Zand

“De waarheid laat zich niet begraven”. Dat is de ondertitel van het nieuwste boek: Zand, van auteur Hugh Howey, voor mij geen onbekende auteur. In eigen beheer verkocht hij eerst zijn ebooks voordat een uitgeverij hem een contract aanbood.
De cover laat een stoffig rommelig blokkendorp zien, omringd door bergen en een mooie sterrenhemel. Het doet arabisch/egyptisch aan. De titel is wat dat betreft, goed gekozen.

Volgens de lovende teksten op de achterkant van het boek Zand zijn de verhalen van zijn hand meesterwerken, goed geschreven en vol spanning.

Het verhaal in dit boek speelt zich af in de verre toekomst, volgens mij. Dit wordt niet met zoveel woorden gezegd of verteld, maar toch krijg je dat als lezer dat gevoel.
De wereld waarin hoofdpersoon Palmer en zijn familie leven bestaat uit zand, zand en nog eens zand. De oude wereld ligt bedolven onder tonnen zand, waarin men probeert te overleven. Water en voedsel zijn schaars. Maar mensen zijn vindingrijk en door een uitvinding kan men zandduiken: een levensgevaarlijke duik, waarbij duikers het zand kunnen manipuleren en met voldoende zuurstof meters het zand in duiken om te proberen schatten uit de oude wereld op te duiken en te verkopen. Als Palmer zich opmaakt voor een levensgevaarlijke duik, op zoek naar een verloren gewaande stad,begint een spannend verhaal.

Het concept zandduiken wordt goed verteld. In dat opzicht is het een uniek verhaal, wat beeldend wordt beschreven en op een manier dat lekker weg leest. Zelf kan ik geen berg zand meer voorbijlopen zonder mij te bedenken hoe dat zandduiken zou zijn (niet dat ik die behoefte heb, trouwens). Het leek wel of ik altijd al had geweten wat zandduiken was.
Het boek wemelt van mooie zinnen. De omgeving waarin Palmer leeft, hoe onherbergzaam ook, wordt mooi verteld. Op die manier krijgt het verhaal meer lading. Leuk om te lezen was ook, hoe de auteur steden uit de oude wereld heeft getransformeerd tot nieuwe steden, bijvoorbeeld Danvar, de verloren stad, is eigenlijk Denver, Colorado, USA.

De beschreven wereld bestaat uit zand waartegen men vecht, en dat te lezen is een verademing naast dystopische boeken waarin een corrupte regering bijna haar gehele bevolking onderdrukt (The Hunger Games), of waarbij een uit de hand gelopen experiment (Divergent, The Maze Runner) zorgt voor de nodige spanning.

De karakters worden goed beschreven, waardoor je begrip krijgt voor hun omstandigheden.
Sommige personages worden, al naar gelang het verhaal vordert, meer uitgebeeld.

Verraad komt ook aan de orde, veelvuldig zelfs. Ook krijg je af en toe toch wel claustrofobische gevoelens over dat zandduiken. Hoe kom je op dat idee? Complimenten aan de auteur voor zijn fantasie.

Enig minpuntje: ik had graag meer willen lezen hoe de wereld waarin Palmer leeft, tot stand is gekomen. Waarom is alles begraven onder tonnen zand? Hoe is dat zo gekomen? Het roept beelden op van Egypte, waar de Sphinx bijvoorbeeld lag begraven onder zand.
Ook bestaat de wereld uit het boek Zand uit enkele dorpjes. Ik had persoonlijk zelf graag een iets grotere wereld willen “zien”.
Dat gezegd hebbende, vond ik dit boek een heerlijk, spannend, ietwat mysterieus boek, waardoor ik geboeid bleef. Maar is het einde echt een einde? Dat vraag ik mij af.

Geschreven bij Zand

Een leuk verhaal van een hele andere werkelijkheid. Maar ook een gevoel van onbehagen hoe men de mensen toch kan manipuleren

Geschreven bij Zand

Redelijk goed boek, maar had meer potentie.
Het begint spannend, maar zakt later iets in. Had er meer van verwacht.

Het verhaal is in het begin niet altijd even duidelijk. Het boek is echter wel origineel, ook in de setting.

Hugh Howey kan heel beeldend vertellen. Toen ik zijn Silo-trilogie las, waande ik me bij Juliette in de silo’s en ik was dan ook heel benieuwd naar zijn nieuwe boek Zand.
Opnieuw wist Hugh Howey me helemaal mee te slepen naar deze nieuwe zandwereld.

“De oude wereld bestaat niet meer, de huidige is bedolven onder een enorme laag zand. De wind zorgt telkens voor zandstormen. Het is een gevaarlijke wereld vol criminelen, revolutionairen en met weinig water. “

Zand begint met Palmer die door de woestijn trekt. Het eerste deel begint rustig en neemt de tijd om de leefwereld uitgebreid te schetsen. Het leven van de mensen in het verhaal wordt geregeerd door het zand. Omdat de wind constant waait, stapelt het zand zich overal op. Zo bestaat de huidige wereld uit grote zandvlakten waarop hutten gebouwd worden. Gaandeweg worden deze hutten onder het zand bedolven en bouwt men opnieuw een tijdelijk onderkomen. Door het zand is er ook een tekort aan water. Sommige mensen zijn de hele dag bezig om het zand uit de buurt van de waterput te halen. Anderen overleven door zandduiken. Door middel van speciale pakken duiken ze in het zand naar beneden naar de oude beschaving. Alles wat ze opgraven, kunnen ze gebruiken of verkopen.

