Tweedehands bloemen

Hoe heerlijk is het om voor het slapen gaan een kort verhaal te lezen. Waarbij je met de verhalenbundel van Caroline Ligthart, het risico loopt dat je er twee, of misschien wel meer wilt lezen. Omdat je in elk verhaal meegesleept wordt, om steeds weer opnieuw verrassend een klap in je gezicht te krijgen, danwel ontnuchterd te worden, door die rake laatste zin. Een geniale manier van schrijven, verhalen uit het leven gegrepen en verbluffend echt, een juweel van een bundel!

Zo, ik heb net niet in één adem alle 32 korte verhalen gelezen. Juist niet! Elk verhaal vraagt erom om op te kauwen, te herlezen. Met één enkele zin weet de schrijver een hele wereld neer te zetten.
Maar ook met wat ze niet verteld wordt je als lezer geprikkeld om je eigen beelden te vormen. En soms zijn het net korte gedichten, laat het je mijmeren of peinzen over het geschrevene.

Zo gaat er in het verhaal van de dame die op straat wordt aangesproken vanuit een intercom een heel pallet aan mogelijkheden open. Waarom doet iemand dit en wat er gebeurt na de laatste zin van het verhaal. Het is fascinerend hoe iedereen er zijn eigen verhaal van maakt.

Deze verhalen hebben hun eigen schoonheid in hun rauwe realisme, het zonder opsmuk mensen in hun naaktheid laten zien. En het is als een korstje waar je niet aan mag krabben maar toch doet. Het is pijnlijk maar ook fijn, lekker. Het is ontroerend en verrassend.
Om te blijven lezen.

Met deze verhalenbundel heeft Caroline Ligthart me aangenaam verrast! Zij beschrijft in haar verhalen het leven genadeloos uitgetekend. In een paar zinnen zet ze de toon van het verhaal, een verhaal wat kan gaan over onverwerkte gebeurtenissen, overspel, ziekte of dood. Het onderwerp is in geen enkel verhaal lichtvoetig maar wordt ook niet zwartgallig. Soms moet er een baby gered worden van een moeder met een postnatale depressie, de andere keer wordt de ene zus door de ander bijna vermoord (maar niet expres hoor!) en kijkt de derde zus toe zonder in te grijpen. Roltrappen worden graag in de verkeerde richting genomen en ook de lopende band bij een kassa heeft een magische aantrekkingskracht. Kortom Caroline beschikt over veel fantasie, weet die scherp neer te zetten in weinig woorden. Omdat het korte verhalen betreft, lijkt het makkelijk om het boek neer te leggen maar als je eenmaal van een verhaal hebt gesnoept, wil je meer en is het boek toch verrassend snel uit.