Vrouwen van de Leeuwenhof 1 - Agneta's erfenis Een machtige familie. Een prachtig Zweeds landgoed. Een hartverscheurende keuze.

Dit boek neemt je vanaf het begin mee in het verhaal waardoor je zo weet waar je bent.
Het boek is verdeeld in verschillende jaartallen waardoor je weet wanneer je overgaat naar een nieuw jaartal.
Het fijnste aan dit boek vind ik zelf dat er steeds iets nieuws is waardoor je steeds wilt blijven lezen en het boek niet kunt wegleggen.
Het boek was binnen 2 dagen uit en heb ik met heel veel plezier gelezen en het is geen sappig liefdesroman maar een roman met vele avonturen.

Ik ga zeker deel 2 lezen en verheug me hierop!
Echt een aanrader.

Zoals het een echte Bomann roman betaamt, speelt ook in dit boek een vrouw de hoofdrol, en wel om te tonen dat vrouwen evenwaardig zijn aan mannen.

Agneta verliest haar vader en broer door een tragisch ongeval waarna zij het beheer van hun landgoed op zich neemt met alle daarbij horende zorgen en lasten.

Ze moet een aantal tegenslagen verwerken maar ze komt er telkens terug bovenop met de hulp van haar beste vriendin die er altijd voor haar is.

Het boek is heel vlot geschreven, leest als een trein en zit vol met onverwachte wendingen. Het verhaal speelt zich af in een mooie setting, voor de verandering eens niet in Duitsland zoals haar andere romans. Echt een toppertje!

Wat een prachtig boek! Ik zat binnen no time in het verhaal, in 1913! Je volgt Agneta's avontuur door verschillende jaartallen, dit word erg duidelijk aangegeven en geeft je een duidelijk tijdsbesef. Het boek is zo geschreven dat je wel wilt blijven doorlezen. Makkelijk te volgen, leuk geschreven! Ik ga deel 2 ook zeker lezen!

Het boek leest wel prettig weg, maar ik vond de tijdgeest niet goed gevonden. Je weet dat het in 1913 speelt maar de gedragingen van de hoofdpersoon passen hier niet bij, nu kun je denken dat zij haar tijd vooruit was, maar dan nog voelde het niet als die tijd.

Ik vond het ook vrij langdradig en soms gewoon niet interessant. Het einde was wel redelijk, daarom nog drie sterren.
Maar ik heb veel betere gelezen van Bomann.

Ik vond het een prachtig boek, het is goed geschreven, je krijgt een goed beeld van het leven van toen. Omdat het in de ik-vorm is geschreven, beleef je het verhaal echt door de ogen van Agneta. Dit boek is het eerste deel van een nieuwe trilogie van Corina Bomann, ik ben nu al heel benieuwd naar de volgende delen!

Zeer mooi en boeiend boek. Je leest het in één adem uit!
Ben reuze benieuwd naar het tweede deel

Wat een heerlijk boek. Zo meeslepend en beeldend geschreven, alsof er een film voor je ogen wordt afgespeeld. Een dik boek maar een die je heel moeilijk weg kan leggen, je Kan niet anders dan verder lezen, om te weten hoe het met Agneta, de hoofdpersoon, verder gaat.

Op het moment dat Agneta voor zichzelf gekozen heeft door het landgoed De Leeuwenhof de rug toe te keren en een schilderstudie op te pakken, overlijden haar vader en broer door een noodlottig ongeval. Hierdoor is ze gedwongen om terug te keren en het beheer van het landgoed op zich te nemen. Dit gaat niet zonder slag of stoot en helemaal niet door haar moeder, die haar kil en afstandelijk benaderd. Met vallen en opstaan lukt het haar om steeds meer de leiding op zich te nemen en het contact met haar moeder te verbeteren. Desondanks loopt ze steeds weer tegen verrassingen op, die ze met haar doorzettingsvermogen weet te overwinnen.

Een heerlijk boek, ik kan niet wachten op deel 2!

‘Agneta’s erfenis’ is een intelligent beschouwend historische roman over Agneta, enig overlevende erfgenaam van graaf Lejongård en broer Hendrik. Agneta heeft een gedreven blik op een meer liefdevolle en kansrijke toekomst voor zowel vrouw als man. Samen met Marit, een vriendin die ze kent uit haar studententijd in Stockholm, is ze een vroege voorvechtster voor Vrouwenrechten. Echter, noblesse oblige. Ze aanvaardt de erfenis van de Lejongård’s, wordt de nieuwe eigenaresse van Leeuwenhof en geeft -binnen de beperkingen van de standenmaatschappij begin 1900- opnieuw vorm aan de vrouwenbeweging.

