Wendigo

De Godijntjes van Godijn Publishing zijn kleine dunne boekjes, mini boekjes zoals de uitgeverij zelf zegt in een handig zakformaat. Oftewel fijn om mee te nemen als je op pad gaat en minder vermoeiend voor je lijf en ledematen als je aan het lezen bent. ‘Wendigo’ is dus ook zo’n Godijntje waarvan de titel en achterflaptekst een griezelig kort verhaal beloven.
Gelijk wordt de vlotte schrijfstijl van Mark Groenen duidelijk door de gemakkelijk lezende bewoording en moeiteloos verlopende zinnen. Ik vlieg al lezende met gemak door het verhaal heen. Omdat het maar zo’n kleine 150 pagina’s zijn ben je er voordat je er erg in hebt ook zo doorheen.
“Haar ruggengraat danste als die van een kat en al snel kwam de volgende stroom.”
Inhoudelijk gezien vind ik ‘Wendigo’ zeker vermakelijk maar helaas is alles voor mij enorm voorspelbaar. Ik heb gelijk door welke kant het op gaat met het verhaal van de hoofdpersoon Boris waardoor er voor mij geen verrassende wendingen of plottwisten te vinden zijn. De vriendschap van Boris en Pjotr is wel herkenbaar en bijzonder mooi om over te lezen. Verder is er weinig diepgang in menselijke gedachtegang en psychologie te vinden. Uiteraard is dat ook lastig voor een kort verhaal, je mag tenslotte niet te uitgebreid op alles ingaan. Maar hierdoor blijft alles naar mijn smaak te oppervlakkig in dit verhaal, leer je de personages niet goed kennen, blijven hun beweegredenen kortzichtig en bezorgd het geheel geen griezel gevoel of andere heftige reactie helaas.
“Sfeerverlichting was verwisseld voor felle lampen. De muziek stond uit. De avond was voorbij.”
Zoals ik al zei vond ik het wel een leuk boekje om te lezen, heb ik er plezier aan beleefd en geef ik het met liefde door aan de volgende lezer. Hij of zij zal het wellicht weer heel anders ervaren. Gelukkig is er voor iedereen wat wils en is elke lezer anders. Mark Groenen moet zich ook vooral niets aan trekken van mijn mening en lekker verder schrijven. Daarnaast zal ik misschien ander werk van hem wel top vinden.

Mark Groenen- Wendigo

Boris woont samen met Pjotr en ze studeren allebei in Eindhoven. Het is winter en overal ligt sneeuw en ijs. Het is een stervens-koude avond als Boris een avondje gaat stappen en iets ziet, dat niet voor zijn ogen bestemd is. Hierdoor treft hem een vreselijk lot, hij wordt neergestoken en voor dood achtergelaten in de sneeuw. Maar vanuit de duisternis krijgt hij een kans op wraak. De Wendigo, die voor hem verschijnt, verwacht alleen wel een vreemde vorm van betaling terug. Wil Boris, dat eigenlijk wel?

Het is behoorlijk bloederig, zit vol met horror, is mysterieus en nagelbijtend spannend. Het is een godijntje, dus een kort verhaal. Maar deze is zo krachtig, dat ik echt van elke letter heb genoten.

Het is een verhaal over wraak, liefde, vrienden en je geweten. Wat zou jij doen? Het zet je aan het denken. Dat is echt heerlijk, als een auteur, dat met je doet. Je zit zo in jet verhaal, dat je het in een ruk uit leest. Je moet weten hoe het afloopt.

Prettige schrijfstijl. Eigenlijk moet je het zien als verschillende fases van het verhaal, onderverdeeld in zeer korte hoofdstukjes. De fases waar Boris door heen gaat, zijn hierdoor erg duidelijk. Knap gedaan.

De cover treft de sfeer van het verhaal uitstekend.

Een echte aanrader voor iedereen die van horror houdt en wel tegen een beetje bloed kan.

Uit native american verhalen ken ik het fenomeen Wendigo al. Wist dat het niet veel goeds zou zijn, want ze waarschuwen voor de Wendigo. In dit godijntje is het gruwelijk goed, in een nagelbijtend horror verhaal gegoten.

Het krijgt van mij 5*****.

De vrienden Boris en Pjotr, genieten van hun studentenleven. Ondanks dat ze niet in dezelfde stad studeren, hebben de vrienden besloten om samen een woning te huren. Hierdoor kunnen ze na hun colleges met elkaar genieten van dat wat Eindhoven te bieden heeft.

Zelfs de ergste sneeuwval sinds jaren weerhoudt Boris en Pjotr niet van hun kroegentocht. Maar die noodlottige avond ziet Boris iets wat hij niet had mogen zien, en eindigt hij met een opengereten lichaam in de sneeuw. En Boris is niet het eerste slachtoffer.

“Hij voelde haar hartslag. Dat was alles wat hij wilde weten. Toen hij het traag en zachtjes voelde kloppen, rechtte hij zijn rug en keerde hij terug naar de schaduwen, waarin hij verdween.” Mark Groenen

Meer dood dan levend krijgt Boris een bloederig aanbod van een monsterlijk ogende Wendigo. Een aanbod dat niet zonder gevolgen zal blijven.

Wendigo van Mark Groenen is een spannend verhaal met fantasy- en horror elementen.

Mark Groenen neemt je mee naar het door kou geteisterde Eindhoven, en geeft je het gevoel dat je snel jouw verwarming aan moet gaan zetten. Zeker wanneer blijkt dat kou een zeer belangrijke en onontbeerlijke rol vervult in het boek.

Wendigo is een verhaal waarin achtergrondinformatie geen grote rol krijgt. Alles is gericht op het verhaal dat zich op dat moment afspeelt. Gezien de lengte van het boek is dat naar mijn mening een prettig gegeven. Je krijgt daardoor meer ruimte om de vrienden Boris en Pjotr ‘in het nu’ te volgen.

Dat betekent ook dat je de personages niet heel goed leert kennen, maar wat wel direct duidelijk is, is dat hun vriendschap hecht en belangrijk is. Ondanks de bizarre omstandigheden waar Boris in belandt, kan hij steun vinden bij zijn vriend. Die alles zonder veel moeite accepteert, waardoor je er als lezer ook zonder al te veel vragen in mee gaat.

Wendigo van Mark Groenen is een verhaal dat de lezer uitdaagt om met open vizier mee te gaan in de vreemde situatie die ontstaat na de aanval op Boris. Wendigo krijgt 4 sterren van mij.

Deze recensie schreef ik voor, en is terug te vinden op, de blog In de Boekenkast: https://indeboekenkast.com.