Zes maanden in de Siberische wouden februari-juli 2010

In het boek neemt de schrijver ons mee in een avontuur van kluizenaarschap. Of hij echt kluizenaar kan worden genoemd is twijfelachtig, omdat hij daarvoor relatief nog te vaak mensen ontmoet. Soms zou je kunnen hopen, dat de schrijver nog wat verder ingaat op zijn diepere gevoelsleven. Immers passend bij een avontuur als dit. Niettemin weet het boek inhoudelijk zeker te boeien en is de schrijfstijl (in dagboekvorm) prettig leesbaar. Dat de schrijver filosoof is, moge blijken uit zijn overwegingen en de enorme hoeveelheid specifieke boeken die hij bij wijze van tijdverdrijf doorwerkt en waar hij geregeld delen uit citeert. Wat wel knap is, is dat de schrijver met zijn avontuur in staat lijkt zijn rust over te brengen op de lezer. Daarnaast slaagt hij er in ogenschijnlijk weinig zeggende gebeurtenissen in zijn natuurlijke omgeving tot leven te wekken door tal van interessante bespiegelingen. Derhalve is het boek blijvend boeiend. Een aanrader voor iedere sterveling, die nog durft te dromen van een maagdelijke wereld met een onwaarschijnlijke rust, ruimte in een confronterende natuurlijke omgeving.

Een mooi boek over het individu t.o.v. de maatschappij, waar je zo doorheen leest. De behoefte om het drukke bestaan te ontvluchten heerst tegenwoordig (onderbewust) alom, en dat heeft hij haarfijn opgemerkt. Hij weet de gevoelige snaar te raken, wat waarschijnlijk het verkoopsucces in Frankrijk verklaart.

Het risico van auteurs die een situatie beschrijven waarin ze zich terugtrekken, zonder dat er iemand in de nabije omgeving is om het geschrevene te verifiëren, is dat ze één en ander wat aandikken. Die indruk had ik bijvoorbeeld bij 'De oude wegen' van Robert Macfarlane. Dat Sylvain daar ook een handje van heeft, kwam in geen enkel moment in me op, dus het kwam authentiek over.
Wat me ook aansprak is het evenwicht tussen enerzijds het beschrijven van z'n activiteiten en de omgeving, anderzijds de filosofische kant, waarbij zowel uitspraken van hem als van andere auteurs voorbij kwamen.

Daar staat tegenover dat hij nagenoeg iedere alinea gewichtig wilde afsluiten. Vaak lukt hem dat ook wel, maar soms is het wat te doorzichtig en gekunsteld.
Wat me ook tegenviel was dat hij zichzelf kluizenaar waant, terwijl hij weet dat hij binnen een paar maanden weer terugkeert naar de bewoonde wereld. Bovendien was hij op meerdere vlakken afhankelijk van die maatschappij die hij her en der bekritiseert, bijvoorbeeld m.b.t. het onderdak (blokhut) en voedsel (voorraad pasta). Dat roept de vraag op hoe vervreemd van de samenleving/zelfstandig iemand moet zijn om het stempel 'kluizenaar' te krijgen, maar hij was wat mij betreft nog te verbonden.
Ook schrijft hij het alsof het een dagboek is (per dag staat beschreven wat hem bezig houdt), maar uit alles kan je opmaken dat hij al voorafgaand aan z'n avontuur van plan was om er een boek over te schrijven, wat natuurlijk invloed heeft op zijn notities. Van een dagboek verwacht je wat meer zelfreflectie, maar in boekvorm verkoopt dat natuurlijk minder goed.

Geschreven bij Zes maanden in de Siberische wouden

Prachtig boek. Dit boek neemt je mee naar de Siberische wouden, je krijgt een mooie indruk van de cultuur en natuur, én bovendien stelt Sylvain enkele scherpe filosofische/psychologische vragen. Ideaal voor mensen die willen nadenken over hun eigen plaats (binnenin jezelf) in de drukke wereld. Ruw besluit van het boek: het bespottelijke van alledaagse euvels in onze razende en snelle wereld waar je contact met jezelf verliest. Dit boek leest als een trein!

Geschreven bij Zes maanden in de Siberische wouden

Sylvain Tesson, doorwinterd reiziger en drukbezet Parisien, deelt wat iedereen wel eens voelt maar weinigen durven delen: het mag ook wel eens kalm zijn. Zijn kleurrijke schetsen en zelfspot laten het schijnbaar saaie voortkruipen van de tijd in en rond de blokhut fascinerend lijken. De filosofische rode draad doorheen zijn dagboek geeft dan weer een welgekomen relativerende touch aan het geheel. Dit boek leest heerlijk weg, ook voor de lezer met weinig tijd daar het boek opgedeeld is in korte paragrafen. Een aanrader!

Geschreven bij Zes maanden in de Siberische wouden

Ik heb het boek twee keer gelezen en de laatste keer er dubbel van genoten. Tesson, als gelegenheids kluizenaar, beschrijft op grootse wijze zijn verblijf van zes maanden in een blokhut in de bossen van Siberië aan de oever van het immense Bajkalmeer. Vooral het winterse deel heeft mijn voorkeur, want hebben we niet allemaal iets van een kluizenaar in ons en fascineert het overleven onder barre omstandigheden ons niet? Toch heb ik wel wat kanttekeningen. Hoezeer ik ook Tessons schrijverschap bewonder, hij ontkomt regelmatig niet aan intellectuele mooischrijverij.
En doe je wel aan introspectie als je jezelf de helft van de tijd verdooft met liters wodka?
Als lezer krijg je (te) weinig mee van zijn diepe zieleroerselen en verschuilt hij zich achter citaten uit de omvangrijke bibliotheek die hij meegenomen heeft
Maar ondanks deze puntjes van kritiek beveel ik het boek van harte aan.

Geschreven bij Zes maanden in de Siberische wouden

Het concept is goed, maar hier voel je te veel de filosoof die met een hele resem boeken en wodka het 'eenzame schrijverschap' gaat opzoeken. Het komt me erg gekunsteld over.

Geschreven bij Zes maanden in de Siberische wouden

Een origineel en knap geschreven dagboek dat je een inkijk geeft in de gedachten en de leefwereld van een Franse schrijver die zich voor zes maanden als kluizenaar afzondert in een blokhut in Siberië.

Geschreven bij Zes maanden in de Siberische wouden

Het is een geweldig boek van een uitzonderlijk goede schrijver met veel humor.
Boeiend vanaf het begin tot het einde.

Geschreven bij Zes maanden in de Siberische wouden

Prachtig mindfull boek, om te onthaasten.

Geschreven bij Zes maanden in de Siberische wouden

De titel geeft aan wat je gaat beleven. Echt de moeite waard