Wolkenatlas

Geschreven bij Wolkenatlas

Wolkenatlas wordt genoemd als een van de grote moderne klassiekers en terecht! Het omvat zes –soms treurige, soms hilarische- verhalen met een heel divers pluimage als hoofdfiguren die je meenemen door verleden en toekomst. Alle zo anders in schrijftstijl en verhaallijn dat je je afvraagt of dit boek wel van een en dezelfde auteur kan zijn. Eén ding hebben ze gemeen: halverwege stoppen ze plots. Erg? Natuurlijk is het op dat moment onbevredigend maar de verhalen blijven in je hoofd doorgisten, ook omdat een dan nog ongrijpbaar gemeenschapellijk thema je onbewust parallelen doet leggen.
Halverwege het boek is daar het kantelpunt; vanaf dan worden de verhaallijnen één voor één afgerond. Vanaf bladzijde één van elke reprise zit je weer helemaal terug in het verhaal. Naarmate de verschillende eindes passeren word je de boodschap van de schrijver over de niet altijd fleurissante mensheid steeds duidelijker en voorvoel je dat de resterende verhalen niet altijd even happy zullen eindigen.
Wolkenatlas moet je lezen! De zes juweeltjes van verhalen zijn van een oprechtheid die je nog lang nablijft met een onderliggend, nietsontziend thema die zich langzaam aan je openbaart en waar je het -of je nu wilt of net- alleen maar mee eens kunt zijn.

Geschreven bij Wolken Atlas Dwarsligger

Wolkenatlas
Wat een bijzonder boek en ongelooflijk hoe zes verschillende verhalen met elkaar verweven worden. Wat Wolkenatlas zo bijzonder maakt, is dat elk verhaal zijn eigen stijl heeft. Het ene verhaal leest door die aanpassingen in het taalgebruik dan ook wat lastiger dan het andere. In Wolkenatlas reizen we als het ware door de tijd en gaan we van 1850 naar de toekomst. In elk verhaal wordt een verwijzing gegeven naar het vorige verhaal, hoewel ik in eerste instantie nog niet begreep hoe al die verhalen iets met elkaar te maken konden hebben. Een verhaal kan zelfs opeens midden in een zin ophouden en de volgende bladzijde zit je dan weer in een ander verhaal. Toch is dat nergens een probleem, het maakt het interessant en het zorgde er bij mij voor dat ik het boek bijna niet kon wegleggen. David Mitchell verrichtte heel wat onderzoek voordat hij zich aan het schrijven waagde van Wolkenatlas, de details zijn in zijn opinie cruciaal. Hij zegt daar zelf over: “Aan Wolkenatlas, dat ruim 500 pagina’s telt, heb ik 2,5 jaar gewerkt. Het deel over Adam Ewing dat zich afspeelt in de Stille Zuidzee in 1850 telt 90 pagina’s en heeft me een jaar gekost.” Door zijn aandacht voor details heb je tijdens het lezen van de verhalen ook echt het gevoel in die tijd te zijn. Ik kon me helemaal voorstellen dat gebeurtenissen ook echt op de door Mitchell beschreven manier verliepen. Na zo’n mooi boek is het altijd moeilijk om aan een nieuw boek te beginnen want wat kan dit evenaren.

Geschreven bij Wolkenatlas

Ik kocht het boek omdat ik meer van deze schrijver gelezen heb, en dat beviel goed. De constructie van dit boek is wel een uitdaging. Het eerste deel/hoofdstuk is geschreven in een voor mij wat ontoegankelijke vorm. Ik vroeg me voortdurend af waar het naar toe ging. Gaandeweg (na het eerste hoofdstuk) werd ik gegrepen door het verhaal. Het is fascinerend, omdat je je het merendeel van de tijd blijft afvragen waar dit gaat eindigen. Het is geen chicklit, maar aan het eind kun je alleen maar concluderen dat je een bijzonder boek hebt gelezen. Ik heb achteraf ook een interview met de schrijver gegoogled, om meer over de context te weten te komen. Alles bij elkaar een aanrader!

Geschreven bij Wolkenatlas

Dit is een moderne klassieker als je het mij vraagt.

Zes verschillende verhalen, die toch één zijn. Stuk voor stuk juweeltjes van verhalen die op briljante wijze met elkaar verweven zijn. Dit is bijzonder knap omdat het volledig verschillende verhalen zijn, qua stijl, qua onderwerp, qua tijd, etc.
Om het compleet te maken is het in zo'n constructie gezet dat je van alle verhalen eerst een helft leest, om vervolgens de andere helft te lezen. Steeds verder komend wordt het wat meer van de sluier gelicht. Dit geeft zo'n verslavend effect dat je niet kunt of wilt stoppen met lezen.

Geschreven bij Wolken Atlas Dwarsligger

Ben het boek gaan lezen om de film voor te zijn.De aparte boeken laten zich ook apart lezen.Het zijn dus meerdere boeken in een.Het zuidafrikaanse gedeelte had van mij niet gehoeven;nauwelijks doorheen te komen.Om een duidelijk beeld van de personen te krijgen waarover je leest ,kun je de filmtrailer bekijken;dan gaat het boek echt leven en begrijp je het ook beter.

Geschreven bij Wolkenatlas

Zoals wolken je mee kunnen nemen via hun verandering, nam dit boek mij mee middels de verschillende verhalen en schrijfstijlen. Zes verhalen zich afspelend in verschillende tijden, waarvan vijf onderbroken worden om later te worden afgerond. En dan toch één verhaal kunnen vormen. Ik heb genoten van de constructie, van de verhalen en hoe deze met elkaar te maken hebben en vervlochten zijn. Hierover kan ik niet te veel schrijven, anders zou ik mogelijk te veel kunnen "verklappen". Er is maar één tip die ik wil geven: LEES DIT BOEK ZELF!!!

Geschreven bij Wolkenatlas

Moeilijk te lezen boek

Geschreven bij Wolkenatlas

De manier waarop Mitchell de verhalen vertelt en met elkaar vervlecht, maakt dit boek voor mij tot een waar meesterwerk. Het lezen ervan vergt wat doorzettingsvermogen, maar als je het uit hebt, ben je een bijzondere leeservaring rijker. Aanrader.

Geschreven bij Wolkenatlas

De film 'Cloud Atlas' werd me door enkele vrienden aangeraden, maar ik wou eerst het boek lezen. Het boek bevat 6 aparte verhalen, maar vormen samen één prachtig geheel. Aanvankelijk lijkt het een saai begin, maar het einde is zeker het wachten waard. Een prachtig boek, dat een klassieker-in-wording is.

Geschreven bij Wolkenatlas

mooi boek. Wel hak op de tak lezen.