Verpest

Liesbeth's debuut Gevaarlijk spel was naar mijn bescheiden mening een fris en fruitig debuut dat absoluut naar meer smaakte! Reikhalzend keek ik dan ook uit naar een nieuw boek van haar hand.
En het wachten werd beloond!
De rode draad is pesten en hoe verstrekkend de gevolgen kunnen zijn in iemands leven. Je verloren voelen en vooral eenzaam, alsof je op een eilandje zit en geen idee hebt hoe je er vanaf kunt komen. Maar wil je daar dan wel vanaf of verstop je je liever in je cocon zodat je niet geraakt kunt worden? Niet alleen de tijd dat het pesten plaatsvindt maar ook zeker de tijd er na … kom je hier ooit overheen? Komt er een tijd dat je getriggerd wordt en op wraak uit bent of dwaal je af in uitzondering, sluit je je af voor de rest van de wereld? Voor ieder gepest persoon zal het uiteindelijk invloed hebben op zijn/haar leven … triest dat mensen elkaar dit aan kunnen doen.

Blij verrast was ik dat ik de hoofdpersonen uit Gevaarlijk spel weer tegenkwam!! Absoluut geen must om dat boek eerst te lezen, maar je kent me – ik raad het wel aan! (ten strengste!! ;-)

Intussen is er een jaartje verstreken en Rob en Barbara en hun twee zoontjes hebben in de buurt van hun vakantiehuisje in het noorden van Frankrijk, in de omgeving van het uitermate adembenemende Maasdal, een oude fabriek gekocht en dit omgetoverd tot een tot de verbeelding sprekend pand. Waar Barbara workshops kan geven waarbij ze ook gebruik maakt van de diensten van de lieftallige, zachtaardige Bart.
Het pand bestaat uit diverse etages en een daarvan wordt gebruikt als een soort B en B.
Rob, voormalig rechercheur van de politie, zorgt voor het onderhoud en helpt Barbara waar hij maar kan.

Als Barbara op een gegeven moment een mailtje krijgt dat een er een groepje mensen komt om aan haar workshop deel te nemen is ze ietwat verbaasd dat de mailer wel anoniem wil blijven t.o.v. de deelnemers. Maar voor alle deelnemers zijn de kosten voor de 4-daagse workshop, incl. overnachtingen en maaltijden, al door deze mysterieuze persoon betaald dus ze laat het op zich afkomen.
Het blijkt een eigenaardige mengelmoes te zijn van mensen die alle zeven op de een of andere manier een connectie hebben, al kan Barbara er niet de vinger op leggen op wat voor manier precies.
Als er dan ook mensen ineens vertrekken of al vertrokken blijken te zijn en er rare dingen gebeuren wordt het verhaal alsmaar vreemder.

Als Rob's zusje Louise met haar vriendin Suzan en hun chowchow Oddo dan in diezelfde week ook komen logeren in het vakantiehuisje is het totaalpakketje een heel bijzonder gezelschap dat over je netvlies dartelt. Deze twee geliefden zijn er voor een soort closure, een tragische gebeurtenis van een jaar geleden (nogmaals; check Gevaarlijk spel ;-)) een plekje geven. Onbedoeld worden deze twee natuurlijk ook meegezogen in het bijzonder vreemde gedoe dat zich bij Barbara en Rob afspeelt.
Als dan ook nog eens de excentrieke Cecile uit de naburige Villa Kakelbont plotsklaps voor hun neus staat wordt de verwarring alleen maar groter... Waar leidt dit allemaal naar toe?
Liesbeth weet je op een subtiele manier goed te sturen maar niet in één richting. Ze staat de lezer toe zelf dingen in te vullen, waardoor je steeds dieper in het verhaal zakt en niet weet wie wat van plan is of waarom. Het perspectief verandert veelal en dat maakt het tot een pageturner. Je eigen interpretatie, voornamelijk bij sommige karakters en hun gedrag, maken dat je meer lagen krijgt, meer diepte in de emoties. Wat drijft sommige mensen om in kuddegedrag te vervallen bijvoorbeeld en slechts als toeschouwer het leven aan te gaan, wat doet dat met een karakter? De aard van het beestje zeggen ze dan wel eens maar kan dat ook niet gewoon het gevolg zijn van iets dat je in je leven doet?
Wie er in Verpest gepest is en waarom? Dat kun je zelf lezen in dit goed opgebouwde, spannende verhaal dat je compleet op het verkeerde been zet en je dan nog met perfect uitgevoerde twist weet te vloeren.

