Het kille doodskleed

Geschreven bij Het kille doodskleed

Met veel plezier heb ik dit vijfde boek van Robert Thomson gelezen. Zijn makkelijke schrijfwijze maakt het onmogelijk om het boek weg te leggen, ik heb het in een adem uitgelezen. Zijn beschrijving van de personages doet ze tot leven komen, en het is hierbij onmogelijk om niet in de gevoelens van de hoofdpersoon te verdrinken. Ademloos.

Dit is de 5e roman die ik van Robert Thomson lees en weer ben ik enthousiast. Het kille doodskleed is het vervolg op zijn debuutroman Een onverwachte erfenis, maar het is als een los verhaal te lezen. Omdat ik ze allebei gelezen heb kan ik wel stellen dat het karakter van Puck weer puik naar voren komt. Thomson schuwt het drama niet. Met weer prachtige zinnen weet de auteur gestalte te geven aan de gevoelswereld van Puck. De scènes in het Verpleegtehuis voor demente bejaarden zijn niet alleen invoelend, maar ook soms hilarisch. Ook in deze roman lees je tussen de regels door waar het in het leven werkelijk om gaat. Dat is knap gedaan, vooral omdat het zoals ik van deze schrijver gewend ben het in een zeer vlotte stijl wordt neergezet, alsof het hem geen enkele moeite kost. Zo naturel, maar ondertussen zit er een diepe gelaagdheid in het verhaal. Ik zou het bijna een psychologische roman willen noemen. Thomson bezit de eigenschap in enkele woorden iets treffend neer te zetten zodat het bij je binnenkomt. Ook het contrast tussen het mondaine leven aan de Franse Zuidkust en het ingetogen Achterhoekse dorpje komt prachtig uit de verf. De wanhoop van Puck die kiest voor een leven aan de Côte d’Azur, maar ook hangt aan het leven in de Achterhoek, waar ze haar vriendinnen heeft en Willem niet te vergeten wordt mooi weergegeven. Ik zou het verhaal als volgt willen omschrijven. Thomson begint luchtig, bijna frivool, langzaam, bijna sluipend voel je een hand om je keel, dan merk je dat je het steeds benauwder krijgt, en net als je denkt dat je stikt krijg je weer wat lucht. Mooie opbouw en ja hoor het eind is weer op zijn Thomsons. Verrassend!
Weer een dikke vijf sterren. Ik hoop echt dat hij doorgaat en nummer 6 niet te lang op zich laat wachten.

Het kille doodskleed – Robert Thomson

Titel: Het kille doodskleed
Auteur: Robert Thomson
Pagina’s: 280

Over de schrijver: Ik ben babyboomer, geboren in 1950. Sinds 2009 heb ik eindelijk voldoende tijd om mij aan het schrijven van romans te wijden. In 2012 verschenen mijn romans ‘Een onverwachte erfenis’ en ‘De zwarte spiegel’ Mijn laatste roman ‘Een obsessieve drang’ verscheen september 2013 en in september 2014 werd tijdens de Manuscripta mijn vierde roman: ‘De offerschalen van Satan’ gepresenteerd. Op 1 oktober 2016 zag ‘Het kille doodskleed’ het licht.
Ik schrijf fictie. Het uitwerken van de karakters en de gebeurtenissen rond mijn personages, waardoor ze tot leven komen, vind ik de essentie van een goede roman.

Achterflap: Puck Scheltinga van Beuningen erft haar ooms vermogen, zegt haar baan op en blijft in zijn boerderij in het Achterhoekse dorpje IJsseldijk wonen. In de luwte van het rurale Oosten denkt ze aan een rustig bestaan. Dat pakt echter anders uit. Willem, haar grote liefde, net terug van wereldreis, helpt Puck te herstellen van een zwaar traumatische ervaring. Maar dan treft het noodlot hém. Hij wordt als comapatiënt afgevoerd naar Instituut Sparrenbos, waar ooit Pucks oom verbleef en waar iedereen haar kent. Door wat Willem is overkomen ontwikkelt Puck een schuldgevoel. Na een bezoek aan hem loopt ze tijdens een sneeuwstorm het bos in om haar gedachten te ordenen. Dat wordt haar bijna fataal. Na opnieuw een gevoelig verlies denkt ze dat het kille doodskleed voorgoed aan haar kleeft. Op advies van psychiater Janneke vertrekt ze naar de Côte d’ Azur om te ontstressen. Ze koopt een villa om Willem daar te kunnen verplegen. Maar ze wordt verliefd op haar Franse makelaar en trouwt met hem. Ze laat Willem echter niet vallen, gaat noodgedwongen een dubbelleven leiden en raakt in een morele spagaat. Door het hectische bestaan grijpt ook het psychische trauma haar opnieuw bij de keel.

