Trouw Aan mijn man en zijn minnares

Dit boek heeft me diep geraakt. Ik heb er eigenlijk geen woorden voor. Het geeft de complexiteit weer van de mens, van het leven en beschrijft de complexe en paradoxale dynamiek van ontrouw. Tot tranen geroerd.

Een prachtig boek waarin de liefde voor elkaar in alle duisternis kunnen blijven dragen zo krachtig voelbaar is. Ongeloof, verbijstering en zoveel verwondering voor het verhaal en de kwetsbaarheid. Dit is zelfliefde en kunst in een prachtig boek samengekomen.

Geschreven bij Trouw

Sarah Domogala schreef eerder De kunst van het verdwijnen, een boek waarbij ze een rauwe en pure schrijfstijl hanteerde. Ze vertelt hier over haar burn-out. Zou ze deze schrijfstijl ook gebruiken bij Trouw?

In haar nieuwste boek neemt ze de lezer mee in haar huwelijk, waarbij haar man een minnares blijkt te hebben. Het huwelijk, gezegend met twee kinderen, leek zo goed. Waar ging het mis? Na een kort voorwoord deelt ze het boek op in twee brieven. De eerste is aan haar man. Dit deel beslaat het grootste deel van het boek. De tweede brief schrijft ze aan zijn minnares. Wederom weet ze de lezer te raken met haar persoonlijke, pure en rauwe schrijfstijl. Ze wist me te raken met haar zinnen, gedachten en haar houding.

Sarah verblijft met haar kinderen in Frankrijk, waar ze op een rustige plek wonen. De natuur is een belangrijk gegeven in het leven van Sarah. Haar man is veel in Amsterdam voor zijn werk. Zijn houding, als hij bij zijn gezin is, wordt steeds afstandelijker en de relatie komt onder spanning te staan. Dan komt het hoge woord eruit. Hij heeft een veel jongere minnares. Samen met haar man vecht ze voor haar huwelijk en ze komen nader tot elkaar. Ze verhuizen terug naar Amsterdam, maar hier woont ook zijn ex-minnares. Uiteindelijk besluit Sarah haar te willen ontmoeten, wat resulteert in een bijzonder warme vriendschap.

In Trouw komen veel aspecten en emoties voor. Je voelt de pijn en zoektocht. Waar ging het mis? Wat kunnen ze veranderen in hun relatie? Is er nog vertrouwen? Bijzonder aan dit boek is om te zien dat Sarah niet in een slachtofferrol kruipt, maar op zoek gaat naar een oplossing, vooral bij zichzelf. De natuur speelt hierin een belangrijke rol voor haar en ze zoekt haar rust bij het spirituele.

Sarah Domogala heeft mij geraakt met Trouw. Vooral haar brief aan haar man heeft meerdere keren voor een brok in mijn keel gezorgd. Haar emotie en eerlijke beschrijving van haar beleving is intens en prachtig. Ik heb dit boek in een dag gelezen, maar ik moest echt even bijkomen van dit bijzonder persoonlijk geschreven boek.

Ondanks dat dit boek niet echt veel bladzijden kent, zorgt de inhoud voor een sterk en krachtig geschreven geheel. Het is een boek dat bleef na sidderen in mijn hoofd en dat misschien wel eens hoog in mijn 2020-top kan belanden.

Sarah neemt je mee in hoe het voelt als je man vreemd gaat en wat dat met je doet

Mooi en bijzonder boek. Zo puur en eerlijk over hoe ze het ontrouw heeft ervaren.