Ik had nog geen boeken gelezen van Liesbeth van Kempen, de flaptekst sprak aan en ik mocht het boek lezen en recenseren.

Je leert een voor een de deelnemers kennen, in volgorde van het aankomen bij de locatie in Frankrijk. Je leest het grootste gedeelte van het verhaal door de ogen van Barbara, wat heel fijn is, omdat zij de workshop geeft. Maar er is ook een perspectief vanuit Louise die samen met haar vriendin Suzan in het vakantiehuisje zit naar het huis van Barbara. Als laatste komt er nog een perspectief bij, dat van een van de verdwenen mensen.

Een voor een verdwijnen mensen, ze lijken te zijn vertrokken zonder iets te zeggen. Maar elke keer als er iemand is verdwenen, vindt Barbara of haar man een gek poppetje. Deze zien er gek uit en ze hebben geen idee waar ze vandaan komen, ze houden het geheim voor de deelnemers.

De schrijfstijl was anders dan ik gewend ben. Veel dialogen, ook met veel spreektaal. Hier moest ik in het begin heel erg aan wennen. Soms vroeg ik me af of de taal die gebruikt werd, niet beter bij pubers pastte. Ondanks dit punt, vond ik het een super spannende thriller! Ik heb er zelfs over gedroomd! Ik droomde dat ik ook een van de deelnemers was…

Het einde is een verrassende twist in het verhaal, al had ik wel vermoedens wie er mee te maken zou hebben. Zoals op de achterflap ook staat: bloedstollende thriller over de gevolgen van pesten. Want dat blijkt al vrij snel. De deelnemers hebben vroeger iemand gepest. Alleen wordt dus pas op het allerlaatste bekend wie ze gepest hebben en wat ze hebben gedaan. Een aanrader voor iedereen die graag spannende boeken leest.

Barbara en haar man Rob wonen al geruime tijd in Frankrijk alwaar zij hun droom hebben waargemaakt. Barbara geeft er workshops en Rob leidt alles daaromheen en zorgt ervoor dat hun gasten een prettig verblijf hebben. Op enig moment krijgt Barbara een wat mysterieuze opdracht voor een workshop die geheel betaald wordt door iemand die anoniem wenst te blijven.

Normaal gesproken zou Barbara een dergelijke ‘vage’ opdracht weigeren, maar Rob en zij kunnen het geld goed gebruiken. Wanneer haar zeven deelnemers arriveren, blijkt dat die een gemeenschappelijk verleden hebben. Afgaande op de negatieve, haast vijandige sfeer is dat geen plezierige ervaring geweest. Wanneer gedurende de week steeds meer deelnemers verdwijnen wordt duidelijk dat het verleden hen inhaalt. Wie is de kwade genius achter de mysterieuze gebeurtenissen die de deelnemers aan de workshop treft? Je leest het in ‘Verpest’.

“Hij wijst nog steeds naar haar en beweegt zijn hand op en neer. Dan zullen er consequenties zijn, zegt hij, met de bedoeling het dreigend te laten klinken, maar het komt eerder over als een zwaktebod.”

Van Kempen weet op zeer bijzondere wijze een precair, maar oh zo belangrijk thema aan de orde te stellen: pestgedrag en de invloed die dat –zelfs jaren later- nog kan hebben.
De schrijfstijl van Van Kempen is weer net zo verrukkelijk als in haar debuut ‘Gevaarlijk spel’. Vlot, beeldend en onopgesmukt! Aardig detail is wel dat ze met een tweetal personages, die op enig moment het verhaal instappen, even teruggrijpt naar haar debuut. Zij die ‘Gevaarlijk spel’ hebben gelezen zullen dat ongetwijfeld waarderen; nieuwe lezers hebben dat nauwelijks in de gaten.

“Een van de spiegels beweegt. Saskia kijkt ernaar en ziet nog net de angst in haar eigen ogen erin weerspiegeld voordat de deur waarop hij is bevestigd opengaat. Dan gaat het licht uit en is het onmiddellijk aardedonker.”

Wat de auteur overigens ook zeer plezierig doet is het subtiel, maar treffende beschrijven van de omgeving. Je hebt het nauwelijks in de gaten dat het je wordt voorgeschoteld en toch zie je het voor je. Knap gedaan.

