Vertel De Waarheid

De kinderen achter me lachen zo hard dat ik zeker weet dat ze om mij lachen. Ik kan er niets aan doen, ik draai me om. Het is Rachel, omringd door een stel kinderen met kleren aan die zeer beslist niet van het winkelcentrum aan de oostkant van de stad komen. Rachel Bruin, mijn ex-beste-vriendin. Woorden borrelen op in mijn keel. Als er iemand in het hele universum is die ik graag zou willen vertellen wat er echt gebeurd is, is het Rachel wel. Mijn keel schroeit dicht. Haar blik ontmoet heel even de mijne. Haar mond vormt de woorden 'ik haat je'. Ze keert me haar rug toe en lacht met haar vrienden. Ik bijt op mijn lip. Ik wil er niet aan denken. Het was afschuwelijk, maar het is voorbij. Mijn lippen bloeden een beetje. Het smaakt naar metaal.

Vanaf de eerste dag is Melinda Sordino een outcast op haar nieuwe school. Nadat ze tijdens een wild zomerfeestje de politie heeft gebeld, wil niemand nog met haar praten en wordt ze met de nek aangekeken. Melinda raakt in zichzelf gekeerd en hult zich in hardnekkig stilzwijgen. In haar hoofd wordt ze echter geconfronteerd met herinneringen die zich niet zo makkelijk laten verdringen. Ze moet de waarheid vertellen voordat het voor haar te laat is.

Vertel de waarheid is een donkere, bitterzoete roman over de metamorfose die Melinda ongewild moet ondergaan om te kunnen overleven. Het boek wordt wereldwijd beschouwd als een van de belangrijkste titels voor young adults van de afgelopen jaren.

Recensie(s)

'Nog maar 699 dagen en 7 lesuren tot aan de diploma-uitreiking', denkt Melinda (ik-figuur), die zich in de aula op de eerste dag op een highschool in Syracuse als 'een gewonde zebra in een natuurfilm' voelt. Oude vrienden hebben haar als outcast bestempeld en overal loert de vijandigheid. Wat is hieraan voorafgegaan en waar is Melinda zo door getraumatiseerd geraakt? Kapotgebeten lippen en zich letterlijk en figuurlijk verbergend, hult Melinda zich in hardnekkig zwijgen. Praten en de waarheid vertellen is de oplossing. Maar hoe en aan wie? Langzaam wordt het de lezer duidelijk wat Melinda is overkomen. Het verhaal, dat realistisch door Melinda in de ik-vorm wordt verteld, is niet eenvoudig te lezen. Het Amerikaanse karakter van school en samenleving, de niet lineaire vorm, het taalgebruik vol moeilijke woorden, metaforen en cynisme, maakt het boek geschikt voor ervaren lezers vanaf ca. 15 jaar. In 2000 verschenen onder de titel 'Zwijg als het graf'*.

Greetje Hoff