VIC TEMMERMAN Monografie

Dit eerste deel van het verzameld proza van Simon Michael (Micha) Namenwirth bevat het autobiografi sche verhaal Nico, waarin de auteur vertelt over zijn kinderjaren ‘in de onderduik’, en de magistrale faustiaanse roman Absoluut gehoor. De verhalen worden voorafgegaan door een aantal inleidende beschouwingen door collega’s, vrienden en verwanten over leven en (vooral) werk van muziekwetenschapper, hoogleraar en bibliothecaris Micha Namenwirth. Dit late prozadebuut van een academicus ‘op rust’ munt uit door zijn heldere stijl, meeslepende inhoud en krachtige humanistische kijk op ‘la condition humaine’.



In Nico (2001) wordt het verhaal verteld van Namenwirths oorlogservaringen (1940-1945) aan de hand van authentieke brieven, foto’s en tekeningen die de oorlog overleefd hebben. Als kind was de auteur ondergedoken met de schuilnaam Nico, in een vreemde omgeving, ver verwijderd van zijn ouders en broer. Het jongetje in het verhaal ontmoet zijn alter ego, de op La Gomera (Canarische Eilanden) wonende schrijver. Samen beleven zij allerlei avonturen en bespreken de achtergrond van de jodenvervolging.



Absoluut Gehoor (2002) vertelt het intrigerende verhaal van twee muzikaal begaafde broers, waarvan een geadopteerd is. De jongste wordt een beroemd dirigent; de oudste durft die keuze niet aan en duikt in de muziekwetenschap. Het verhaal draait rond de vraag of Eelco, de dirigent, al dan niet met geleende gaven pronkt, waaronder een absoluut gehoor. Die gaven zouden hem aangeboden zijn door een Mefistofelesachtige figuur, in ruil voor het propageren van diens experimentele composities. Het enigma ontvouwt zich op een dramatische en spannende manier via herinneringen, dagboekpagina’s, notulen van vergaderingen, interviews en e-mailboodschappen.



Simon Michael (Micha) Namenwirth werd geboren in 1934 te Hillegersberg (Rotterdam). Na de middelbare school en jaren vioolstudie (onder meer bij Jo Juda) schreef hij zich in aan het Amsterdamse Muzieklyceum waar hij muziektheorie, fagot en orkestdirectie volgde. Vervolgens vertrok hij naar de Verenigde Staten om muziekwetenschap te studeren. Hij doctoreerde in 1965 aan de Universiteit van Minnesota. Namenwirth was jaren verbonden aan Harvard en Berkeley, tot hij in 1973 tot hoofdbibliothecaris en hoogleraar benoemd werd aan de Vrije Universiteit Brussel. Daarnaast doceerde hij bibliotheekmanagement aan de Universiteit van Antwerpen. In die periode kwam het VUBIS-bibliotheeksysteem tot stand en publiceerde hij zijn grote Gustav Mahlerbibliografie. Na zijn emeritaat in 1998 schreef hij een boek over Gerard Mortier en een aantal romans die nu door VUBPRESS in meerdere delen worden gebundeld.