Van Kempen ziet kans om de afloop kunstig onder de pet te houden. Telkens denk je hét te weten en dan toch weer niet… Is het de gruwelijk irritante Frank, de mysterieuze opdrachtgever of totaal iemand anders? En welke rol speelt de geheimzinnige Cecile in het verhaal? Enfin, wanneer de ontknoping nadert, heb je nog geen idee en ik ben er vrijwel zeker van dat je het niet hebt ziet aankomen.

Over de auteur
Liesbeth van Kempen werd met haar debuut Gevaarlijk spel genomineerd voor de Hebban-debuutprijs. Zij is mede-oprichter van Moordwijven, een collectief van thrillerauteurs.

Uitvoering
Uitgever: De Fontein
ISBN 9789026146749
Paperback, 304 pagina’s

Het verhaal is heerlijk spannend van begin tot eind, leest lekker vlot – ik kon het écht niet wegleggen – en ik vond het gewoon heel erg jammer dat ik het boek uit had en dat ik weer afscheid moest nemen van deze fijne personages! Ik had nog wel veel meer over hen willen lezen. Wie weet komen ze nog een keer terug voor een nieuw avontuur? Maar sowieso kijk ik alweer uit naar een volgend boek van Liesbeth!

De laatste woorden uit de proloog maken zeker benieuwd naar wat er aan de hand is:

“Ze is alleen.
Gevangen in een doodskist van plexiglas.
En iets druppelt haar lichaam in.”

Het eerste hoofdstuk geeft je dan een kijkje op een personage dat je nog niet goed kunt plaatsen; ‘wat is dit voor iemand’ vraag je je af?

Daarna worden we meegenomen naar een plekje in Noord-Frankrijk op een dag in de herfst. Barbara is druk bezig met een workshop waarbij zeven deelnemers elkaar zullen treffen. De workshop wordt helemaal betaald door iemand die niet bekend mag worden bij de deelnemers. Hoe geheimzinnig kan het worden? Deze deelnemers hebben op de een of andere manier met elkaar te maken, maar het is lang onduidelijk wat hun connectie is, of liever: was!

Heel leuk om te zien dat een paar personages uit haar eerder werk ‘Gevaarlijk spel’ hier ook weer een rol spelen. Louise en Suzan zijn vlakbij op vakantie om samen het verlies van een geliefde te kunnen verwerken. Ze spelen een belangrijke rol in het verhaal.

Het thema ‘pesten’ is door het hele verhaal geweven, niet alleen de acties van de pesters maar ook de handelingen of soms het ontbreken daarvan van de naasten is heel goed verwoord.

Liesbeth van Kempen heeft een heerlijke schrijfstijl en heeft met ‘Verpest’ een helaas actuele thriller geschreven met een totaal onverwacht personage dat verantwoordelijk is voor de gebeurtenissen. Dit lees je pas aan het eind van het verhaal. Dit had ik niet verwacht!

Ik heb ‘Verpest’ graag gelezen.

Kan het iedereen aanraden die van spanning en onvoorspelbaarheid houdt. Liesbeth van Kempen is er briljant in. Er zijn weinig schrijvers die deze kunst beheersen. Aanrader dus!

Het gegeven - een groepje pesters op de middelbare school die vele jaren later te maken krijgen met wraak - is interessant en kan een spannend verhaal opleveren, waarbij tegelijkertijd het onderwerp pesten psychologisch kan worden uitgediept. Echter; dat viel een beetje tegen in dit verhaal. Het boek leest als een trein; de dialogen zijn onderhoudend en soms ook grappig, maar daar zit ook meteen de crux; het boek bestaat voor 80% uit dialogen, waardoor de personages weinig diepgang meekrijgen, en het perspectief heen en weer blijft slingeren, voornamelijk tussen 2 personen die nu juist niks met de pesterijen te maken hebben. De personen waar het echt om draait, de pesters en de gepeste, blijven tot op het einde vaag. Wie zijn ze nu echt? Hoe kijken ze terug op hun middelbare schooltijd? Het blijft allemaal een beetje in het ongewisse.
Verder wordt er regelmatig gerefereerd naar een moord die het jaar daarvoor heeft plaatsgevonden, zonder verdere uitleg. Pas veel later kreeg ik door dat deze moord in het debuut van Liesbeth gepleegd is. Enige uitleg hierover was op z’n plaats geweest.
Tegen het einde wordt de spanning goed opgebouwd, en wordt het een echte pageturner!
De op zich interessante plotwending had echter geloofwaardiger opgebouwd moeten worden, nu leek het een beetje afgeraffeld. Jammer.

