You Can't Take It With Yo Oscar Academy Award winnaar voor Best Picture

Heerlijk, grappige, sociale komedie van de meesterlijke regisseur/producent Frank Capra (1897-1991), gebaseerd op het gelijknamige, Pulitzer Prize winnende, Broadway-toneelstuk van George S. Kaufman en Moss Hart, dat vervolgens door Robert Riskin werd bewerkt tot een briljant scenario, voorzien van schitterende dialogen, dat werd genomineerd voor een Oscar in de categorie 'beste scenario'. Prachtige productie met een verrukkelijke cast, waarvan een groot aantal namen uit de welbekende Capra-stal. En hoewel niemand echt een hoofdrol heeft (alle kleurrijke karakters zijn even belangrijk voor het verhaal!), draait het toch vooral om het personage van Martin Vanderhof, uitmuntend vertolkt door Lionel Barrymore (1878-1954), die echter vanwege hevige artritis, slechts dankzij het veelvuldig toedienen van pijnstillende injecties, de opnamen tot een goed einde wist te brengen. Het gegeven dat zijn karakter zich op krukken voortbeweegt is hier dan ook het gevolg van. In tegenstelling tot de altijd goed acterende Jean Arthur (1900-1991), was dit de allereerste samenwerking tussen James Stewart (1908-1997) en Frank Capra. Spring Byington (1886-1971) ontving met haar portrettering van de artistieke moeder Sycamore, een Oscar-nominatie in de categorie 'beste vrouwelijke bijrol'. Schitterend spel van Edward Arnold (1890-1956) en Mary Forbes (1879-1974) als de snobistische Kirby's. Bijzonder grappig is ook het optreden van Mischa Auer (1905-1967) als de trotse tafelgenoot Boris Kolenkhov. Diens onverwachte worstelpartij is werkelijk om te gillen! Verder nog Samuel S. Hinds, H.B. Warner, Ann Miller, Dub Taylor (filmdebuut), Halliwell Hobbes, Clarence Wilson, Harry Davenport, Eddie 'Rochester' Anderson en Donald Meek (1878-1946) als de koddige Mr. Poppins. Wat 'n cast! Het uitstekende zwart/wit camerawerk werd geschoten door Joseph Walker, die er eveneens een Oscar-nominatie ('beste fotografie in zwart/wit') voor kreeg. Mooie muzikale score van componist Dimitri Tiomkin, maar het vrolijke deuntje 'Polly Wolly Doodle', mag wel haast gezien worden als theme-melodie. Van de in totaal zeven Oscar-nominaties (waaronder nog 'beste montage' en 'beste geluid' ) werden de twee belangrijkste verzilverd: 'beste film' en 'beste regie'. En dan te bedenken dat deze gezellige film er bijna niet was gekomen, vanwege een knallende ruzie tussen Frank Capra en de altijd lastige en meedogenloze Columbia-baas Harry Cohn (1891-1958), die echter, gelukkig voor ons, tijdig werd bijgelegd. Een absoluut meesterwerk uit het gouden tijdperk van Hollywood, waarin Frank Capra een grote rol van betekenis wist te spelen!

Heeft een dame van 96 jaar weer veel plezier aan beleeft!

Superleuke film met James Stewart