Stillhouse Lake - Wolfhunter River Een seriemoordenaar houdt zijn familie in de greep

“Zelfs na de dood van een serie moordenaar houdt hij zijn familie nog stevig in zijn greep!”
“Gwen Proctor probeert op allerlei manieren haar kinderen en zichzelf los te maken van de gruwelijke tijd met haar voormalig echtgenoot !”
Recensie:
Ondanks dat Gwen Proctor ontsnapt is aan haar weerzinwekkende echtgenoot, lukt het haar maar niet aan zijn gruwelijke imago te ontsnappen. Een imago wat, onterecht, ook aan haar kleeft. Men blijft haar als mededader zien en als ze denkt dat het zou kunnen helpen om voor eens en voor altijd de waarheid te vertellen in een grote talkshow op tv, lijkt ze de plank compleet mis te slaan. Dit hele interview krijgt een wending die ze niet heeft kunnen voorzien. Gwen is aangeslagen en weet even niet wat ze hier mee aan moet, als er ineens een alarmerend telefoontje komt uit Wolfhunter River:
“Het gaat eigenlijk niet perse om mij. Het gaat meer om…. deze hele stomme plaats. Althans, sommige inwoners hier. Hoe dan ook, dit is nooit een goede plek geweest. Het druipt van het begin af aan al van het bloed.”
Als Gwen, tegen haar gezonde verstand in, vertrekt naar Wolfhunter River komt ze te laat aan voor de vrouw die belde, maar treft wel haar dochter aan, onder het bloed van haar moeder. Alles komt in een stroomversnelling en de dochter wordt gezien als verdachte in de moord op haar moeder. Gwen stuit op een aantal vreemde zaken en kan het maar niet loslaten. Wolfhunter River is een vreemd plaatsje waar nog vreemdere dingen gebeuren. Wie is er te vertrouwen en vooral wie niet? Als zelfs Sam een dubbelrol lijkt te hebben gehad waarvan Gwen niets kon vermoeden lijkt de grond als drijfzand onder haar voeten.
Tussendoor bekruipt me wel af en toe een lichte irritatie om de herhalende beschrijvingen omtrent de achtergronden van Gwen en haar kinderen, terwijl ik het ook wel snap; als je de voorgaande delen niet hebt gelezen moet je de urgentie wel snappen. Dit gezegd hebbende, kon ik dit gevoel ook weer loslaten en me weer op het verhaal focussen.
Op het einde van het verhaal komt alles in een stroomversnelling en wordt het actie niveau torenhoog! Rachel Caine heeft ook in dit deel weer bewezen dat ze de pen uitstekend en scherp kan hanteren waarbij ook dit verhaal weer als een film voorbij komt.
Met dank aan Karakter voor het recensie exemplaar.

Wolfhunter River is het derde deel van de serie rondom Gwen Proctor. Hoofdpersonage in deze reeks is Gwen. Ooit was Gwen een doorsnee huisvrouw, echtgenote van.. en moeder. Zij leefde een rustig leven als Gina Royal. Tot dat een automobilist, tijdens een bizar ongeval, de zijgevel van haar garage eruit rijdt en daarmee de gruwelijkpraktijken van haar man, seriemoordenaar Melvin Royal, aan het licht brengt. Ondanks dat Gwen wordt vrijgesproken van betrokkenheid, menen veel mensen dat ze van zijn daden geweten moet hebben. Vanaf dat moment moet Gwen op de vlucht voor onder meer een groep internettrollen die haar en haar kinderen bedreigen en het leven onmogelijk maken.

“Jij en de kinderen moeten voortdurend op jullie hoede zij. Ik haat dat. Ik haat het om dat kleine beetje normaliteit dat we voor de kinderen hebben gereserveerd af te moeten pakken. Maar ze zullen moeten begrijpen wat er mogelijk te gebeuren staat.”

