"Waarom gaat het altijd over jou?" omgaan met narcisme en egocentrisme bij anderen

Uit de andere + en - reviews blijken de verschillen in behoefte, kennis en ervaring van lezers.

Voor degene die interesse in de psyche hebben en realiseren dat je een andere persoon in gedrag (narcist of niet) niet kan veranderen en wel jezelf, is dit een perfect boek, zie positieve reviews.
Voor degene die verwachten na het lezen van dit boek, de oplossing te krijgen op hun complexe relatie, is dit een tegenvallend boek. Dat ligt echter m.i. niet aan dit boek, wel aan de lezer.

Helaas (en gelukkig) kan je andere mensen hun gedrag niet veranderen, hooguit beetje sturen/beinvloeden. En zelfs dit laatste ligt bij een narcist zeer gevoelig en is minimaal mogelijk. Zoals ook met herkenbare voorbeelden in het boek wordt beschreven.
Dit boek helpt je wel je eigen gedrag (in het algemeen en specifiek in relatie tot narcist) te herkennen en mogelijk zelfs te veranderen. Waardoor je echt bevrijd kan worden. Bijv. van je eigen behoefte aan een relatie met een narcist. En vooral hoe je je minder kan storen aan het gedrag van een narcist.

De reactie van sommige mensen dat het te theoretisch is, kan ik begrijpen. Zelf vond ik de theoretisch onderbouwing en het denken in schema's erg prettig. Dus ook hier, ligt het aan de behoefte van de lezer.

Het boek heeft me, icm gesprekken met een goede psycholoog (die ook dit boek als tip gaf), ruimte gegeven om een beter relatie te kunnen hebben met de narcist in mijn leven, een van mijn ouders. En ook verbetering in mijn gedrag naar andere mensen. Vooral door veel inzicht te genereren in mijn eigen gedrag en hoe de narcist dat heeft beinvloed/gevoed via mijn opvoeding. Ik ben nu gelukkig meer eigen in mijn reactie en minder actie-reactie op de narcist.

Blijf je realiseren dat een narcist eigenlijk een heel zielige mens is, hij/zij wil/kan niet geloven in/vertrouwen op onvoorwaardelijke liefde. Dat wordt ook in het boek beschreven.

Als laatst hoop ik dat de mensen die in een "liefdes"-relatie zitten met een narcist of wie dan ook die een ander mens (en dier) mishandeld, dat deze mensen de kracht vinden om daaruit te stappen. Met die relatie kan het zeer waarschijnlijk niet meer goed komen, wel me jouw eigen leven (en dat van eventuele betrokken kinderen).

Ik mailde zelfs op enig moment met de schrijfster van het boek. Gevangen in een relatie met een ultieme narcist, wanhopig, stuk geslagen, mishandeld, probeerde ik het extreme geweld dat er ook mee gepaard ging, te stoppen.

Het boek leerde me om het vuur niet meer te voeden. Even kwam er rust. De narcist schrok van de verandering en een korte tijd dacht ik dat het beter ging. Hij vroeg, hij zocht en hij las het boek en kwam zelf heel even ook tot de conclusie dat hij narcistisch was. Hij wilde in therapie. Natuurlijk wel bij de allerbeste therapeut in Nederland. Ik moest het maar voor hem regelen.

Hoe naief was ik nog. Ik hoopte met heel mijn hard. Na twee sessie bleek dat de therapeut toch niets voor hem was. Bovendien, al voor de therapie begon wist mijn ex narcist al dat het allemaal door zijn ouders kwam. Zij hadden hem zo vreselijk verwaarloosd meende hij. Altijd maar bezig met hun zaak, zagen ze niet de behoefte van het kind. Na 2 sessies meende hij dat hij toch niet narcistisch was, zo vertelde hij. En de therapeute, de beste van Nederland, ze bleek niet te kunnen tippen aan zijn intellectueel niveau meende hij en hij stopte de therapie al voordat deze werkelijk begon.