Leuk idee, wraak na pesten van vroeger. Tempo ligt lekker.
Alleen zijn er wel erg veel personages in dit boek en wordt er geen enkele daarvan uitgediept. Ook de hele paardencursus met de tot vervelens toe opgevoerde round-pen blijft een mysterie. Ik vond de spreektaal van de hoofdpersonen erg ongeloofwaardig, zo oubollig is die (iemand die uitschreeuwt: 'ik heb vernomen dat jullie ongebreidelde lol hebben gehad').
En waarom twee personen dagen laten rondzwerven in een bos? En wat is nu eigenlijk het nut van de 'poppetjes'? Werkelijk, waarom?
Wat me het meest stoorde is dat er continu wordt gerefereerd aan een sterfgeval (visioenen van lijkzakken, herhalen hoeveel verdriet er is, aandenken regelen) terwijl nergens wordt uitgediept waar dit over gaat en wat er is gebeurd. Dat is zeer onbevredigend en had echt opgemerkt of uitgewerkt moeten worden.
Aan het einde van het boek wordt reclamerig geadverteerd voor een eerder boek van Van Kempen waarin deze moord blijkbaar wordt beschreven. Het boek is dus een sequel, met door een falende terugkoppeling een onbevredigend einde en veel vragen wanneer je deel één niet hebt gelezen.

Verpest is de tweede thriller van Liesbeth Van Kempen. Voor haar debuut Gevaarlijk Spel was zij genomineerd voor de Hebban Debuutprijs. Verpest is het vervolg op Gevaarlijk Spel, dezelfde hoofdpersonages, Suzan, Louise, Barbara en Rob, zijn terug aanwezig en je kan het boek lezen zonder ‘Gevaarlijk Spel’ reeds te hebben gelezen. Hoewel het dus kan, vond ik het toch soms wat moeilijk om bepaalde verhaallijnen te volgen. Zo was het mij niet helemaal duidelijk wat er precies gebeurd was in ‘Gevaarlijk Spel’ waardoor Louise en Suzan het nodig vonden terug te keren naar hun vakantiehuisje in Frankrijk. Op zich heb je deze info niet nodig om het verhaal van Verpest te kunnen volgen, maar ik zit wel met een soort gat om het volledige verhaal te begrijpen, wat ik persoonlijk toch een beetje jammer vind.

Liesbeth schrijft op een eenvoudige, snelle en vlotte manier. Het verhaal raast voorbij als een trein en is spannend, wat het een leuke thriller maakt. De personages lijken zo uit ons dagelijks leven te komen, iedereen kent wel een ‘Marcel’ of een ‘Marjolein en een ‘Astrid’ of ‘Saskia’ waardoor het soms wel herkenbaar was en op bepaalde momenten zelfs grappig. Het sarcasme in het boek gaf het verhaal wat extra veerkracht en vond ik geweldig.
Tijdens het lezen bleef ik soms wel nog met een paar vragen zitten. Ik weet bijvoorbeeld nog steeds niet goed hoe Barbara de workshops geeft, het paard, … waar ik toch wel benieuwd naar was, waardoor ik toch een beetje op mijn honger ben blijven zitten. Hoewel ik me dus soms wat vragen stelde bij het verhaal, bleef het mij wel boeien en bleef ik het ook non-stop verder lezen net zoals bij een pageturner.

Het voorspelbaarheidsgehalte van Verpest is hoog, waardoor ik het boek ook minder origineel vond. Als je de titel, de cover en de tekst op de achterflap samen neemt verklappen die toch wel veel en zo kan je de plot bovendien voorspellen, wat zonde is. Hadden deze anders geweest had ik het boek zeker beter gevonden. Ik weet wel dat je een boek nooit mag oordelen op zijn cover, maar deze mag ook geen spoilers prijsgeven want zo hebben de lezers van het boek minder leesplezier.

Het boek bevat alle elementen van een thriller: de spanning is er en het leest zeer vlot. Liesbeth voegt daar dat tikkeltje geweldige humor aan toe, wat het tot een aangenaam boek maakt om te lezen. Doch jammer van het voorspellende karakter. Ik geef het boek dan ook 3,5 sterren.