Winnen of leren op jonge leeftijd (over)leven met PTSS : depressiviteit, anorexia en zelfbeschadiging

Noa heeft met dit boek iets heel bijzonders achtergelaten. Haar openheid en kwetsbaarheid zijn bewonderenswaardig. Na het lezen van dit boek heb je als lezer daardoor echt het gevoel dat je haar kent. Toch is het boek, ondanks het heftige levensverhaal van Noa, niet enorm zwaar. Noa beschikt over een hoop humor en zelfspot die bijdragen aan de luchtigheid en leesbaarheid van het boek. Voor mensen die zelf last hebben van psychische problemen biedt het boek herkenbaarheid en troost. Voor hulpverleners (in opleiding), ouders of naasten biedt het een unieke kijk in het hoofd van iemand met psychische problemen. Ik kan dit boek daarom aan iedereen aanraden. Iedereen kent immers wel iemand, verder weg of dichterbij, die met zelfde problematiek (al dan niet in andere mate) als Noa te maken heeft (gehad).

In één ruk uitgelezen! Een heftig en verdrietige autobiografie van Noa die ontzettend dapper en sterk is. Het boek leest heel prettig weg, zeker een aanrader!

Het is een heftig verhaal, maar zo krijgen mensen wel een kijk in hoe het leven met psychische problemen écht is.

Onbeschrijfelijk wat voor een ellende Noa doormaakt. Het geeft een goed inzicht hoe iemand die haar stoornis heeft zich voelt en wat zo iemand meemaakt.

Ik vind het ook een verhaal dat duidelijk maakt dat de geestelijke zorg zwaar tekortschiet. Noa krijgt met minstens 30 hulpverleners te maken. Soms zijn er vergaderingen met 5, 6 of 7 hulpverleners. En al die hulpverleners bij elkaar lossen niets op. Het falen van dit soort hulpverlening wordt in dit boek heel duidelijk neergezet. Niemand luistert écht naar Noa. Dat gevoel heeft ze ook. Met het vreselijke gevolg dat ze uiteindelijk besluit uit het leven te stappen.

Een heftig verhaal, dapper. Nuttig voor alle hulpverleners (in opleiding) voor het kijkje in de denkwereld van iemand met psychische problemen en voor het lezen over de invloed van hulpverleners.

Fijn geschreven
Bijzonder raak verhaal

Het boek gaat over Noa Pothoven en in dit boek vertelt zij haar verhaal over haar eetstoornis. In de loop van het boek vertelt ze ook steeds meer wat er vroeger met haar gebeurd is, deze gebeurtenissen maken het zo erg dat ze bereid is meerdere keren een poging te doen tot zelfmoord. Doordat Noa vroeger een perfectionist was wilde ze alles helemaal perfect doen, maar dit ging mis toen ze verkracht werd op het schoolfeest en in het bos. Deze verkrachtingen hebben heftige trauma’s achter gelaten die in het boek later dat dit voor grote problemen zorgt. Ze vertelt over haar ervaring in verschillende instellingen en hoe zij de beleefd heeft.

Ik vond het een erg mooi boek en raad het ook zeker aan. Het boek kan voor sommigen best heftig zijn maar de heftige stof wordt soms door gebruik van grapjes over de ziekte luchtig gemaakt.
Het boek is natuurlijk heel erg realistisch, omdat het persoonlijk geschreven is. Ook is loopt het boek in een duidelijke chronologische verhaallijn. Het verhaal begint in april 2016 en eindigt in september 2018. In het verhaal worden er wel een aantal flashbacks gemaakt naar gebeurtenissen uit de jeugd van Noa. Het verhaal wordt verteld vanuit een ik-perspectief. De verteller, Noa is hier het ik-figuur, je zit bij haar in het hoofd en weet wat er in haar gedachten speelt. Het boek ik ook erg in detail geschreven, want wanneer Noa zich weer gesneden heeft wordt er in detail verteld hoe het eruit ziet en hoe het vervolgens weer gehecht wordt. Ook worden andere dingen erg in detail verteld. Dit boek heeft ook een motorisch moment. In het boek probeert Noa meerdere keren zelfmoord te plegen maar elke keer heeft ze er geen duidelijke reden voor waarom ze nou klaar is met haar leven. Totdat er een keer een leider van haar in een goed gesprek beland. Noa verteld hierin over haar verkrachting, en hierdoor krijgt de leider van haar beter een beeld over waarom ze sommige dingen zo doet. Het boek heeft een open einde, aan het eind van het boek verlaat ze de instelling Smaragd en is het plan dat ze thuis gaat wonen voor haar laatste paar maanden. In de epiloog lees je vervolgens dat te toch nog weer een nieuw traject gaat volgen, maar dat ze nog niet weet hoe dat gaat zijn.

Ontzettend ontroerend boek. Goed geschreven vanuit ervaring

Super boek

Must-read.