In Stillhouse Lake denkt Gwen de rust te hebben hervonden voor zichzelf en haar kinderen, Lanny en Connor, maar niets is minder waar. Telkens moet zij zich opnieuw wapenen tegen allerlei gevaren. Ze ontmoet daar wel Sam Cade die een huis huurt aan de overkant van het meer. Sam is in eerste instantie uit op wraak voor de dood van zijn zus die ten prooi viel aan Melvin Royal. Wanneer de twee elkaar leren kennen, lijkt Sam echter overtuigd van de onschuld van Gina en de twee gaan met elkaar verder.

Wanneer Gina wordt uitgenodigd voor een talkshow waar ze haar kant van het verhaal mag vertellen, gaat Gina op de uitnodiging in. Ze wordt echter live geconfronteerd met haar felste opponent, Miranda. Min of meer gelijktijdig neemt een vrouw uit Wolfhunter River contact met Gina op met een kreet om hulp. In eerste instantie gaat zij niet in op het verzoek van de vrouw, om naar Wolfhunter River te komen, in. Later, wanneer de dochter van de vrouw belt, gaat ze wel. Samen met Sam, Lanny en Connor. Wat de vier allemaal te doorstaan krijgen in de plattelandsgemeente, is nauwelijks te bevatten.

“Ik hoor Lanny iets schreeuwen, en op dat moment kijk ik naar het ronde gaatje dat in onze voorruit is geprikt en het dichte spinnenweg eromheen dat zich steeds verder uitbreidt.”

IJzingwekkend, adembenemend en tóch, ondanks alles, geloofwaardig. Daarmee is de Gwen Proctor feitelijk het best omschreven. Caine weet ook in dit derde deel haar lezers opnieuw bij de keel te vatten en ze laat niet meer los tot aan de laatste pagina. Zenuwslopende scenes volgen elkaar in snel tempo op, waarbij de auteur enkele uiterst verrassende plotwendingen niet schuwt. Wat Caine knap doet is het verwerken van de emoties en relationele strubbelingen in al dit geweld. Ook in dit derde deel weet de auteur opnieuw te verrassen hetgeen bijzonder knap is en lang niet elke auteur gegeven.

De schrijfstijl van Caine past uitstekend bij de serie. Tegelijkertijd beeldend als zorgvuldig; gedetailleerd maar vloeiend. Haar dialogen zijn van prima niveau en voelen nergens ongemakkelijk aan. Is de metamorfose van Gwen, die tenslotte ooit een doorsnee huisvrouw was, ongeloofwaardig? Nee, geenszins. Gwen is een moeder die vecht voor de veiligheid van haar kinderen en daarbij een ongekende (veer)kracht aan de dag legt.

Kortom, wat een enorme creativiteit en verbeelding legt Caine weer aan de dag met Wolfhunter River.

Over de auteur
Rachel Caine is een pseudoniem van Roxanne Longstreet Conrad, een Amerikaanse auteur van sciencefiction, fantasy, mysterie, suspense en horrorromans. Daarnaast publiceert zij onder de naam Julie Fortune.

Uitvoering
Uitgeverij Karakter
ISBN: 9789045216980
Paperback, 352 pagina’s

In 2019 verschenen de Nederlandse edities van “Stillhouse Lake” en “Killman Creek” van de Amerikaanse schrijfster Rachel Caine bij Karakter Uitgevers. Beide boeken, onderdeel van een serie, waren een schot in de roos. En gelukkig voor de ongeduldige lezers onder ons verscheen het volgende deel “Wolfhunter River” al in februari 2020. Niet alleen de hoge kwaliteit van de verhaallijnen uit de eerste twee boeken, maar ook de slotzin van “Killman Creek” over seriemoordenaar Melvin Royal hadden grote verwachtingen geschapen.

“En als hij eenmaal in de hel brandt, zal dat misschien nog wel het ergste voor hem zijn.”

