Uit het niets

3,5 sterren voor dit mooie spannende boek!

De auteur

Atie Vogelenzang, geboren in 1955, is de andere helft van het schrijversduo Tupla M. (Wendela Vos maakte het duo compleet.) Zij is geboren in Krimpen aan de Lek. Onder deze alias schreef zij onder andere Vrouwelijk naakt ( 2006) , Een kwestie van tijd ( 2007) , Speeddate ( 2008) , Meer dan levend (2010), Schuld (2012), Val (2013), Klem (2016).

¶ Als ik het moet samenvatten, dan zou ik zeggen dat het allemaal begon nadat hij terugkwam uit Parijs. Ons leven spleet zich uiteen in een voor en na Parijs, zeg ik wel eens.¶

Het verhaal

Barbara 41 jaar werkt al ruim 20 jaar in het Catharina Ziekenhuis. In de jaren heeft ze veel meegemaakt en veel slachtoffers van geweld voorbij zien komen. Ze zijn in 3 groepen in te delen: Zij die verlamd staan, zij de op de vlucht slaan, en een kleine groep die het gevaar dapper onder ogen zien. Ze heeft zelf een relatie met haar grote held Rafael, die 10 jaar jonger is. Ze hadden een super mooie tijd samen en helaas mindere tijden. Dit had een reden. Maar deze relatie is zijn einde genaderd, bedenkt ze zich. Een scheiding is onoverkomelijk. Ze denkt terug aan een aantal voorvallen en vraagt zich af, waarom de alarmbellen niet gingen rinkelen. Zeker toen ze op een dag thuis kwam en de poes niet bij de deur vond, de slaapkamerdeur open stond, ze de poes eigenlijk de schuld gaf en zelfs de gordijnen in die kamer helemaal gesloten waren. Wat er daarna gebeurde was echt vreselijk, ze werd aangevallen in haar eigen woning en werd wakker in het ziekenhuis. Wie was daar? Wat is er gebeurt? En waar is Rafael gebleven?

De elementen

De cover is erg mooi en wat geheimzinnig. De titel past goed bij het verhaal. De schrijfstijl is verleden tijd, in het begin zelfs voltooide tijd en leest in het begin soms wat stroef. Er moet iets dramatisch zijn gebeurt, want je voelt de spanning langzaam opkomen. Het tweede deel leest fijner weg. Alsof de auteur dan zijn weg heeft gevonden en de diesel op gang is gekomen. Belangrijke thema’s zoals huiselijk geweld, meervoudig persoonlijkheidssyndroom (DIS), een scheiding en drugs komen aan bod. Er zijn meer actuele thema's, waardoor het "wat veel" wordt. Het DIS-syndroom is prachtig gevonden. En gaf ook de nodige humor aan het verhaal.

Uit het niets vertelt over Barbara. Sinds kort woont zij zonder haar Rafael. Als zij op een dag thuiskomt overkomt haar iets vreselijks. Haar leven staat even stil. Een persoon met een hoody wacht haar thuis op. Ze is er vreselijk aan toe. Haar lieve collega vangt haar graag op. Dan komt het verhaal lekker op gang. En het gaat door naar de volgende versnelling. De spanning loopt steeds een tandje op, wat aan het einde zeker goed tot zijn recht komt.

Conclusie

Auteur Atie Vogelenzang, bekend van het duo Tupla M., heeft hiermee een spannend en heel apart boek neergezet. Eerlijk gezegd duurde het even voordat het verhaal mij in zijn greep had. Dit had te maken met de voltooide tijd aan het begin. Daar moest ik even aan wennen. Dit ging beter naarmate het verhaal vorderde en Barbara in het ziekenhuis is beland. Want wat boft ze toch met haar collega die zo voor haar klaar staat. Het lijkt alsof er dan al iets wordt weggeven…van de plot. Maar dat blijkt gelukkig niet te kloppen. Het verhaal gaat daarna een heel andere kant op. En dat is heel verrassend. Zeker aan het eind.

"Uit het niets" is een vlotte thriller, waar je even in moet komen...maar dan als een diesel verder gaat. Met actuele thema’s en leuke karakters. En zeker de nodige humor. Barbara ontpopt zich tot een echte powervrouw, en daar houd ik wel van! Nieuwsgierig kijk ik uit naar het volgende boek van auteur Atie, want dit smaakt zeker naar meer.

