True Blue (LP) LP Tooltip Let op! Dit product is een LP. Hiervoor heb je een platenspeler nodig. (Voor dit artikel heb je een platenspeler nodig)

Beste album ooit van Madonna uitgebracht! Deze nummers op LP klinken veel zuiverder dan op een cd...

Geschreven bij True Blue

Was mijn eerste lp (vinyl) die ik ooit van Madonna kocht. Het bevat hele mooie nummers uit de beginjaren van Madonna. Vandaar dat de cd ook niet in de collectie mag ontbreken.

Geschreven bij True Blue

Staan veel nummers op die reeds op andere CD's staan

Ben eigenlijk helemaal geen Madonna fan. Maar deze plaat voor me vrouw gekocht. En eerlijk is eerlijk zitten goede nummers op de lp. Kwaliteit van de lp is goed.

Pluspunten van dit artikel: goede kwaliteit, voordelige koop.
Minpuntje: kwetsbaar.

Geschreven bij True Blue

Deze CD is zeer goed opgenomen met prachtige muziek van Madonna.

Muziek uit de jaren 80 heerlijk om te luisteren

Geschreven bij True Blue

True Blue is het derde studio album van Madonna en kwam uit in 1986. Na de vorige 2 ijzersterke albums “Madonna” en “Like a Virgin” (die ik beide met 5 sterren heb gewaardeerd) is Madonna inmiddels uitgegroeid tot een popidool die zich qua populariteit kan meten met Michael Jackson, dus de verwachtingen waren hooggespannen. Voor dit album werkte ze samen met Michael Bray en Patrick Leonard terwijl ze zelf een stevige vinger in de pap hield door mee te schrijven en te co-produceren.
De sound van het album wijkt stevig af van de vorige 2 albums doordat Madonna besloot meer klassieke elementen in de muziek te verwerken om daarmee ook de oudere doelgroep aan te kunnen spreken. Verder maakt ze op het album gretig gebruik van akoestische gitaren, drums en Cubaanse instrumenten terwijl ze het gebruik van de synthesizer niet verloochend maar juist weet te nuanceren. Ook haar look die ze zich ten tijde van het 2e album had aangemeten moet plaatsmaken voor een meer volwassen look. Geen wilde haardos meer, maar kort blond haar… en zelfs de karakteristieke lingerie en overkill aan armbandjes zijn verdwenen.

De stem van Madonna klinkt meer volwassen dan op de twee eerdere albums. Dit komt de geloofwaardigheid van de nummers ten goede aangezien ze nogal autobiografisch te keer gaat over haar relatie met Sean Penn aan wie ze het album ook heeft opgedragen: “the coolest guy in the universe” zijn haar woorden.

Na de twee eerste albums (die van mij allebei 5 sterren hebben gekregen) was Madonna inmiddels een superster in de hele wereld en waren de verwachtingen hooggespannen voor het 3e album. Deze verwachting heeft ze wat mij betreft op een aantal punten zeker waargemaakt: haar stem is meer volwassen en minder schel geworden, teksten krijgen opeens inhoud en Madonna weet die prima over te brengen en er zijn verrassende keuzes gemaakt voor de combinatie van pop met klassiek en Spaanse klanken. Op basis van de goed gekozen singles Papa don’t preach, Live to tell, True Blue en La Isla Bonita zou dit album wederom 5 sterren van me gekregen hebben, maar het is de rest van de nummers die deze score toch terughalen naar 4 sterren. De overige nummer zijn wat mij betreft niet onderscheidend genoeg en zijn vaak “zwakkere aftreksels” van andere sterke nummers op het album. Al met al is het album wel de moeite waard om te luisteren.

Over “Papa don’t preach”
Dit nummer werd als eerste single uitgebracht en kwam uit voordat het album op de markt kwam. De eerste klap is een daalder waard dacht Madonna, dus de wereld moest direct overtuigd worden dat Madonna volwassen was geworden. Het nummer begint op een Vivaldi-achtige manier en in het nummer wordt gebruik gemaakt van nog veel meer klassieke geluiden. Madonna gaat zelfs zo ver dat “Appassionata sonata” van Beethoven erin gesampled wordt. Je moet maar durven! Maar ook tekstueel gezien maakt Madonna grote stappen richting volwassenheid – het nummer gaat over een jong meisje dat zwanger raakt en moeite heeft om het aan haar vader te vertellen. Haar vrienden zeggen dat ze abortus moet plegen, maar Madonna zingt dat ze het toch liever wil houden. De tongen werden hierdoor wel weer flink losgemaakt want de ene groep was van mening dat Madonna “tienerzwangerschappen promootte” terwijl de anderen Madonna op handen droegen vanwege haar “pro life” (anti abortus) boodschap. De bijbehorende videoclip werd grijsgedraaid op MTV en is een minifilm op zich en zeker de moeite waard om te bekijken (het won ook de een MTV video award dat jaar). Persoonlijk vind ik dit door de verrassende combinatie van pop met klassiek en een uitermate geloofwaardige Madonna veruit het beste nummer van het album.