‘Zuster, wat zie jíj er raar uit!’ Een inkijkje in een PG-woongroep met coronapatiënten

In het boek “Zuster, wat zie jij er raar uit” vertelt Maria Vroegindeweij, die werkzaam is als verpleegkundige op een PG-afdeling het verhaal over hoe het is om in de zorg te werken in deze heftige corona tijden. Over haar schouder kijken we enkele maanden mee in een woongroep met coronapatiënten.

We lezen het boek in de vorm van een dagboek. Maria, naast verpleegkundige ook nog moeder van vijf kinderen beschrijft daar haar ervaringen en gevoelens in op. Het is een boek dat je de coronaperikelen van dichtbij laat mee maken (als je de gelukkige bent die dat nog niet heeft). Dat het iets heel heftigs is dat is natuurlijk wel duidelijk, maar wordt nog eens goed onderstreept door dit boek. De verhalen rondom de bewoners komen goed of hard binnen. Het is maar hoe je het wil beschrijven.

Schrijnende verhalen van de patiënten, de snelle achteruitgang. De afzondering van de familie. Zoveel onmacht en verdriet. Ja en dan natuurlijk het zorgpersoneel. Daar werd en wordt heel veel van gevraagd. Ongelofelijk hoe die maar door blijven gaan, er tegenover familie en patiënten zo positief in staan. Als leek kun je je misschien er wel wat bij voorstellen. Maar dit boek beschrijft het allemaal van heel dichtbij. Het is zo beeldend beschreven, alsof je aan de zijlijn staat mee te kijken.

Het boek moet je dan ook wel enkele malen weg leggen, gewoon vanwege de heftigheid ervan. Dat laat je niet onberoerd. Het boek is echter niet alleen kommer en kwel, de nodige humor ontbreekt zeker niet. Een boek met veel tranen en zo nu en dan een lach.

Dit is zo een boek dat eigenlijk niet moest bestaan, net als het virus, maar ja daar hebben we wel mee te dealen. Nu is dit boek een aanrader om te lezen, de ogen van mensen te openen. Het is niet zo maar iets wat je even wegwuift. De mensen zouden het toch wat meer serieus moeten nemen. Door het boek te lezen kun je alleen maar een hele diepe buiging maken voor het zorgpersoneel. Bij deze !

Het is een prachtig boek geworden. Het geeft de lezer een kijkje hoe het is geweest om tijdens de eerste corona golf te werken op een pg woongroep met COVID patiënten. Je leest alle emoties erin terug.