Wilhelmina Mythe,fictie en werkelijkheid

Er bestaat veel literatuur waarin Wilhelmina wordt afgeschilderd als de moeder des vaderlands en als een held uit de Tweede Wereldoorlog. Allemaal mythevorming en flauwekul. Gelukkig geeft Gerard Aalders een ander beeld en maakt korte metten met al die heldenverering.
Wilhelmina was net als als haar vader Willem III een onmogelijk mens en in vele opzichten incompetent voor haar functie.
Eindelijk komt, na zovele tientallen jaren de waarheid aan het licht. Maar de weg daar naar toe ging niet over rozen. Aalders ondervond veel tegenwerking en nog steeds bleven vele bronnen voor hem gesloten.
Aan te raden voor wie de waarheid lief heeft.

Wilhelmina Geeft een ontluisterend beeld van het werkelijke leven van de oude Koningin, ze was zeer ongeduldig, aan haar mening, door haar eenmaal ingenomen, mocht nooit getornd worden hoe fout en krom ook zij was de baas door God op deze positie geplaatst. Al haar stress trachtte ze weg te werken met forse doses Pervitine -methamfetamine. Toch verbaast dit briljante boek me niet, echt eerdere schrijvers over Koningin Wilhelmina putten zich uit in loftuigingen en helden verering en gelijk tussen de regels door kon je als goed lezer ook de andere, minder leuke zijde van Wilhelmina voelen.
Een zeer aan te bevelen boek!

Het boek toont eens temeer aan dat het voor een land van levensbelang is dat een koninklijk huis een puur ceremoniële functie heeft en geen enkele macht. Wilhelmina, beschermd opgevoed, had geen flauw benul wat er in de wereld om haar heen gebeurde en was daarbij zoals de nazaten van Roosevelt opmerkten "een bigotte, onzuiver redenerende, onmogelijk veeleisende, intens egocentrische oude dame, iemand zonder enig inzicht in de werkelijke machtsverhoudingen in de wereld. Dat kan ook niet anders gezien haar opvoeding en slechts napratende lakeien. Daarbij had ze ook nog zeer ondemocratische trekjes. Waar ze wel heel goed in was: beeldvorming. Een positieve beeldvorming die ze tot aan haar dood om zich heen heeft gehad en die tot op heden voortduurt. Haar belangrijkste functie tijdens WO 2 was de voorbereiding op haar glorieuze terugkomst in Nederland. Dit naast de iets meer dan 30 toespraken in 5 jaar en veel wandelen en fietsen. Ook hier is niet veel wat het lijkt.
Aalders neigt wel veel naar het negatieve, evenals in zijn boek over Bernhard. De tijdgeest is ook heel erg belangrijk

Wanneer je nog steeds royalist bent na het lezen van dit boek van Gerard Aalders in plaats van republikein, heb je toch een gebrek... Ongelooflijk dat een geestelijk gestoorde vrouw als Wilhelmina (en ook nog eens verslaafd aan pervitine!) na 1945 tot "Moeder des Vaderland" werd gebombardeerd! Ze heeft niets, maar dan ook helemaal niets gepresteerd dat die titel rechtvaardigt.
Alleen maar ja-knikkende lakeien om zich heen gehad; niemand die eens NEE tegen haar durfde te zeggen en alle groten der aarde lachten haar achter haar rug om uit. Er was niemand die haar serieus nam.

Gewoon de ware aard van het beestje,iedereen weet het,,van hogerhand probeert men het volk voor dom te verslijten

Aalders lijkt te doen wat niemand durft: 'los komen' van de ons ingeprente houding ten opzichte van onze oude koningin. Ik merkte gaandeweg het boek dat ook ik met dat loskomen moeite heb. Het is namelijk helemaal niet leuk om haar status aangetast te zien worden. Maar dat is zeker niet de schuld van de schrijver.
Als de kritiek op het werk van Aalders als historicus werd geleverd op de wijze zoals hij het zelf in het boek beschrijft, dan is er echter wel wat mis met ons allen. Het zou Aalders wel sieren als hij zijn grieven iets minder (in het boek) zou etaleren; hij slaat regelmatig hard terug. Niet nodig, lijkt mij. Bovendien blijft dat wel meer bij mij hangen dan het punt dat hij wil maken: Fasseur e.a. hebben de Koninklijke familie een tijdlang teveel naar de mond gepraat.
Kern is en blijft dat een meer reële visie op de gebeurtenissen uiteindelijk niet te vermijden valt. Er blijven altijd bronnen behouden, hoe veel documenten ook worden verbrand. Het feit dat dat op initiatief van de monarch is gebeurd roept al veel twijfels op. (Verdere) opening van het Koninklijk Huisarchief voor onderzoek door ook meer kritische schrijvers is hopelijk nog een kwestie van tijd.

Koop, lees en huiver, de Oranjes waren toen ook al niet zuiver op de graat!

Aalders laat in dit boek een andere kant van Wilhelmina zien en is zeer kritisch over haar vermeende rol in WO II. Al onderschat hij de geïnteresseerde lezer ook flink; de conclusies die hij trekt, kan de lezer van andere biografieën ook trekken. Wat wist men in Engeland van wat er in het bezette Nederland gebeurde? Neem alleen al het Englandspiel: agenten werden met verkeerde persoonsbewijzen, verouderd geld en onjuiste kleding boven Nederland gedropt.

Verder is Aalders een man die gelooft in de kracht van herhaling. Zijn visie en conclusies worden meerdere malen herhaald, soms tot vervelens toe. Dat had wel wat korter en meer to the point gekund.

Een goede correctie op de bewieroking van o.a. Fasseur.

Eindelijk eens een andere kijk op een vorstin.