Unconditional Parenting Moving from Rewards And Punishments to Love And Reason

Dit boek is in eerste instantie misschien wat ongemakkelijk om te lezen. Niet omdat het moeilijk leest, integendeel, het leest lekker weg voor het grootste deel. Maar de auteur voert stapels wetenschappelijke bewijzen aan dat de manier waarop we gewend zijn op te voeden (met straf/time-outs, beloningen, gezag van de ouder) averechts kan werken op de lange termijn. En als je leest waaróm het averechts kan werken, is het eigenlijk heel erg logisch.

Dit boek zet je echt aan het denken over je manier van opvoeden. Het bespreekt meer de gedachte achter de opvoeding dan praktische oplossingen, maar die oplossingen kun je als ouder prima zelf bedenken. En wat heb je ook aan een oplossing die kant en klaar in een boek staat, maar niet op jouw kind en situatie is toegesneden?

Een prettig geschreven boek om nog lang over na te denken.

Het uitgangspunt liefde en rede in de relatie met je kinderen heb ik vanaf de geboorte van mijn eerste zoon nagestreefd. Als gevolg van werkdruk, slapeloosheid en stress bleek het voor ons echter heel moeilijk om alleen op basis van deze twee relatiekenmerken met onze zoon om te gaan.

Unconditional parenting van Alfie Kohn beschrijft duidelijk de relatie die iedere ouder met zijn kinderen wil hebben en geeft daarbij voldoende onderbouwing om blijvend deze relatie na te streven.

De vele verwijzingen naar onderzoeksresultaten over de opvoeding, geven mij de motivatie om continue te blijven zoeken naar de niet conditionerende benadering voor de alledaagse situaties waarin we nog steeds onderdrukkende redenaties gebruiken.

Eindelijk een pedagogisch boek dat precies beschrijft wat ik voel: uitgaan van je kind, je kind serieus nemen. Het lange termijn doel voor ogen houden, dat je kinderen zelfstandige mensen worden, die voor zichzelf kunnen denken en niet klakkeloos doen wat anderen zeggen 'omdat ik het zeg'. Echt een ontdekking!

Erg theoretisch boek. Ik vind de theorie goed en onderschrijf deze grotendeels. Het boek gaat echter met name in op wat je niet moet doen, maar niet op wat je wel kan doen. Daarnaast vind ik het op sommige punten wel erg ver doorslaan. Bijv dat je geen natuurlijke consequentie mag verbinden aan acties van je kind. Maar als je bijv met je tiener hebt afgesproken dat het zijn eigen verantwoordelijkheid is om zijn eigen gymtas elke week mee te nemen dan zou ik mijn tiener daar niet meer aan herinneren. En ja dat zal misschien betekenen dat hij het een keer vergeet maar daardoor zal hij ervaren hoe onpraktisch dat is en het de volgende keer niet vergeten. Volgens het boek is dat heel slecht want je had kunnen helpen maar dat heb je nagelaten. Dit zou compleet het vertrouwen van het kind in de ouder ondermijnen. Daar ben ik het niet mee eens, het is als ouder ook de taak om je kind steeds meer verantwoordelijkheid te geven (en dus ook de natuurlijke consequenties daarvan te ervaren) zodat als het volwassen is op eigen benen kan staan. Het boek is ook vrij negatief, in die zin hoe verschrikkelijk de consequenties zijn als je het als ouder dus verkeerd aanpakt.

Ik vind zelf How2talk2kids een veel fijner boek. Dat is veel praktischer geschreven met heel veel voorbeelden. Het is een veel positiever
boek. Tevens gebruiken zij wel natuurlijke consequenties.

Dit boek laat je echt nadenken over opvoeden. Je zult er geen lijstjes vinden met "als je kind X doet, dan moet je Y en Z doen". En toch raad ik het je aan als je handvaten zoek bij het opvoeden.
Wat je wel zult krijgen is een kritische kijk op de gangbare manieren van opvoeden. Bereiken de standaard methodes echt wat we voor onze kinderen willen? En wat willen we eigenlijk voor onze kinderen?
Dit boek heeft me een betere ouder gemaakt en door moeilijke periodes geloodst.

De concrete informatie zou ook op 10 bladzijden passen. Kohn herhaalt zijn boodschap tot in den treure.
Maar het is wel een interessante boodschap. Nl dat het begrijp is te beschouwen of het kind zich geliefd voelt, niet of de ouders zeggen dat ze het liefhebben. Je kind straffen of wegsturen als het voor volwassenen ongewenst gedrag vertoont kan het kind verklaren met "ze houden alleen van me als ik niet mezelf ben". Kohn werpt een nieuw licht op de opvoedmethode die hede ten dage in zwang is.

Persoonlijk vind ik dit een zalig book. Een echte eye-opener. Ik ben zwanger en ik ben blij dat ik dit boek net op tijd gelezen heb. Hoewel ik vrij onvoorwaardelijk ben opgevoed, was ik beinvloed geworden door alle theorien op de markt over straffen, belonen, positief opvoeden enz.

Het boek is voornamelijk theoretisch en erg oordelend naar de meest gebruikte methoden toe. Er komen niet zo veel praktische voorbeelden of tips in voor. Hierover moet ik nog een boek vinden. Ik begrijp het nu theoretisch, maar praktisch is iets helemaal anders.

Het boek leest soms ook ietwat zwaar omdat het zo theoretisch is, maar het is heel duidelijk geschreven. Alfie beheerst zijn taal goed en gebruikt geen te moeilijke woorden om makkelijke dingen uit te leggen. Het lijkt wel een wetenschappelijke paper (veel verwijzingen naar bronnen en studies) maar dan toegankelijk voor iedereen geschreven.

Er komt een moment ( bij mij was het 5,5 jaar) dat je denkt ik sta alleen maar te blaffen en het maakt geen indruk! Straf helpt niet!
En als je dan dit boek leest ... Het zet je erg aan het denken over het waarom en hoe. Ik heb eruit gehaald dat ik beter nadenk als ouder ( lange termijn)

Geschreven bij Unconditional Parenting

Dit is een aanrader voor elke ouder die zich bewust bezig wil houden met 'opvoeden' zonder te focussen op gedrag. Je geeft je kind de ruimte zich te ontwikkelen.

Mooi boek en m.n. een mooie manier om met je kind om te gaan. Een aanrader voor iedereen die zwanger is of jonge kinderen heeft.