Hij vertrok, maar niet zonder evoor te zorgen dat hij controle over mij hield. En ik, ik zorgde voor mijzelf en mijn beschadigd kind. Langzaam leerden we leven zonder geweld. Zagen we de zon weer schijnen en rond etenstijd werden we niet meer bang. Want als papa eerder thuiskwam, moesten we op onze tenen lopen.

De narcist ging door, nu, vele rechtszaken later, vele verweren, bedreigingen en chantages verder, giert hij nog altijd achter mij aan. Heeft na veel vrouwen nu een fotografe gevonden, de beste optie denk ik voor de ultieme narcist. Pas als ze werkelijk voorbij haar lens kan kijken, zal ze echt kunnen zien wat er in dat omhulsel zit.
De littekens van deze liefde, staan voor altijd in mijn ziel gegrift. Soms is er de diepe pijn van onmacht en de gedachte dat ik nooit genoeg kon geven aan deze allesverterende liefde.
Nu zorg ik voor ons kind, ik zie de zon weer schijnen en ontdek elke dag opnieuw iets van mijzelf waarvan ik dacht dat ik het voorgoed kwijtgeraakt was.
Wendy Behary stuurde me de eerste stappen op weg naar mijn vrijheid. En ik ga door met leven, en houd van mijn kind, maar nu ook van mijzelf.

Ik heb dit boek gekocht omdat ik mijn leven deel met iemand die narcistische trekken heeft en verbaal veelal sterker is dan ik. Deze mens communiceert heel handig, met gebruikmaking van zaken die ik zeg/gezegd heb en die ik, wanneer dat zo uitkomt, heel handig verpakt terugkrijg. Ik wil(de) af van mijn eigen onvermogen en boosheid en een handvat krijgen om met een dergelijke manier van communiceren om te gaan, en daar heeft dit boek mij zeker bij geholpen. Een veel gehoorde algemene opmerking is ' het enige gedrag dat je kunt veranderen is je eigen gedrag' en dat heb ik toegepast op mijn eigen manier van communiceren. En wat blijkt, als ik mijn emoties niet de boventoon laat voeren, een keer zeg wat ik ervan vind (en niet 5 of 6 keer) dan komt dat duidelijk veel beter aan.
Het blijft een doorgaand proces, maar dat is niet erg. Dit boek is een hulpmiddel gebleken om ook naar mijn eigen gedrag te kijken en te leren dat handiger in te zetten.

In tijd die ik besteedde aan het lezen van dit boek heb ik me al verschillende malen moeten aanzetten tot verderlezen, omdat de enorm veroordelende toon me allerminst beviel.
Het boek beschrijft 'de narcist' als een doelbewust kwaadwillende mens. Er worden zeer regelmatig populaire en vervelende termen gebruikt, zoals 'de diva', 'zijne hoogheid' of hun gevoel van 'superbelangrijkheid'.
Als dochter van een ouder met narcistische persoonlijkheidstrekken voel ik geen enkele aansluiting met dit boek. 'De narcist' wordt inderdaad neergezet als een moeilijke kleuter, die heropgevoed kan en moet worden. Er wordt enorm veel voor de lezer ingevuld, uitgedrukt in zwaar veralgemeniseerde zinnen. Een voorbeeldzin: "En vanwege hun gebrek aan inlevingsvermogen kunnen ze niet invoelen dat hun pogingen om indruk op jou te maken of jouw applaus te oogsten, jou alleen maar aanzet tot fantaseren over afgaande brandalarmen of andere plotselinge onderbrekingen, zodat jij je uit hun klemmende greep kunt bevrijden." Of "Het enige wat ze kunnen zien, is hun eigen weerspiegeling in de glans van de glazige blik op je gezicht."
Er wordt geen enkele moeite gedaan om ruimte te geven aan de complexiteit van elk individueel geval. 'De narcist' moet met de grond gelijk worden gemaakt. Het boek mag populair en 'mooi' geschreven zijn, daarmee doet het geen recht aan de realiteit. Wellicht is het behulpzaam, maar dan alleen voor diegenen die hun 'narcist' eigenlijk al volkomen veroordeeld, opgegeven en afgeschreven hebben.
Er is immers geen oog voor de mens achter de psychische zieke en ook niet voor de loyaliteitskwestie waarmee ieder familielid (of partner, of vriend, of...) te maken krijgt. Gek genoeg wordt daarmee het probleem juist gebagatelliseerd: de realiteit is zoveel complexer dat de oplossingen in het boek onvoldoende zijn.