In de proloog wordt de zesjarige dochter van steenrijke ouders Ellie White ontvoerd vanuit haar school.
Gwen Proctor is met haar kinderen Lanny en Connor terug in haar huis bij Stillhouse Lake. Sam Cade heeft intussen haar hart veroverd en woont nu bij hen. Gwen wordt nog steeds bedreigd door vele mensen die haar blijven zien als de medeplichtige van seriemoordenaar Melvin, haar ex-echtgenoot. Haar vrijspraak en zijn dood veranderen daar niets aan.
Dan neemt zij een uitnodiging aan voor een interview in het tv-programma Howie Hamlin Show waarmee ze denkt haar naam te kunnen zuiveren. De redactie van dat programma levert haar echter een vuige streek door in strijd met de gemaakte afspraken ook Miranda Tidewell, de haatdragende moeder van een van de slachtoffers van Melvin, aan het woord te laten. Deze onverwachte confrontatie leidt tot hoogoplopende gemoederen en doet de zaak van Gwen allesbehalve goed.

Als Gwen gebeld wordt door de haar onbekende Marlene Crockett uit het plaatsje Wolfhunter met een dringend verzoek om hulp en raad, raakt ze verzeild in grote complicaties. Terwijl Lanny wordt overweldigd door liefdesverdriet door een moeizame relatie en Gwen poststukken met vreselijke inhoud blijft ontvangen, gaan Gwen, Sam, Lanny en Connor naar Wolfhunter. Ze komen te laat voor Marlene. En dan blijken in het plaatsje weerzinwekkende dingen te gebeuren. Drie jonge vrouwen zijn spoorloos verdwenen, er blijkt een wijdvertakt duivels complot te zijn gesmeed. De verhouding tussen Gwen en Sam wordt ook nog zwaar op de proef gesteld door een dubbelrol van Sam.

De ontknoping is spannend en vol actie. Zij gaat gepaard met nogal wat geweld tegen het einde van het verhaal. In de epiloog lijkt alles op zijn pootjes terecht te zijn gekomen, al komt aan de haat jegens Gwen van een aantal mensen geen einde.

“Maar ik heb onlangs geleerd dat we allemaal onze eigen hel van ons verleden maken. Ik wil het mijne gebruiken om anderen te helpen.”

Over de uitstekende en beeldende schrijfstijl van Rachel Caine is in de recensies van de twee eerdere delen van de trilogie al de loftrompet gestoken. Als bijna vanzelfsprekend voldoet ook “Wolfhunter River” aan dit beeld. Het verhaal is opnieuw intrigerend en origineel. De belangrijke karakters worden wederom geloofwaardig neergezet respectievelijk verder ontwikkeld. Als lezer voel je mee met de enorme, niet aflatende onheuse druk op het gezin van Gwen. De plot kent diverse samenstellende elementen en is goed gecomponeerd. Wel lijkt dit boek vooral door het gewelddadige einde wat meer op een actiethriller en minder dan de vorige twee op een psychologische thriller. De rol van enkele personages is nogal opmerkelijk en op onderdelen niet helemaal realistisch. Maar het is zeker een waardig vervolg van de zeer lezenswaardige serie.
Vele lezers zijn ongetwijfeld benieuwd wat Rachel Caine nog meer in petto heeft.
“Wolfhunter River” verdient ook al vier heldere sterren waardoor de drie boeken zeer evenwichtig scoren.

Dit is weer een verhaal met Gwen Proctor in de hoofdrol en ik vind het nog steeds erg goed. Het einde van dit boek suggereert dat er nog meer volgen en dat kan ik alleen maar toejuichen.

Er zijn meerdere verhaallijnen: de verdwijning van vrouwen in een bekrompen plaatsje Wolfshunter en de ontvoering van een kind. Daarnaast wordt het leven van Gwen en haar kinderen weer danig op zijn kop gezet door een filmploeg die een documentaire over haar leven wil maken, aangestuurd en betaald door de rijke, wraakzuchtige moeder van een van de slachtoffers van haar ex. Gwen ontvangt ook nog steeds brieven van haar ex, hoewel hij dood is, en duistere feiten uit het verleden van haar huidige vriend Sam komen aan het licht. Gwen krijgt het dus niet makkelijk.

