Terug Terug

Witte Veder verhalen

Name: Witte Veder
Rating: 3.0 (1 reviews)
Author: Sanneke van Hassel

Auteur: Sanneke van Hassel

Taal: Nederlands

3,0 5

3,0/5 (1 review)

Afbeeldingen

Artikel vergelijken

Vergelijk met andere artikelen

Bekijk nu

Uitgever: De Bezige Bij

Auteur: Sanneke van Hassel Sanneke van Hassel

Nederlands
Hardcover
9789023429623
12 juni 2008
141 pagina's

Alle productspecificaties

Samenvatting

Witte veder is een verzameling messcherpe verhalen over alledaagse, treurige en hilarische situaties. Verhalen van mensen van allerlei komaf. Zo laat een jonge vrouw haar auto repareren bij een Turkse garagehouder die vindt dat zij op Meg Ryan lijkt. Hij houdt net iets te lang haar hand vast. In 'Een olifantenhuid' proberen de zussen Corneel en koos een Marokkaans badhuis uit. En in het titelverhaal beschrijft Van Hassel schrijnend en teder hoe een bejaarde weduwnaar een nieuwe relatie begint en zijn leven volledig afstemt op de afspraakjes. Met veelzeggende details roept Van Hassel een hele wereld op.

Productspecificaties

Inhoud

Taal: nl
Bindwijze: Hardcover
Oorspronkelijke releasedatum: 12 juni 2008
Aantal pagina's: 141
Kaarten inbegrepen: Nee
Illustraties: Nee

Betrokkenen

Hoofdauteur: Sanneke van Hassel
Tweede Auteur: Sanneke van Hassel
Hoofduitgeverij: De Bezige Bij

Overige kenmerken

Editie: 4
Extra groot lettertype: Nee
Product breedte: 132 mm
Product hoogte: 17 mm
Product lengte: 207 mm
Studieboek: Nee
Verpakking breedte: 132 mm
Verpakking hoogte: 17 mm
Verpakking lengte: 207 mm
Verpakkingsgewicht: 249 g

EAN

EAN: 9789023429623

Je vindt dit artikel in

Categorieën: Literatuur & Romans

Boeken
Boek, ebook of luisterboek?: Boek
Taal: Nederlands
Beschikbaarheid: Leverbaar
Studieboek of algemeen: Algemene boeken

Reviews

1 review

Hoe controleren en plaatsen wij reviews? Hoe controleren en plaatsen wij reviews?

Negatief, positief, neutraal: we zetten een review altijd online. We controleren wel eerst of ’ie voldoet aan onze reviewvoorwaarden en niet nep is. We controleren ook of ’ie is geschreven door iemand die het artikel heeft gekocht via bol.com en zetten dit er dan bij. De controles gebeuren automatisch, al kijken er soms mensen mee. Bol.com betaalt niet voor reviews. Als een reviewer door een andere partij is vergoed, staat dit in de review zelf.

Hoe controleren en plaatsen wij reviews? Hoe controleren en plaatsen wij reviews?

Sorteer op:

Alleen gelaten
- Weiland
- 50-59 jaar
- Nijmegen
- 16 oktober 2011
Geschreven bij Witte Veder

Eenzaamheid kan een stijl van leven zijn. Sommige mensen kiezen er voor, noemen zich dan “single”, zetten hun vertrekken vol met designmeubels, maken afspraken via Facebook, en drinken muntthee op een achterafterras in de nazomerzon waar altijd wel iemand langs komt. Denk aan de Amstel achter Zorgvlied, richting Ouderkerk. Klinkt behoorlijk geborgen nog. Zo niet in de verhalen die van Hassel vertelt in “Witte Veder”. Alleen al het feit dat deze verhalen in een Rotterdamse wereld spelen. Dat lijkt een flauwe opmerking, maar ik ben er van overtuigd dat de uitdrukkelijkheid van de locatie een bewuste keuze van de schrijfster is geweest. Want ook met alle andere elementen van haar barre wereld is zij niet achteloos omgesprongen. Heel precies kiest zij uit wat zij nodig heeft om, zonder enige omhaal, onder de huid van de lezer te kruipen met haar verhalen over mensen die vooral heel erg alleen gelaten zijn. Geen stijl van leven, maar noodlot, geen noodlot maar predestinatie: met kleine zinnetjes zet van Hassel haar protagonisten in de kou. Het is de lezer vanaf de eerste zinnen duidelijk: dit is onontkoombaar. “Ze zet het vaatdoekje in water met vlekkenzout.” Dan weet je dat aan dit leven geen kleur meer te geven is. Het lot is tevens troosteloos, het benadrukt eigenlijk alleen maar de overbodigheid van de geboekstaafde levens. Waar in Griekse tragedies of in achttiende-eeuwse melodrama’s het noodlot nog diepte kreeg door passie, hoogmoed, weergaloze liefde voor de onbereikbare of diep geloof in de enige god: niet in de verhalen van van Hassel. “De avond ervoor had ik vast de andijvie gekookt, haar lievelingskost.” Met dit soort kale zinnetjes –boekdelen sprekend- zet van Hassel het kale leven neer, gelaten te ondergaan. Het is de gelatenheid die uit de verhalen spreekt die ook de gelatenheid van de lezer wordt. Want de lezer kent het wel: de spruitjeslucht en de amechtigheid van wat ooit intieme gevoelens waren, in alle variaties die werkend Nederland rijk is. Ik word er door van Hassel weer aan herinnerd, voor zover ik het al niet dagelijks om me heen kan waarnemen. Knap geschreven. Maar ik vraag me af welke zin het heeft. Maar dat vroeg ik me bij “De avonden” ook al af.

Vond je dit een nuttige review?

3

0