“ Deze gespletenheid verwarde me zodanig dat mijn erotische honger verkilde in radeloze twijfel.”

Wat ik van dit verhaal vind: Het kille doodskleed is het tweede boek wat ik van Robert Thomson lees, de eerste, “De offerschalen van Satan,” was er één die me lang bij is gebleven.
Normaal lees ik nooit romans, maar voor Robert Thomson maak ik echt een uitzondering.
Als ik de cover bekijk, zie ik een vrouw staan in een zwart jurkje, ze heeft een angstige verwarde blik in haar ogen, zou dit Puck, de hoofdpersonage uit het verhaal zijn?
Het verhaal gaat van start met een echte meisjesdroom, Puck een tikkeltje eenzame dertiger, maakt een financiële klapper en lijkt vanaf dat moment onbezorgd door het leven te kunnen gaan.
Dit is echter helemaal niet het geval en het ongeluk lijkt haar vanaf dan te achtervolgen.
Ik had echt met haar te doen en heb me meerdere keren afgevraagd of geld wel gelukkig maakt.
De schrijfstijl van Robert Thomson is prettig leesbaar, met levensechte dialogen, die zelfs in het dialect geschreven zijn, je wordt echt het verhaal ingezogen en je bent benieuwd of Puck ooit nog een “normaal” leven gaat krijgen.
Ook worden actuele thema’s zoals de wantoestanden van mensen die in de zorg werken, zoals de zware arbeid die ze verrichten tegen het lage salaris aangehaald. Tevens wordt het leven in een instelling voor mensen met dementie realistisch neergezet.
Ik heb echt van deze roman, waarbij Puck een zoektocht naar zichzelf ondergaat maar ook leert loslaten, angst voelt en hoop houdt genoten.
Goed e’doan!


“ Rode wolken krioelden als een wilde zee voor mijn ogen. Na een tijdje werd het zwart en was ik er niet meer.”

Samenvatting: Robert Thomson heeft met, “ Het kille doodskleed,” een levensechte roman geschreven, waarbij actuele thema’s samen met wijze levenslessen prachtig gematcht worden.

Waardering:
Plot:4
Schrijfstijl:4
Orginaliteit:4
Psychologie:4
Leesplezier:4

4 sterren voor, ‘ Het kille doodskleed. ‘

Heidi

Dit is een roman zoals ik deze het liefst lees; bijzonder gevarieerd wat betreft emoties. Ik noem hier enkele gevoelens die ontstaan zijn door over gebeurtenissen te lezen die bol staan van spanning, verdriet, geluk, hoop, wantrouwen, ontroering en romantiek maar vooral van verlies.
Actuele thema's worden niet geschuwd.

Een roman met levensechte personages waarvan je de een meer mag dan de ander.
Het verhaal leest heerlijk en wordt nergens saai of ongeloofwaardig.

Wanneer Puck Scheltinga van Beuningen het vermogen van haar oom erft, waaronder zijn boerderij, zegt ze haar prachtige baan bij de bank op en verhuist naar de boerderij in het dorpje IJsseldijk in de Achterhoek. Hier hoopt ze op rust. Haar grote liefde Willem is net terug van een wereldreis, maar Puck weet dat het niet zal gaan zoals zij graag zou willen.
'Pas nu besefte ik hoe gelijk hij had. Ik wilde avontuur, maar wel met een gulden randje. Ik was een luxepopje, terwijl hij kon overleven met wat de wildernis hem te bieden had. Hij wist wat ontberen betekende. Pas als het geld op was zocht hij werk. Dat kon overal zijn, ik hoopte dat hij IJsseldijk daarvoor uitkoos.'