Barbara, een verpleegster in het OLVG, ligt in scheiding met haar 10 jaar jongere man Rafael met wie ze een moeizame relatie heeft.
Rafael is een held.
Ze woont nu samen met haar kat Martje die erg belangrijk voor haar is.
Martje praat met Barbara.
Op een avond komt ze thuis en er is een persoon met een bivakmuts in haar slaapkamer die haar aanvalt.
Ze verdedigt zichzelf en overleeft het ternauwernood en wordt zwaargewond in het ziekenhuis opgenomen.
Als ze in het ziekenhuis ligt wordt Barbara verpleegd door een collega, grote Cora.
Deze grote Cora gaat een belangrijke rol in het leven van Barbara vervullen.
In het ziekenhuis hoort ze dat haar aanvaller het niet heeft overleefd.
Barbara denkt lange tijd dat haar ex man Rafael de aanvaller is geweest maar is dit ook zo?
Wat is er gebeurd?
Waar is Rafael?
Quote: Als ik het moet samenvatten, dan zou ik zeggen dat het allemaal begon nadat hij terugkwam uit Parijs. Ons leven spleet zich uiteen in een voor en na Parijs, zeg ik weleens.

Atie Vogelenzang (1955) vormt samen met Wendela de Vos het schrijversduo Tupla M.
In 2006 wonnen ze de Schaduwprijs voor het beste thrillerdebuut voor het boek Vrouwelijk naakt.
Na 7 boeken samen te hebben geschreven wilde Atie alleen een boek schrijven.
Dit is Uit het niets geworden.

De cover is mooi en geheimzinnig, net als de flaptekst.
De titel is goed gekozen.
Het boek begint met een proloog, een e-mail aan ene Joost.
Op aanraden van deze Joost heeft ze haar verhaal opgeschreven.
Daarna begint het verhaal in korte hoofdstukken, soms voor mij zelfs tekort.
Ik verwachtte dat er nog meer zou komen, maar dan begon het volgende hoofdstuk.
De schrijfstijl is prettig om te lezen.
Er komen diverse actuele thema’s in voor zoals huiselijk geweld, drugs en meervoudig persoonlijkheids syndroom.
Ik vond Barbara een vrij emotieloze vrouw, ze schrikt nergens van.
Ook snapte ik haar gevoelens voor Rafael niet goed.
Ze wil van hem scheiden en de reden is heel logisch maar toch doet ze nog veel dingen voor hem en heeft ze veel voor hem over.
Het einde is een epiloog, weer een e-mail aan Joost, waarin de laatste momenten worden beschreven.
Het verhaal wordt hierdoor een beetje afgeraffeld en ik blijf met veel vragen achter.

Atie Vogelenzang heeft samen met Wendela de Vos, onder het pseudoniem Tupla M. zeven literaire thrillers geschreven. Atie was benieuwd of ze ook alleen een boek kon schrijven en vorig jaar besloot ze dit te gaan proberen. Het resultaat is de thriller Uit het niets.

Barbara ligt in scheiding met Rafael, een scheiding die erg moeizaam verloopt. Ze woont nu samen met haar kat Martha (Martje), een kat die een belangrijke plaats inneemt en waar Barbara ook altijd mee praat. Barbara werkt als verpleegkundige bij het OLVG-ziekenhuis. Als zij op een avond van haar werk thuiskomt ziet ze dat de slaapkamerdeur openstaat. Haar eerste gedachte is dat het Martje gelukt is de deur open te krijgen en dat de kat stiekem in de slaapkamer is gekropen. Maar niets is minder waar, er blijkt een vreemde, gemaskerde man in haar huis te zijn en Barbara wordt bruut aangevallen. Ze verdedigt zich met man en macht en zij overleeft de aanval, maar de aanvaller niet. Barbara is er in eerste instantie van overtuigd dat de aanvaller haar ex Rafael is, maar is dit wel zo?

De proloog van Uit het niets is een mail van Barbara aan ene Joost. Op zijn aanraden heeft ze haar verhaal opgeschreven en dit stuurt ze met de mail mee. Wie Joost is zal later in het verhaal duidelijk worden. Het verhaal wordt verteld door Barbara, in de eerste persoon. Al snel komen we bij het moment van de aanval. Een aanval op leven en dood en gelukkig is Barbara degene die het overleeft. Als ze in het ziekenhuis ligt is er een collega, grote Cora, die zich om haar bekommert en die vanaf dat moment een grote rol in het leven van Barbara zal spelen. Na de aanval staat het leven van Barbara behoorlijk op zijn kop, maar vastbesloten als ze is, onderneemt ze het nodige om weer rust in haar leven te krijgen. Om alles af te kunnen sluiten zal ze iemand moeten vinden, maar dat blijkt allemaal niet zo makkelijk te zijn.

