Tussen de regels

Guido Brunetti is een prettige uitzondering in de wereld van steeds hardere en brutere zaken met veel geweld. Je wordt meegenomen in de wonderlijke wereld van Venetië met zijn historische en moderne zaken. De personages in de roman zijn realistisch, de onderwerpen zijn eigentijds en het verhaal is geloofwaardig. Daarnaast is het erg leuk, iedere keer weer om een kijkje achter de schermen van deze bijzondere stad te krijgen. Ook deze 24 ste roman over Brunetti door Donna Leon is een aanrader.

Het is mij een raadsel hoe deze mevrouw een review kan geven op een boek dat nog moet verschijnen.(6-04-2015). Zoals ze al zei; je moet de andere delen van deze serie ook gelezen hebben om een beetje te begrijpen waar het om gaat. Er zijn inderdaad geen wilde achtervolgingen, maar wel grappige momenten met de commissaris en zijn team. Ook het thuisfront is van groot belang bij de commissaris. De zaken die ze behandelen zijn niet spectaculair, maar vaak wel relevant in deze tijd. Wat ook misschien wel helpt, als je in Venetie bent geweest, dan kun je je een beetje inbeelden waar het verhaal zich afspeelt.

Waarschijnlijk is het onmogelijk, zoals Donna Leon jaar na jaar een boek leveren en altijd op hetzelfde niveau presteren. Ik vond deze Leon was tegenvallen; is zij uitgeschreven? Commissaris Brunetti, zijn gezin en medewerkers zijn even boeiend als altijd. Venetië weer even aantrekkelijk. De plot (het ontvreemden van kostbare boeken uit een bibliotheek) goed bedacht maar matig uitgewerkt. De uitkomst ook niet erg bevredigend.

Ik lees alle boeken van Donna Leon in de commissario Brunetti-reeks. Dit boek vond ik in het begin weinig spanning bevatten, waardoor het verhaal mij niet echt greep. Pas nadat de moord op dhr. Franchini was gepleegd, vond ik dat dit boek voor mij de juiste richting op ging. Al met al vond ik daarom dit boek licht tegenvallen omdat in de verhouding "saaie vertelling over oude literatuur" en "spanning" de spanning achterbleef.
Hopelijk is het volgende boek in de Brunetti-reeks weer van ouderwets niveau.

Zoals alle boeken van donna Leon ,er in beginnen lekker op de bank en dan alleen maar door willen lezen.

verhaal komt zeer langzaam op gang om vervolgens als een nachtkaars uit te gaan. Beslist niet haar sterkste boek.

Weer een spannend verhaal van commissaris Brunetti. Met inkijkje in het Venetiaanse leven. Als je van Venetië houdt: heerlijk om te lezen.

Ik ben dol op de boeken van Donna Leon

Het verhaal is er een van de serie over commissaris Brunetti. Hij krijgt een vreemd telefoontje dat er in de plaatselijke bibliotheek uit kostbare boeken bladzijden zijn gestolen. Ook missen er dure, bijzondere boeken. Alles leidt naar een Amerikaanse professor die onderzoek deed en ineens is verdwenen. Brunetti moet uit zoeken wie de bladzijdes en de boeken gestolen heeft en welk motief deze persoon heeft. Tijdens het onderzoek wordt er iemand vermoord die er kennelijk meer van af weet. Wie heeft die boeken toch en wat heeft de moord er mee te maken?
Het verhaal speelt zich volledig af in Venetië, dit maakt dat het een erg traag verhaal is met weinig actie. Er zijn geen spannende achtervolgingen, alles gaat per gondel of lopend. De verhaallijn is tot iets over de helft van het boek gewoon saai te noemen en heeft tot dan niks van een thriller weg. Als er eindelijk een moord plaatsvind, lijkt het wat spannender te worden maar schijn bedriegt. Weer komt er een zeer uitgebreid stuk over de motieven van de dader en tot aan het plot is er weinig spanning. Het plot is wel verrassend te noemen maar lijkt een open eind te hebben naar mijn idee.
De karakters in het verhaal zijn over het algemeen oppervlakkig beschreven, waardoor je je niet goed inleven. De sfeer is echt Italiaans, alles vind in een langzaam tempo plaats. Venetië komt wel goed uit de verf. Maar is niet echt een stad waar je veel actie verwacht.
Het verhaal is vertaald vanuit het Engels maar de vertaler heeft, wellicht bewust, een groot aantal Italiaanse woorden in het Italiaans laten staan. Bijvoorbeeld senora en commissario in plaats van mevrouw en commissaris. Dit leest erg lastig en heeft naar mijn idee geen toegevoegde waarde.
Het boek leest redelijk snel. Misschien komt het omdat ik de andere delen uit deze serie niet gelezen heb dat het me niet echt boeit.