Young & Awesome - Mermaid Dromen van het onmogelijke

Geschreven bij Young & Awesome - Mermaid

Ik had echt moeite om door het begin heen te komen. Vond het maar onvriendelijk en langdradig. Toen het eenmaal lekker op gang was, ging het ineens snel en was daar een vrij kort einde. Jammer. De kaft is mooier dan de inhoud.

Oorspronkelijke recensie op hillybillybeauty.nl

Een feministische manier om ‘de kleine zeemeermin’ in een nieuw jasje te steken, wie had daar aan gedacht? Nou! Louise O’Neill dus! Dit boek is dus een hertelling van ‘de kleine zeemeermin’ en ik verwachtte dus een magische hertelling. De cover is in ieder geval al om te smullen!

Achterflaptekst Mermaid
“Ik kijk omhoog. Ik kijk naar de donkere zee, de woeste golven, en doe mijn best om een glimp op te vangen van het zwakke licht in de verte. Dat is waar mijn moeder naartoe is gegaan, naar boven. En daar moet ook ik naartoe als ik de antwoorden wil vinden waarnaar ik op zoek ben.

Diep in de zee, aan de koude Ierse kust, droomt zeemeermin Gaia van een leven zonder haar tirannieke vader. Wanneer ze eindelijk voor het eerst naar de oppervlakte mag zwemmen, wordt ze verliefd op een mensenjongen. Ze verlangt naar een leven boven water. Hoe hoog is de prijs die ze daarvoor moet betalen?”

samenvatting

Ik had erg veel zin om dit boek te lezen. Ik ben gek op Disney verhalen, en een hertelling van zo’n mooi sprookje vind ik altijd verrassend. De eerste paar hoofdstukken in het boek vond ik lastig doorkomen. Op de één of andere manier pakte het mij nog niet. Hoofdpersonage Gaia (of Muirgen of Grace…verwarrend al die extra namen) bleef voor mij ook wat vlak. Ze had veel zelfmedelijden en kwam niet op mij over als een sterk personage. Eigenlijk bleef dat voor mij vrijwel het hele boek door wel gelden.

De worldbuilding had voor mij ook wat uitgebreider gemogen. De wereld onder water kwam voor mij niet erg tot leven en haar periode op het eiland (welk eiland?) was voor mij erg onduidelijk. Waar speelde het zich precies af? Welke periode?

Al vrij snel merk je de sterk feministische standpunten in het boek. Vrijwel alle zeemeermannen zijn kwallen. (leuke woordspeling zo toch? ;-)). De zeemeermannen vinden zichzelf fantastisch, zijn uit op mooie vrouwen (één zin in het boek van de koning, de vader van Gaia, vond ik erg vreemd, het kwam er op neer dat als Gaia niet zijn dochter was hij haar zelf had gewild als vrouw. Eeeehh ze was 15! ieuw). De dochters van de koning doen ook alles wat hij zegt. Vaders wil is wet, en ook dat van de andere meermannen.

Gaia wil niet trouwen met de meerman die haar vader voor haar heeft uitgekozen. Hij is een stuk ouder en ze verlangt naar het leven op het land. Net als haar moeder ooit deed en daarna nooit meer terugkwam. Haar vader heeft zijn dochters altijd verteld dat hun moeder is vermoord door de mensen. Maar Gaia vraagt zich af of dit wel de waarheid is.

Om benen te krijgen gaat ze naar Ceto (de ‘heks’). Dit karakter vond ik eigenlijk nog het meest boeiend. Ze wordt neergezet als te dik, een outcast, maar daar is ze zelf hartstikke tevreden mee. (go girl!). Haar boodschap, je mag zijn wie je wil zijn, kwam duidelijk naar voren.

Aan land komt Gaia terecht in het huis van de jongen op wie ze verliefd werd toen ze hem een keer spotte vanuit zee. (net als in de film). Ook hij blijkt een niet heel sympathiek figuur te zijn. Jammer dat een boek dat zo duidelijk feministisch is alle mannelijke karakters neerzet als slecht. Dat had voor mij niet zo overduidelijk gehoeven.

Als het boek sterkere karakters had neergezet, meer duidelijkheid over de tijdsperiode en wellicht ook een paar aardige mannelijke personages had toegevoegd had het verhaal wat mij betreft een stuk sterker geweest.

Een verhaal in sprookjesstijl met toch wel wat diepere lagen hier en daar en actuele thema's. Niet altijd leuk om te lezen, maar wel lekker geschreven en vooral heel pakkend! Het sprookje zoals we het kennen, maar dan toch net een tikkeltje anders!

Heerlijke verhaal over de kleine zeemeermin maar dan met een fantastische draai.

De wereld waarin dit verhaal zich afspeelt was niet zo moeilijk. Een prachtige onderwaterwereld, met zeemeerminnen en meermannen. Al na enkele hoofdstukken kom je erachter dat hun vader, de koning, een vreselijk mens is. Hij verwacht dat zijn dochters over ‘Ja en Amen’ op zeggen, nooit een weerwoord geven en alles doen wat hij verlangt. Maar Gaia, de jongste van zijn dochters, denkt daar anders over. Op haar vijftiende verjaardag mag ze voor het eerst naar boven zwemmen, de mensenwereld verkennen. Iedereen heeft dat gedaan, maar alleen om te kijken. Gaia wil weten wat er precies met haar moeder is gebeurd die op haar eerste verjaardag niet aanwezig was op het feest en daarna nooit meer is gezien.