Door de vele geheimzinnigheid rondom de personages heeft Uit het niets veel aantrekkingskracht en het willen weten hoe alles in elkaar steekt dwingt tot doorlezen. Vooral grote Cora heeft een complex karakter waardoor ze heel onberekenbaar is. Maar alle personages in dit boek zijn moeilijk te doorgronden en dit gegeven maakt het hele boek onvoorspelbaar. Ook geeft de auteur niets weg wat maar op weg kan helpen de plot te achterhalen. Meerdere vragen blijven door het hoofd spoken en vooral bij Cora zijn er twijfels. Waarom bekommert zij zich zo om Barbara, wat zit hierachter. Het complexe karakter van Cora behelst een thema en de uitwerking hiervan is grondig gedaan. Het laat zien dat dit nooit helemaal te doorgronden is, er blijft altijd toch nog iets verborgen.

In Uit het niets worden door de auteur meerdere lijntjes uitgezet die een vermoeden kunnen opwekken, maar ook al worden er een of meer bevestigd, het is toch niet helemaal volgens de verwachting. En denk je alles te weten dan sluit de auteur het boek af met een fragment die net als het hele boek weer dat onvoorspelbare heeft en waar de lezer zijn eigen invulling aan kan geven. De auteur is er prima in geslaagd zonder haar vaste schrijfpartner een prima thriller neer te zetten, een die zijn kracht uit het onvoorspelbare haalt.

Deze recensie is eerder gepubliceerd op VrouwenThrillers.nl

Geschreven bij Uit het niets

Van deze auteur had ik nog nooit iets gelezen en ook de titel verklaarde niet waar het boek overging. Elke bladzijde sloeg ik met plezier om omdat het steeds verrassend was en ik niet wist welke kant het verhaal op zou gaan. Erg beklemmend is het personage met de DIS stoornis, daar heeft de auteur zich goed in verdiept. Ik las dit boek met mijn KoboPlus abonnement.

De flaptekst van dit boek klinkt mysterieus en intrigeerde mij. Waarom is het zo moeilijk voor hoofdpersonage Barbara om van een held te scheiden? Waarom werd zij aangevallen? En natuurlijk door wie? Al die vragen geven genoeg ruimte voor verhaallijnen, mogelijkheden en plotwendingen.
Het boek leest vlot waardoor het aantrekkelijk is om te blijven lezen ook al gebeurt er in het begin niet heel veel spannends. Je weet immers door de achterflap al dat Barbara de overval overleefd en de overvaller niet. Ondanks deze wetenschap, is de scene wel een pakkend begin van het boek.

Helaas bleef ik de rest van het boek afwachten wanneer de plotwendingen en spannende situaties zouden komen. Hoewel je wel enige dreiging voelt door het verhaal heen, wordt daar naar mijn idee te weinig mee gedaan waardoor het nooit echt spannend wordt. Wanneer meerdere dingen in de richting van één van de personages beginnen te wijzen, voelt dit voor een ervaren thrillerlezer te overduidelijk waardoor je de mogelijkheid dat dat personage er iets mee te maken heeft, voor een groot deel afschrijft.

Vogelenzang weet ook in het verhaal veel vragen op te werpen en een gevoel van mysterie op te wekken. Waar is Rafael, haar (bijna) ex-man bijvoorbeeld? Hoe zit het met de buren? En ‘grote Cora’, wat is haar verhaal? Het is daarom jammer dat er niet meer gebruik is gemaakt van deze mysteries om het boek spannender te maken. Ook de emoties van Barbara blijven vrij vlak. Zo heeft zij het niet makkelijk met ‘grote Cora’, maar je krijgt niet het gevoel dat zij echt iets ervaart van angst, boosheid of welke andere emotie dan ook. Hetzelfde geldt voor de situatie met haar kat Martha. Ze schijnt dol te zijn op Martha, maar wanneer ze haar tijdelijk kwijt is omdat Barbara zelf in het ziekenhuis ligt, lijkt ze zich hier nauwelijks druk om te maken. Ook haar gevoel jegens Rafael komt bijzonder over. De reden waarom ze wil scheiden is logisch en het is ook nog te begrijpen dat het gevoel van liefde niet zomaar over is. Toch gaat ze erg ver voor hem, heeft ze zoveel voor hem over en lijkt ze zoveel begrip voor hem te hebben waardoor het voor de lezer raar en onrealistisch over kan komen.

Het einde van Uit het niets viel mij tegen, deels waarschijnlijk omdat ik nog steeds vol verwachting op een grote verrassing of plotwending zat te wachten. Omdat ik niks over de plot wil verklappen ga ik hier niet te diep op in. Wel kan ik zeggen dat het einde wat afgeraffeld voelde, dat is de andere reden waardoor ik weinig voldoening voelde na het uitlezen van dit boek. Hoewel veel vragen wel werden beantwoord, voelt het verhaal toch niet af.

Ik denk dat er veel potentie in het verhaal zit, maar het komt niet helemaal uit de verf. Daarom geef ik 2,5 ster.