Enerzijds verschaft dit boek hulp, door inzicht te bieden in de leefwereld van de narcist - en ook inzicht te bieden hoe jij mogelijk verstrikt geraakt bent in die leefwereld en hoe je gemanipuleerd wordt.

Helaas is het boek buitengewoon beroerd vertaald, het was (voor wie de jaren '90 heeft meegemaakt) alsof ik een script van Amazing Discoveries aan het lezen was. De Amerikaanse bronteksten druipen er werkelijk aan alle kanten vanaf. Dat maakt het boek schreeuwerig en daardoor wordt het een stuk moeilijker om de teksten aan te nemen en je in te leven in de voorbeelden. Terwijl dat nu juist de bedoeling is van diezelfde voorbeelden...

Dit boek heeft mij echt geholpen de patronen in gedrag en karakter te ontdekken en te benoemen. Ook om in te zien waardoor je steeds in de narcistische val trapt en waarom bepaalde reacties geen zin hebben of juist averechts werken.
Het geeft je handvatten de narcist in ander daglicht te bekijken en je te leren ware empathie te hebben voor de beschadigde persoon aan de andere kant van de spiegel. Dit kost moeite en in eerste instantie dacht ik dat ik te kwaad was maar het is me al 1x gelukt.

Waarom gaat het altijd over jou is een boek, geschreven voor therapeuten en voor mensen die lijden onde het psychisch geweld van narcisten met/zonder antisociale trekken. Het boek is sterk in de herkenbaarheid voor iedereen die te maken heeft met narcisten en zich afvraagt waarom het maar niet mogelijk is om de relatie met de persoon in kwestie te verbeteren. Er staan dialogen in die dermate goed gekozen zijn dat er sommige van soms vrijwel woordelijk plaatsgevonden hebben in je eigen huis. Behary gaat in op de achtergronden van narcisme, een duidelijk verhaal, hoewel voor sommigen misschien niet altijd even gemakkelijk te lezen.
Voor wat betreft de aanpak, de laatste twee hoofdstukken, dat is nuttig voor therapeuten, maar degene die lijdt onder de narcist in het dagelijks leven heeft er niets aan. Maar om nu eindelijk te begrijpen wat er nu werkelijk aan de hand is in je relatie, terwijl je al zo lang hebt geprobeerd om onverrichterzake de problemen op te lossen, en dat je het dus waarschijnlijk het beste gewoon kunt opgeven: dat is de kracht van het boek!

Een heel interessant boek dat ook je eigen aandeel in de relatie tot de narcist uitlegt en verklaart. Ik heb veel inzichten en goede handvatten gekregen om met moeilijke mensen om te kunnen gaan.

Herkenning erkenning en houvast in de omgang met hun. Blijf kalm onbewogen en onverschillig en reageer laconiek Op die manier laat je hun woorden niet meer tot je doordringen. Je geeft geen inhoud aan hun woorden. Als je het eenmaal weet is het niet meer zo donker. Ik heb wel theoretische boeken gelezen van observandi en promovenda"s en hoogleraren maar die hebben casussen geschreven van mensen die op die afdeling ter observatie gesteld waren. Er lopen ook nog genoeg mensen die in vrijheid en in hun beroep die entitlement feeling of grandiosity en narcistische trekken vertonen. Laat je niet in hun netwerk zuigen met hun joviale indruk die zij op het eerste gezicht maken want later kom je er moeilijk van los. .

Ik ben er al 2 maal aan begonnen, maar geraak er niet in verder. Blijkbaar moeilijk of oninteressant geschreven. Ik had nochtans veel interesse in het onderwerp.