Het verhaal begint wat langzaam, de wereld wordt geïntroduceerd, de personages een beetje uitgewerkt, maar het draait voornamelijk om Gaia, die met ontzettend veel vragen zit, die ze niet dient te stellen en dus ook geen antwoorden krijgt. Als ze boven water is geweest verandert ze. Ze wilt terug, meer weten over die jongen die ze gezien heeft, gered heeft. Maar ze wacht tot de tijd rijp is. Dat duurt dan enkele hoofdstukken waarin de tiran, haar vader, steeds verder gaat in het uitoefenen van zijn macht over zijn dochters. Gaia wordt uitgehuwelijkt aan een man die haar vader kon zijn en ook hij verwacht van haar dat ze alles doet wat hij zegt, zonder vragen te stellen. Vanaf het moment dat Gaia besluit die wereld achter zich te laten, begint het verhaal vreemder te worden.

De Zeeheks en de Salka’s, de andere wezens die onder water leven zijn nog redelijk te volgen, maar de wereld waar ze boven water in terecht komt is veruit vreemd. Door de vreemde opmerkingen, vragen en gesprekken van de mensen krijg je het idee dat ze meer weten dan ze laten blijken, maar dat blijft erg lang onduidelijk. Als blijkt dat de wereld die Gaia verlaten heeft niet heel veel verschilt van de wereld waarin ze terecht is gekomen, neemt het verhaal een iets andere wending. Het gaat meer om de macht van mannen en de onderdanigheid van vrouwen. Iets wat ik niet echt bij dit verhaal over een 15-jarige zeemeermin vind passen.
De vraag naar wat er met haar moeder is gebeurd, blijft lang onbeantwoord. Uiteindelijk komt pas heel laat de aap uit de mouw. Die plotwending was niet echt verrassend.

Desondanks was het verhaal snel te lezen. De schrijfstijl was soms wel wat langdradiger, door de lang uitgewerkte gedachtes van Gaia. Er stonden soms zelfs zinnen tussen haakjes, wat ik niet gewend ben in een boek. Op de een of andere manier was het verhaal intrigerend maar daarnaast ook verwarrend en soms onafgemaakt. Dat neemt alleen niet weg dat de cover uitzonderlijk mooi is en perfect bij het verhaal past.

Qua verhaal, opbouw en uitwerking zou ik het verhaal geen hoge beoordeling geven. Maar ik bleef toch een beetje benieuwd naar de uiteindelijke clue.

Mermaid is een fantastisch mooie hervertelling van het sprookje De kleine zeemeermin. Louise O'Neill weet trouw te blijven aan wat je kent van het verhaal maar heeft het in een nieuw jasje gestoken dat perfect past in deze tijdsgeest. Mermaid is een verademing voor zowel Disneyfans als voor kritische lezers. Mooi van het begin tot het eind.

Pluspunt van dit artikel: mooi en duidelijk verhaal

Wat ik goed vind aan dit artikel: goede kwaliteit.

Voor zover ik mij kan herinneren heb ik niet enorm vaak een hervertelling gelezen. De kleine zeemeermin is echter altijd één van mijn favoriete sprookjes geweest en ik was dan ook zeer benieuwd hoe dit verhaal zich laat uitten in een andere vorm. Louise O’Neill heeft zich hieraan gewaagd en de uitgave van Young & Awesome (een imprint van Uitgeverij Leopold) ziet er in ieder geval prachtig uit. De cover ziet er letterlijk uit als een close-up van een zeemeerminnenstaart met zilveren accenten. Dit maakt het een bijzonder aantrekkelijk boek om op te pakken vermoed ik, in ieder geval wel voor mij.
Tijdens het lezen ontdekten ik al gauw dat dit vernieuwde kleine zeemeermin verhaal een duistere inslag heeft. Er komt meer onderbouwing van emotie aan te pas bij het hoofdpersonage en meer harde realiteit beleving voor haar. Dit zorgt er allemaal voor dat de beweegredenen van de jonge dame logischer en verklaarbaarder worden. Toch kreeg het boek niet helemaal vat op mij en past het niet zo goed in mijn straatje. Ik vermoed dat dit met een aantal factoren te maken heeft. Ten eerste met de schrijfstijl die ik ietwat te laagdrempelig vind en teveel zij zegt, hij zegt enzovoort. Ook miste ik verrassende plottwisten en wendingen in het verhaal. Uiteraard begrijp ik dat dit wellicht wat lastiger is aangezien het om een hervertelling van en al bestaand verhaal gaat. Natuurlijk zijn dit allemaal smaak gebonden elementen en is het alsnog een leuk, toegankelijk boek voor als je even tussendoor snakt naar een wat simpeler leesbaar, sprookjesachtig verhaal.