‘Agneta’s erfenis’ is het eerste deel van een trilogie over de vrouwen van de Leeuwenhof (de Nederlandse vertaling van Lejongård). Corina Bomann heeft een voor mij aanvankelijk bevreemdend vertelperspectief gekozen. Al innerlijk beschouwend schrijft Agneta in verleden tijd over wat haar overkomen is en hoe daarmee om te gaan. Daarbij kreeg ik het gevoel in een rollenspel van kinderen onderling beland te zijn. Ontdaan van enig proza klonk haar verhaal als: ‘En toen was ik kunstenares. En toen overleed mijn vader. En toen was ik eigenaresse.’ Door gebruik te maken van deze verteltoon vanuit Agneta’s kijk beschreven, krijg je als lezer het gevoel haar besluitvorming op de voet te volgen. Door haar gedachten zorgvuldig na te vorsen lukt het Agneta haar eigen plan te volgen, haar principes hoog in het vaandel te houden, niet over één dag ijs te gaan en steeds een stap verder te komen zonder krampachtig vast te houden aan een vastomlijnde uitkomst. Ondanks meerdere tegenslagen en dankzij haar veerkracht groeit het respect vanuit haar omgeving.

Als ‘Agneta’s erfenis’ een applicatie zou zijn, dan houdt Corina Bomann flink de spanning vast via update naar update tot een never ending update-slothoofdstuk. Daarbinnen weet Corina Agneta steeds weer opnieuw haar bugs te fixen. Proza voorbeelden:

“Lejongårds gaan altijd door, wat er ook gebeurt.”

“De meeste mensen zijn bang voor de nacht, ze denken dat daarmee aan alles een einde komt, maar de nacht is slechts de voorbereiding op een nieuwe dag. Je kunt het een niet van het ander scheiden.”

“Waarschijnlijk had mijn hart zich in het verdriet ingesponnen als een rups in zijn cocon.”

Door de langzaam ontvouwende onverwachte plotwendingen binnen een overkoepelende verhaal van de serie De vrouwen van de Leeuwenhof, kreeg ik pas een paar dagen na het beëindigen van het boek vat op de waardering. In plaats van de aanvankelijke vier sterren kreeg het boek van mij een upgrade naar vijf stralende sterren.

Een boek dat lekker wegleest, met een leuk en onderhoudend verhaal. Ik vind het op zich altijd knap als een auteur met het verhaal mijn aandacht weet vast te houden. Het is geen page-turner met cliffhangers, om deze goed Nederlandse uitdrukkingen maar even te gebruiken, maar toch vond ik het fijn om verder te lezen om even te verdwijnen in een andere wereld.
Dat gezegd hebbende; er zijn ook een aantal storende onvolkomenheden.
Dat begint al als het hoofdpersonage beweert geen aandacht voor haar omgeving te hebben als ze het huis door loopt, om vervolgens een uitvoerige beschrijving te geven van alles wat ze ziet...
Ook heeft de vertaler een aantal fouten gemaakt: *'iemand het vuur aan de schenen leggen' moet zijn 'het vuur na aan de schenen leggen'.
*Een zin als: 'Ik heb iemand nodig als hem'... dat kan natuurlijk echt niet.
*Verder heeft ze het steeds over 'schnapps' als ze sterke drank bedoelt. Zo noemen we dat hier in Nederland niet.
Dan blundert de auteur zelf een paar keer als het over zwangerschappen en baby's gaat. *Een tweelingzwangerschap is niet erfelijk via de man. Wel kan hij de genetische eigenschap van een dubbele eisprong aan zijn dochter overdragen. *Een pasgeboren baby heeft geen fletsblauwe ogen, maar donkere zonder een duidelijk kleur. *En melkstuwing krijgt een vrouw pas een paar dagen na de bevalling, in elk geval niet vlak daarna.
Lekker belangrijk allemaal, denkt een ander misschien, maar mij stoort het... :-)

Verhaallijn voorspelbaar en niet heel inventief.
Ik wilde een weg lezertje en als zodanig ok boek. Maar laatste hoofdstukken overheen gelezen. Er gebeurde niks meer eigenlijk..