Palmer is zo’n zandduiker op weg naar een opdracht. In het eerste deel lees je over hoe Palmer onder het zand duikt en welke grote ontdekking hij doet. Het tweede deel van het boek gaat over zijn broer Conner die benieuwd is wat in het Niemandsland gebeurt van waaruit ze constant getrommel horen. Vanaf het derde deel leer je eveneens hun zus Vic kennen en komen de verhalen van de broers en zus samen. Zullen ze allemaal hun avontuur overleven?

Het zand is het hoofdpersonage van dit boek. Hugh Howey beschrijft het zand zo beeldend dat ik op een gegeven moment echt het zand tussen mijn tanden voelde knarsen. Op dat moment wist ik dat ik volledig in het verhaal zat. Het voelde alsof ik zelf in die zandwereld leefde. Ik ben niet claustrofobisch, maar de omschrijving van het zandduiken gaf me toch een heel onaangenaam gevoel en ik was blij om een slok water te kunnen nemen.

Het boek is een science fiction-verhaal omwille van de zandwereld, maar het verhaal gaat voornamelijk over de familiebanden en onderlinge relaties. Dit tilt het boek naar een hoger kwaliteitsniveau. Hierdoor wordt dit boek waarschijnlijk ook graag gelezen door mensen die niet graag science fiction lezen.
Laat het boek dus niet liggen omdat het een science fiction-boek is. Als je graag leest over families en hun problemen, dan kan je dit boek gerust lezen. Aan het begin van het boek merk je dat alle familieleden weinig contact hebben met elkaar, maar doorheen het verhaal zoeken ze elkaar op en leren ze elkaar te appreciëren en te vertrouwen.

Er is weinig negatiefs over dit boek te vertellen. Dit boek is een afgerond verhaal, maar ik wil meer!
Het boek focust zich voornamelijk op de armenwijk van de stad en de rest van de wereld blijft vaag. Ik ben vooral nieuwsgierig naar wat er in het Niemandsland ligt. Halverwege het verhaal wordt een deeltje van de sluier opgelicht, maar er is nog zoveel dat je niet weet. Ik had graag gehad dat Hugh Howey het boek iets dikker maakte en ook een stuk uit het Niemandsland had toegevoegd.

Ik kan dit boek alleen maar aanraden aan iedereen. Het science fiction gedeelte is wel aanwezig, maar de familierelaties spelen een veel belangrijkere rol in dit verhaal. Geniet van het lezen en zorg dat er een glas water in de buurt is. Je zal het nodig hebben na je avontuur in het zand!

Het is Zand wat de klok slaat. Korrel voor korrel dient het verdragen, gekauwd en verteerd te worden. Het nieuwste boek van Hugh Howey heet dan ook heel toepasselijk ‘Zand’. Na de succesvolle trilogie Silo, Schakel en Stof brengt de schrijver opnieuw een intense en intrigerende roman naar de Nederlandse lezer.

De wereld is bedekt met zand en daaronder ligt een oude wereld begraven. De mensen overleven in een Mad Max-achtige wereld maar in plaats van motoren en auto’s gebruiken ze zandzeilers om zich te verplaatsen. Om in hun levensonderhoud te voorzien duiken ze met zandduikpakken om diep begraven voorwerpen op te halen en te verkopen. Het zand rukt steeds verder op en het leven is hard en ongewis. In deze wereld vertellen de leden van een familie beurtelings over hun leven en de keuzes die ze maken. Een van hen heeft een opzienbarende ontdekking gedaan, die de wereld op zijn kop zal zetten.

‘Het zand hoopte zich op naar de hemel en de huizen zonken weg naar de hel’. Dit is een van de vele beeldende verwoordingen waarmee Howey zijn wereld beschrijft. De schrijver weet deze wrede en woeste wereld zo beeldend neer te zetten dat je het zand tussen je tanden voelt knarsen en het gebrek aan water je dorstig achterlaat. Hij verzint ook nieuwe woorden voor de verschillende vormen van zand die de inwoners ervaren. Zo betekent ‘schep’ , zand dat in de laarzen is achtergebleven. En is ‘koek’ zand dat op het raam achterblijft. Dit geeft de lezer een nog directer gevoel van de aanwezigheid van het zand, en maakt de wereld nog geloofwaardiger.

Regelmatig eindigt een hoofdstuk met een cliffhanger. Zoals bijvoorbeeld Palmer die voor dood achterblijft onder het Zand. En dan toch nog net niet dood blijkt te zijn. Of toch wel? Hoe meer we het einde naderen hoe vaker er van perspectief gesprongen wordt. De vaart neemt toe net als de nieuwsgierigheid naar het verdere verloop. Op het einde komen alle familieleden en verhaallijnen samen. Het slot is tegelijk apocalyptisch en verlossend.

‘De waarheid laat zich niet begraven’. Zo luidt het motto op de cover. Het thema ‘waarheid’ komt meerdere malen ter sprake in het boek. Zo ligt de waarheid over het verleden begraven onder het zand en is de mythe die het ontstaan van de wereld van zand verklaart, gebaseerd op een leugen. De wereld van Zand is niet zoals gedacht.
Het motto slaat ook op de familierelatie van de hoofdpersonen. Ze lijken als los zand aan elkaar te hangen. Hun relatie is meer verbroken dan heel, ieder op zichzelf levend. Als het puntje bij paaltje komt zijn ze toch meer als ‘kluit’ ( nat zand dat aan de laarzen kleeft). Of zoals wij zeggen: "Het bloed kruipt waar het niet gaan kan'.

Het wel en wee van de familie van Conner en de wereld van Zand boeien dusdanig, dat je dorst naar meer. Zand zet je aan het denken en schetst een beeld van mensen die hun menselijkheid proberen te bewaren in zeer zware omstandigheden. Een zeer intrigerend boek, met vaart en vaardige hand geschreven.

Waarschijnlijk deel 1 van een serie boeken.