Het begint allemaal met een telefoontje van een vrouw in paniek die om Gwens hulp vraagt. Even later belt de dochter van die vrouw met de mededeling dat haar moeder vermoord is. Gwen is daardoor getuige en moet een verklaring afleggen in het politiebureau van Wolfshunter. Daar is al gauw duidelijk dat de politie corrupt is en dat een groep mensen iets vreselijks verborgen houdt.

Caine schrijft vlot en boeiend, en net als haar vorige boek met een mooi evenwicht tussen actie en rust. Caine heeft het slim aangepakt, want we lezen uit de ik-vorm, maar dan van de verschillende personages: Gwen, Sam, en de kinderen Connor en Lanny. Daardoor krijgen we alle facetten van het verhaal, alle invalshoeken, en uiteraard veel meer informatie en diepgang. Gwen is een sterke vrouw met herkenbare gevoelens en gedachten. Je kunt je als lezer volledig in haar verplaatsen en voelt je gefrustreerd door alle tegenslagen die op haar pad komen, en vooral door de domheid van de mensen om haar heen die haar zondermeer veroordelen.

Een degelijke, intelligente thriller met scherpe karakterschetsen.

Gwen leeft nog steeds in de schaduw van haar overleden ex man, een seriemoordenaar en heeft het moeilijk met de mensen die haar het leven daardoor zuur maken. Op een gegeven moment krijgt ze een telefoontje van een vrouw in de staat, bewerend dat er iets onbetrouwbaar aan de hand is in haar stad, maar laat niet weten wat. Kort daarna belt de dochter van de vrouw Gwen terug en zegt dat ze net het lichaam van haar moeder heeft gevonden en dat de politie haar komt halen. Dus wat is er aan de hand in Wolfhunter River?

Met een opgesloten vijftienjarig meisje, drie vermiste jonge vrouwen en een ontvoerd kind, is het leven zeker interessant in Wolfhunter River, een klein stadje waar iedereen iedereen kent, of familie is van elkaar, en buitenstaanders worden niet getolereerd, laat staan vertrouwd . Gwen besluit er heen te gaan en achter de waarheid te komen. Daarnaast heeft ze de nodige moeilijkheden met haar eigen zorgen.

Het was een boek dat moeilijk weg te leggen was. Het was allemaal heel beelden geschreven. Je voelt de pijn van Gwen terwijl ze haar familie probeert te beschermen. Als ook de situatie in Wolfhunter River, waar de lokale bevolking zich tegen haar lijkt te keren. De angst van haar tienerdochter, het volwassen worden van haar zoon en de verwarring die haar geliefde Sam nog steeds voelt, worden allemaal goed weergegeven. Maar jee, hoeveel kan een vrouw meemaken in haar leven? Sterke vrouwen schijnbaar heel veel.

Het grootste deel van de verhaallijn wordt verteld vanuit het oogpunt van Gwen, maar er zijn ook een paar hoofdstukken van andere personages zoals Sam. Dit is het derde deel in de Stillhouse Lake serie. Ik denk dat het boek goed op zichzelf kan worden gelezen. Er is echter veel gebeurd in de boeken één en twee, dus de lezers zullen er misschien meer van genieten en begrijpen als ze de hele serie lezen.Dit derde deel zit weer boordevol spanning en heftige momenten. De Auteur weet de lezer goed te boeien, het verhaal verslapt geen moment. Het bevat de nodige plotwendingen, die als lezer niet echt ziet aan komen.

Een heerlijk boek uit een mooie serie. Op naar meer!

Goed boek

Ik kan me aansluiten bij de eerdere recensies, een spannend boek vanuit diverse personen beschreven.
Wat ik alleen jammer vind is dat er in het laatste hoofdstuk niets meer over de andere personen geschreven wordt. Voor mij een minpuntje