Zeg me dat het je spijt, pappie Twee doodsbange kleine meisjes, een geweldadige vader.

In Zeg dat het je spijt, papa! vertelt Caryn over haar verschrikkelijke jeugd die bol stond van mentale en fysieke mishandeling, incest en armoede. Niet alleen zijzelf, maar ook haar oudere zus was slachtoffer van de gedragingen van haar vader en moeder.
De titel laat geloven dat vooral vader degene was die de meiden mishandelde, maar moeder had ook een grote rol. Jennifer, haar oudere zus, is haar halfzus. Haar moeder kreeg Jennifer na een relatie met een getrouwde man. Jennifer werd al jong aan de mishandelingen blootgesteld en verbleef geregeld buitenshuis. Het is dan de jaren 70-80.
Afwisselend lezen we over de gebeurtenissen binnen het gezin, maar ook de verslagen die maatschappelijk werk schreef. Vol afschuw las ik bladzijde na bladzijde de langdurige mishandelingen. Wanneer Jennifer en Caryn ouder worden, heeft dit ook gevolgen voor hun leven. Hoe moeten ze zich staande houden in de ‘gewone’ wereld? Beiden raken jong zwanger en Jennifer overlijdt nadat ze drugsverslaafd is geraakt.
Uiteindelijk komt er een rechtszaak tegen vader. Een langdurige zaak blijkt achteraf die veel gebeurtenissen uit het verleden weer oprakelt. Maar Caryn blijft strijdvaardig, ook om Jennifer nooit te vergeten.
Zeg dat het je spijt, papa! heeft de subtitel: Twee kleine meisjes, een gewelddadige vader. Toch vind ik niet dat deze titel de inhoud van het verhaal volledig dekt. Moeder heeft ook een grote rol in het geheel en beide ouders hielden de mishandelingen in stand. De andere kinderen leken de dans te ontspringen, maar wanneer ze volwassen zijn en in de rechtszaak hun verhaal doen aan Caryn, blijkt dat ze veel meer hebben meegekregen dan destijds leek. Vader werd niet voor niks van 24 aanklachten beschuldigd.
Een verhaal dat indringend en pijnlijk is. Ook al waren destijds verschillende instanties betrokken bij het gezin, toch kon het gebeuren. Helaas was de wet- en regelgeving destijds onvoldoende om de kinderen te beschermen.
Ik had op basis van de titel en de achterflap meer emotie verwacht in het boek. De schrijfstijl leest makkelijk en is indrukwekkend, maar voelt ook ergens afstandelijk. Desondanks complimenten dat Caryn haar verhaal op papier heeft gezet en deelt met de lezers. De gevolgen zijn zo groot voor haar en jarenlang leek haar vader ermee weg te komen. Het is onvoorstelbaar dat de kinderen in dit gezin niet beschermd werden.
Zeg dat het je spijt, papa! is een schrijnend verhaal dat mij met momenten raakte. De afwisseling tussen de gebeurtenissen en de verslagen zorgen voor een vrij stabiele tijdlijn in de gebeurtenissen. Dertig jaar lang heeft Caryn met haar geheim rondgelopen voor ze het op papier durfde te zetten. Dit boek is opgedragen aan haar Jennifer. Zij overleed, Caryn werd de overlever.

Geschreven bij Zeg dat het je spijt, papa!

Wat een triest verhaal, ook de moeder is een monster had ook haar veroordeeld willen zien maar dat Caryn haar verhaal heeft verteld vind ik knap, mis alleen waar het kind Donna is gebleven het kind van Jenifer

Geschreven bij Zeg dat het je spijt, papa!

Het verhaal, de topic stond mij aan. Maar het is erg langdradig en bijna kinderachtig geschreven, met veel herhalingen. Ik heb het boek niet eens uitgelezen, het ging me zo tegenstaan.

Leest zeer vlot

Pluspunt van dit artikel: spannend