Wie storm zaait roman

Het boek begint met een citaat van D.H. Lawrence uit Studies in American Literature “In wezen is de Amerikaans ziel hard, gesloten, stoïcijns, dodelijk. En nog steeds niet milder geworden”.
Het citaat doet de kern en de sfeer in het boek absoluut eer aan. T.C. Boyle wist mij vanaf zin één te grijpen met zijn beeldende schrijfstijl. Het boek bestaat uit dertien delen die afwisselend vanuit het oogpunt van Sten, Sara en Adam ons het verhaal vertellen. Botsende leefstijlen, gedachtegoed worden op deze manier prachtig in beeld gebracht. Sara wordt wat mij betreft neergezet als een tussenliggende fase tussen de visies van Sten en Adam. Ze is duidelijk radicaler dan Sten, wars van autoriteit, globalisering, de macht van internationals, en ziet zichzelf als een soevereine mens, maar ze heeft nog wel enigszins contact met de maatschappij. Ze heeft een baan als invalkracht op school, verzorgt de hoeven van de dieren in de omgeving en spreekt regelmatig af haar goede vriendin. De tussenliggende fase vind ik goed benadrukt worden, door de hoofdstukken vanuit haar gezichtspunt te plaatsen tussen Stens en Adams hoofdstukken in. Zo vormt ze de link tussen beide en vormt ze een onmisbare schakel in het geheel. Net als Sten en Adam wordt Sara zo beeldend en levensecht geportretteerd dat ik het zowel met haar meeleefde, haar kon begrijpen en tegelijkertijd wel een schop onder haar kont wilde geven en haar op momenten door elkaar wilde schudden. De hoofdstukken van Adam vind ik echt heel goed. In deze hoofdstukken creëert de schrijver wat mij betreft een extra dimensie aan het verhaal. Hij laat elk hoofdstuk van Adam namelijk beginnen met een stukje geschiedenis van Amerika aan de hand van de belevingen van John Colter. De pelsjager die ruim tweehonderd jaar geleden in de streek waar het verhaal zich afspeelt leefde. Adams obsessie met hem wordt hierdoor ook nog eens versterkt. Het laat volgens mij ook heel duidelijk zien dat de mens in al die jaren die verstreken zijn, nog steeds bezig is met zijn eigen belang, vijanden bestrijdend die afbreuk zouden kunnen doen aan dit eigen belang, of dit nu nieuwe economische machten, vluchtelingen, de autoriteiten, de medemens of andere denkbeelden zijn, dat lijkt niet ter zake te doen. Men lijkt niet te leren van het verleden. Meer, meer en nog eens meer willen om een eigen plekje te veroveren in de geschiedenis, om niet onbetekenend te willen zijn. Gezien te willen worden door anderen. Adam laat duidelijk zien wat er dan met een persoon kan gebeuren. Vervallen in totale paranoia, waanzin om zich staande te houden in de maatschappij. Adam wordt zo neergezet dat ik hem zo als de hoofdrolspeler zie in één van de steeds vaker voorkomende krantenkoppen als “Man schiet tig anderen dood na afwijzing, als wraak o.i.d”. Adam voelt echt, ik voelde de waanzin zich opstapelen in zijn hoofd om uiteindelijk in een storm los te barsten. Als de storm dan gaat liggen, zoals elke storm, dan is het tijd om de schade op te nemen. T.C. Boyle doet dit op een mooie manier in het dertiende deel “Hier was de vlakke kant van de club en daar was de bal, hij zag het zo scherp alsof het beeld bevroren was in tijd. En hij raakte de bal. Het was een voltreffer, hard, geen geweldig schot en zelfs geen goed schot, maar het balletje vloog weg, beschreef een weidse boog in de richting van de enorme kom van de oceaan, en het bleef eindeloos doorrollen”. Wie storm zaait, was mijn eerste kennismaking met T.C. Boyle en wat mij betreft ga ik meer van zijn boeken lezen. Iemand die zo goed kan schrijven, dat ik mij in het boek waande, daar wil ik gewoon meer van lezen. Zijn schrijfstijl vind ik pakkend, rauw, scherp en vooral scherp analyserend, zodat ik gedwongen nadenk over zijn eventuele boodschap dat trekt mij aan. Dat zijn voor mij de uitstekende boeken. Ik heb dan ook genoten van Wie storm zaait en dit boek krijgt wat mij betreft 5 sterren.

fantastisch humoristisch verhaal, kritische kijk de Amerikaanse samenleving

Geschreven bij Wie storm zaait

In het begin dacht ik met een verhalenbundel te maken te hebben.

Maar was daar mis mee.

De hoofdpersonen hebben zeker iets met elkaar te maken.

Vond het soms wat traag al zit het verhaal goed in elkaar daarom ook 4 sterren.
Kreeg een "band" met alle vier hoofdpersonen en wordt ook zo beschreven dat je de dingen voor je ziet.

Een prachtige roman met gebaseerd op verschillende criminologische vraagstukken en theorieën.

Geeft een beeld van de Amerikaanse samenleving