Waantje krijgt de knarser

Een sprookje dat kinderen die ziek zijn, of die mensen in hun omgeving hebben die ziek zijn, mee neemt in de dingen die gebeuren als je kanker, oftewel de knarser, hebt. Ook de emoties en gevoelens worden op een hele mooie, grappige en herkenbare wijze verweven in dit fantastische boek. Een absolute aanrader voor jong, maar ook voor oud als je van sprookjes houdt.

Wat een wonderlijk boek!

Het is namelijk allereerst een reis door de wondere wereld van Waantje, die in haar leven op de rand van de Horizon woont met de andere Horizonnetjes. Samen hebben ze een heerlijke wereld waarin ieder karakter zijn plezier en verdriet heeft en haar/zijn eigen gevecht heeft met zichzelf en de omgeving.
Voor Waantje wordt het serieus als ze de Knarser krijgt en voor behandelingen naar het Withuis. Hier begint het verhaal tot de kern te komen en moet Waantje leren omgaan met ziek zijn. Met de hulp van haar vrienden komt ze er door heen.

Wat me vooral raakte in het boek was de lol die je in het schrijven ervaart en hoe de schrijfster moet hebben genoten van het verzinnen van al die verschillende karakters en hun levenslessen. Want dat is het tweede wat me aansprak. De eenvoud van de lessen die in het verhaal verweven zitten om met tegenslagen in het leven om te gaan.

Gecombineerd met de prachtige tekeningen van Ymke Hemminga is dit boek voor iedereen, jong en oud, een aanrader. En niet alleen voor mensen die door een ziekteproces heen gaan, maar voor iedereen!

Ik volg Caroline Ligthart al jaren. Haar roman "Russisch Water" vond ik verrassend. De verhalenbundel "Tweedehands Bloemen" is scherp, humoristisch, herkenbaar en veelal uit het leven gegrepen. En dan nu een kinderboek, over kanker nota bene. Daar moet je lef voor hebben. En Ligthart toont die lef, en neemt je mee in een fantasiewereld, waarin moeiteloos de moeilijkste onderwerpen worden aangesneden en vertaald in een taal die kinderen (en ook ik, als volwassene) begrijpen. Ja, het gaat over kanker ("knarser"), maar ook over vriendschap, en discriminatie, en angst en moed en verdriet en vrolijkheid. Ik ben gaan houden van Waantje, en ook van al haar vrienden, dankzij de lichtvoetige schrijfstijl van Ligthart, waarbij de humor en de ernst hand in hand gaan, zonder dat het ooit te zwaarmoedig wordt. Daarnaast zijn de illustraties van Ymke Hemminga prachtig. En dat maakt het geheel tot een mooi vormgegeven boek, waar je je als kind (en als volwassene) in kunt verliezen en veel van kunt opsteken, en mocht je niet alle fantasiewoorden begrijpen, dan is er een woordenlijst waarin alle woorden nog een keer worden "vertaald". Ik kijk nu al weer uit naar het volgende boek van Caroline Ligthart. In de tussentijd is er gelukkig een blog, waarin Ligthart op ontwapenende en spitse wijze reflecteert op dat wat ze zoal tegenkomt in het dagelijkse leven. Waantje is om van te houden en voor mij is Ligthart een schrijfster om van te houden!

Fijn boek voor kinderen om te lezen over kanker