Triplicate

Triplicate voegt weinig toe aan Fallen Angels en Shadows in the Night. De Dylan-verzamelaar zal Triplicate niet willen missen, maar ook deze greep uit het All American Songbook haalt het niet bij later eigen werk als Tempest, Time out of Mind en Modern Times.

Geschreven bij Triplicate

Triplicate is echt wel een goed album. Na lovende commentaar van the NY Times en Rolling stone Magazine te hebben gelezen en Triplicate te hebben beluisterd, concludeer ik dat de 5 sterren van RS Magazine niet overdreven zijn. Dylan heeft een nasale stem, oke, maar dat weet toch iedereen die fan van hem is. Hij heeft geen zangstem, maar een karakterstem. En ja, Sinatra is zuiverder, maar hij wil ook niet Sinatra imiteren! Hij brengt ze op zijn eigen prachtige manier.

I could have told you, de hit van de lp, is dan wel loepzuiver! Dus de recensent voor mij weet echt niet waarover hij sprak. Dylans nieuwe LP is de beste van de drie, en het steekt niet tegen. Onlangs live gezien in Antwerpen, en geloof me, deze songs zijn niet galsgezongen. Als je niet tegen deze vernieuwing kan, luister dan gewoon niet, maar stop met commentaar te geven die in de verste verte niet zijn gegrond...

Dylan zingt zgn. "standards", die, als ik het goed begrepen heb, ook allemaal door Sinatra gezongen zijn, met als grote verschil dat Sinatra heel keurig zong en Dylan zich er doorheen 'krast'. Ja, hij doet zijn best, klinkt af en toe heus wel melodieus, maar het genre vergt een zoetgevooisd geluid en dat heeft Dylan simpelweg niet. Het komt mij meer dan eens over alsof een van bourbon doordrenkte zatlap een partijtje aan de bar staat te lallen.
Columbia gaat er nogal prat op dat de meeste songs in één take zijn opgenomen, zonder aanpassingen of 'overdubs', maar je vraagt je af of ze niet toch eens zo nu en dan tegen Dylan hadden moeten zeggen: "Zing nog maar een keertje, Bob!" Ook vond men het een kwaliteit dat strijkers niet nodig zouden zijn, maar de 'standards' gedijen juist het beste op typische, croonerige strijkarrangementen, zo simpel is het nu eenmaal.
Bovendien, en dat draait het album echt de nek om: die 30 nummers na elkaar zijn enorm eentonig... Er zijn amper drums te horen en die pedal steel guitar komt je op een gegeven moment echt je neus uit.
Waar op Fallen Angels echt goed uitgebalanceerde arrangementen zijn gebruikt, vind ik ze hier nauwelijks terug.
Het album zal moeten verkopen op basis van het feit dat het een Dylan-album is, want op zichzelf staand zou het nooit de markt op zijn gekomen. Het is twee keer de plank mis, want het is niks voor Dylan-liefhebbers EN niks voor crooner style-liefhebbers!
Nu maar hopen dat Dylan weer gauw eigen materiaal gaat schrijven!

Bob Dylan zingt liedjes uit het Great American Songbook. Zijn stem haalt het natuurlijk niet bij de klassieke vertolkers, maar hij weet de liedjes op zo'n doorvoelde wijze te brengen dat het resultaat zeker de moeite waard is.

ik ben 24-4 naar BOB DYLAN GEWEEST IN ANTWERPEN,HIJ ZONG NUMMERS VAN DE CD TRIPLICATE,WAT JULLIE AANBIEDEN IS DAAROM ONVERGETELIJK!!

Je moet van deze stijl houden

Goede kwaliteit, voordelige koop, duurzaam, ik ben enthousiast!

Geschreven bij Triplicate

Goed verpakt, op tijd geleverd.

Dylan zingt hier de nummers die hem inspireerden, nummers uit de 40 en 50 er jaren.
En hij zingt ze met een stem die wij nog nauwelijks kennen. Mooi!
3 cd's dus genoeg te ontdekken!

Bob Dylan verrast telkens weer, hier ook! Geweldige drie CD's