Well, You're Not Invited

Zelf omschrijven ze hun muziekstijl als Sexy Garage Dance. Freesonica schreef: "Denk aan een enerverende combi van de rauwe energie van de '60's garagerock, het tegendraadse van de Nederlandse Indierockscene en de dancegrooves van electro". En waarom sexy? "Omdat we sexy zijn... toch?" Zowel de sound als de optredens van Daily Bread zijn vernieuwend en uniek te noemen. Alle drie de bandleden staan vooraan op het podium, wat er voor zorgt dat er voor het publiek geen energie verloren gaat. Er wordt gestoeid met eigen gefabriceerde effectpedalen, er wordt gezongen door telefoons, de drums worden bespeeld met stokken en sambaballen en van begin tot eind geven de jonge honden blijk van veel speelplezier. In juni 2007 besloten Stefan Stoer (drums) en Chris Mulder (bass), na het uiteenvallen van hun Britpop-bandje, om een compleet nieuwe weg in te slaan. Ze wisten dat hun dorps- en kroeggenote Kimberly veel poëzie schreef en het leek hen interessant om muziek met haar te gaan maken. Al schrijvende bleek de combinatie van alleen bass en drums niet genoeg, maar werd door het toevoegen van een philicorda orgel de juiste aanvulling in de sound gevonden. Daily Bread was een feit! In 2008 wordt de band geselecteerd voor de Kleine Prijs van Friesland, waar ze medio mei als winnaar uit de bus komen. Vanaf dat moment gaat het snel met het jonge trio. Ze nemen een nieuwe demo op en worden vervolgens geselecteerd voor de Popronde en het Freesonica-project. Als klap op de vuurpijl wordt de band ook nog geselecteerd voor de Grote Prijs van Nederland. Hier komt echter ook weer abrupt een einde aan, omdat de band besluit om uit de competitie te stappen. "Er was namelijk géén mogelijkheid om ons live-plaatje (drumstel vooraan, nostalgische versterkers en lekker knus tegen elkaar!) bij de showcase in het Wilhelmina Pakhuis te Amsterdam neer te zetten. Geen eigen versterkers, geen drumstel uit de jaren '60, geen Stefan die met een grijns op zijn smoel vooraan staat... Dat is geen Daily Bread meer. Vandaar geen grote prijs voor ons." In eerste instantie wordt deze beslissing door veel mensen als "niet verstandig" gezien, maar de band blijft volhouden dat ze alleen spelen, wanneer ze hun "eigen ding" mogen doen. Daarna blijkt al snel dat dit een goede keuze is geweest. Platenmaatschappijen staan in de rij en de band tekent uiteindelijk begin januari 2009 bij het vermaarde Excelsior Recordings. De band staat een week later op het Noorderslag festival in de 3voor12-zaal en het spreekwoordelijke dak gaat er af! De recensies zijn erg positief en de band wordt gelanceerd als een grote belofte. De grotere festivals raken geïnteresseerd en optredens bij o.a. Motel Mozaique, Oerol, Metropolis en "De Wereld Draait Door" volgen. Ook in het buitenland zijn ze inmiddels gecharmeerd van de band. Zo speelt de band in juni 2009 op het GoNorth festival in Schotland en in juli heeft zelfs het grote Paleo festival in Zwitserland een avondspot voor de band in petto. Hier bewijzen ze dat de band sterk is gegroeid en inmiddels ook raad weet met grote podia.