Wat ik steeds bewonder in het woordgebruik van Robert Thomson is de variatie, ook hier weer. Soms heel elegante zinnen waardoor het tijdens het lezen is alsof je weg zweeft op een wolk of een traantje plengt en dan weer down to earth, precies zoals ook Puck is.

Puck ervaart het zo vaak afscheid moeten nemen van mensen die ze lief heeft, alsof een kil doodskleed om haar heen gehangen wordt wanneer ze overlijden. Ze voelt haar rijkdom als een enorme belasting.
'Het kille doodskleed van mijn rijkdom lag als een zware last om mijn schouders. Eenmaal omgeslagen kon je het niet meer afwerpen.'

Wanneer Willem haar probeert te helpen met het verwerken van een traumatische ervaring, gebeurt iets waar Puck niet op gerekend had en waardoor ze zich nog heel lang schuldig voelt.
Willem wordt door een kogel getroffen en wordt daarna als comapatiënt verzorgd in Insituut Sparrenbos, waar iedereen Puck kent omdat haar oom daar verbleef.

Eindelijk lijkt het er op dat Puck het geluk zal kunnen vinden wanneer ze naar de Côte d’ Azur is vertrokken om een beetje bij te komen van al hetgeen haar overkomen is. Sommige dingen zijn te gruwelijk om te kunnen vertellen.
Ze wordt weer verliefd maar ze wil Willem ook niet laten vallen.

Komt het nog ooit goed voor deze Puck of krijgt ze gelijk met haar gevoel over het kille doodskleed?
Lees dat zelf in deze prachtige roman.
4,5/5*

Dit is het tweede boek dat ik lees van deze auteur. Zijn vorige ‘De offerschalen van Satan’ had me heel erg aangegrepen en ik was heel nieuwsgierig of hij met dit boek mij terug kon bekoren. Dit boek is voor mij echt heel apart. Ik had eigenlijk meer het gevoel dat ik een thriller zat te lezen i.p.v. een roman. Al die vreselijke dingen die Puck tegenkomt kwamen bij mij heel bizar over. Hoeveel pech, verschrikkingen kun je meemaken in een mensenleven? Op een gegeven moment dacht ik dat het geluk haar nu wel zou toelachen maar niets is minder waar. Het verdriet blijft haar achtervolgen en het is alsof ze niet uit haar ‘doodskleed’ geraakt. Op den duur had je werkelijk het gevoel dat er om de weerga weer iemand het loodje ging leggen. Dit op zich vond ik op het einde echter een beetje teveel van het goede.
Ik heb echt te doen gehad met het hoofdpersonage. Robert weet als geen ander hoe je gevoelens op papier moet zetten. Hoe ze steeds andere dingen meemaakt en hoe ze telkens terug uit een diep dal moet klimmen. De vele schuldgevoelens die ze heeft en de beslissingen die ze neemt zijn soms echt verwonderlijk te noemen. Verliefdheid is in dit verhaal ook een grote factor wat soms bij mij de wenkbrauwen deed fronsen wat ze deed en hoe ze over alles dacht. De bijpersonages mogen ook niet vergeten worden, voor deze ook veel bewondering. Robert heeft in dit boek veel personages gestoken en allen hebben een bepaalde relatie met Puck. Het is niet allemaal kommer en kwel en af en toe is Puck gelukkig en komen er ook erotische scenes in.
Robert heeft een hele vlotte en leuke schrijfstijl die je geboeid houdt tot aan het einde van het verhaal. Weeral heel wat nieuwe en leuke woordjes die ik als Vlaamse niet ken zoals ‘apengatje’ en ‘netsukes’. Die Japanse beeldjes kun je trouwens op zijn website zien!
Wat ik ook kostelijk vond was het taaltje dat ze in het boek spreken. Het Achterhoeks, dat wel zeer plat is. Ik heb er enorm mee moeten lachen ook al moest ik sommige zinnen tot drie keer toe lezen. Heerlijk!
Ik ontdekte ook een stuk van autobiografie in Roberts verhaal en met dit bedoel ik de onderwerpen zoals bedreigingen, Cambodja en crimineel gedrag. Degenen die het blogstukje van Robert hebben gelezen zullen wel weten waar ik het over heb.
Ook dementie komt aan bod, hij laat ons zien hoe het er in een rusthuis aan toe gaat. Hoe het personeel met de patiënten omgaat en daar weet hij ook een leuke draai aan te geven qua humor. Tussen de regels door lees je hier ook wel dat dit een gevoelig onderwerp is voor hem.
Waar Robert ook heel nadrukkelijk over spreekt en dingen die hij niet uit de weg gaat zijn volgende onderwerpen: de bankcrisis, corrupte politici en voornamelijk de zorg. En hij steekt het ook niet onder stoelen of banken wat de zorgsector inhoudt deze dagen; de vele besparingen die er gedaan worden op personeel e.a. zodat er geen gedegen zorg meer is, en vooral bewondering voor de mensen die in deze sector werken.
Saai is dit boek in ieder geval niet! En maakt geld gelukkig? In dit verhaal zeker niet! Ik kijk in ieder geval al uit naar een volgend verhaal van zijn hand.
Ik geef dit boek 3,5 sterren

Het kille doodskleed is een zelfstandig te lezen deel over Puck die een onverwachte erfenis heeft gekregen. Dit was al te lezen in de gelijknamige roman, een onverwachte erfenis. Na de erfenis zegt Puck haar baan bij de bank op en gaat in de boerderij van haar oom wonen. Het wonen op het Achterhoekse platteland bevalt Puck erg goed. Ze kan het goed vinden met de mensen uit de buurt en ze wordt een graag geziene gast in Sparrenbos, het verpleeghuis waar haar oom zijn laatste dagen sleet.
Puck blijkt na de verkoop van enkele schilderijen over heel wat geld te beschikken zodat ze zich nooit meer zorgen hoeft te maken over een baan en een inkomen.
Bij de boerderij worden huizen gebouwd, niet iets om over te juichen maar Puck schikt zich in haar lot en kan het later zelfs goed vinden met Klaas Brunink, de projectontwikkelaar.
Tijdens de periode dat ze in het dorp IJsseldijk verblijft krijgt ze te maken met het verlies van een aantal dierbaren. Ze heeft het idee dat door het aanvaarden van de erfenis er een kil doodskleed aan haar kleeft.
Puck worstelt als single met haar seksuele gevoelens, na de verkoop van haar schilderijen beleeft ze een amoureus avontuur met een sjeik. Hiervoor beschouwde ze zich als een koele kikker. Ook is ze nieuwsgierig naar de vrouwenliefde maar er doet zich geen situatie voor om dit in de praktijk te brengen.
Willem wordt haar grote liefde, een globetrotter die moeite heeft met zich definitief binden. Hij helpt Puck bij het verwerken van een traumatische ervaring maar kort daarna wordt hij slachtoffer van een aanslag. Hij raakt in een coma en zal de rest van zijn leven in vegetatieve toestand blijven leven.
Puck wil haar leven op orde brengen en tijdens een boswandeling raakt ze de weg kwijt, het loopt op het nippertje goed af. Ze houdt restverschijnselen over en haar psychiater raadt haar aan om de zon op te zoeken. Dit bevalt zo goed dat ze er een huis gaat kopen.
Dit is in vogelvlucht het totaal andere leven dat Puck gaat leiden. Aan geld geen gebrek terwijl het lijkt alsof Puck daar niets om geeft. Het geeft haar wel de mogelijkheid om voor weldoener te spelen.
Een roman met een aantal spannende momenten, hier en daar een seksueel tintje en veel vaart.
Het leest bijzonder vlot door de aangename schrijfstijl. Zijn boeken slaan aan bij een groot publiek. Er komen wel vreemde minder gangbare woorden in voor en soms ook woorden die niet te vinden zijn in het woordenboek.
Het boek krijgt van mij 3.5 sterren, op een gegeven moment vond ik het decadente leven van Puck iets te veel van het goede. Neemt niet weg dat het een heerlijk boek is wat voor wat aangename leesuren zorgt.