Kathaai

Als Marie verliefd wordt op klusjesman Lio - getrouwd en vader van een dochtertje - lijkt zij de ware liefde te hebben gevonden. Lio wil zelfs vrouw en kind verlaten voor haar, maar als het zover is stuurt hij zijn kat.

'Het was mijn sprookje, maar dan anders verteld'

Als Michael Courtois haar meevraagt naar Amsterdam zegt ze ja. Voor ijskonijn Marie wordt haar eerste onenightstand een feit. Als Michael meer wil van haar, gaat ze daarin mee. Toch kan ze Lio niet vergeten.....


De roze dildo op de cover springt in het oog! Je kunt er niet naast kijken. Wat bij velen onder ons een trigger kan zijn om de achterflap te lezen, zal voor anderen een afknapper wezen. Of je pakt het boek vast of je laat het liggen, simpel!

Mijn nieuwsgierigheid werd echter wel geprikkeld. Wat heeft de roze dildo met het verhaal te maken en komt hij er überhaupt wel in voor? Daar kom je al vrij snel achter. Hilde Van Malderen windt er in haar debuut geen doekjes om. Het is wat het is en zo wordt het ook door haar verwoord en benoemd.

In de loop van het verhaal wordt duidelijk dat er meer is. 'Kathaai' is een verhaal over verdriet, pijn en onmacht overgoten met de nodige seksuele uitspattingen van Marie. Marie is een complexe vrouw, haar leven is beschadigd en haar 'antwoord' resulteert zich in een verzet tegen haar jeugd, maar vooral tegen haar ouders. Met name het stilzwijgen van haar moeder heeft Marie gemaakt tot wat ze nu is, een projectiel dat elk moment kan ontploffen.

'Marie, niet iedereen die doolt, is verdwaald'

Omdat Michael en Marie in Amsterdam in het Hilton verblijven, verwijst de auteur naar de dood van Herman Brood en zo zijn er nog meer geschiedkundige weetjes die verweven zijn in het verhaal. Verder haalt ze - zoals ze het zelf zegt - ook 'nutteloze' weetjes aan. Op die manier laat Van Malderen - door de ogen van Marie - zien hoe vrouwen denken over mannen en dat is soms zo kostelijk herkenbaar. Van Malderen heeft bovendien een vlotte pen en schrijft in korte, heldere zinnen. En net daardoor blijf je lezen. Daarbovenop is 'Kathaai' beeldend geschreven, erg beeldend! Dus als je in dit boek begint, lees je het in een ruk uit. Van tijd tot tijd smijt de auteur er nog een kort stukje tekst tussen uit heerlijke oer-Hollands liedjes en zo heb je de perfecte combinatie om deze roman 'luchtig' te houden.

Toch heeft het lang geduurd voor ik ook maar enige affiniteit had met Marie, omdat het - zeker in het begin - allemaal nogal oppervlakkig en vaag blijft. Door de nadruk te leggen op het seksuele zijn er - volgens mij - een aantal karakters die erbij inboeten. Waren Michael en Lio meer uitgewerkt, dan had je een heel ander verhaal gehad. Maar omdat je steeds meer te weten komt over Marie haar jeugd - die best schrijnend is - pakte het verhaal mij uiteindelijk toch.

Hou er rekening mee dat 'Kathaai' geen doorsnee roman is. Door de expliciet beschreven seksuele handelingen - die niet altijd nodig zijn volgens mij - komt het verhaal soms vulgair over. Dit zal niet iedereen weten te appreciëren. Dit is een debuut waar menig lezer zijn mening over zal vormen..... en dat mag! Het is een goed verhaal, als je tussen de regels leest, daarom 2,5 sterren!

Geschreven bij Kathaai

aangenaam en verrassend

Het romandebuut "Kathaai" van Hilde Van Malderen is een rechttoerechtaan boek die menig lezer de wenkbrauwen zal doen fronsen en de ogen zal doen openen.
Hoofdpersongae Marie Margolis, herstelt van een liefdesbreuk als ze met Michael Courtois, een man die ze nauwelijks kent, op weekend vertrekt naar Amsterdam.
Lio, Marie's grote liefde, laat haar - ondanks zijn belofte vrouw en kind voor haar te verlaten - in de steek.
"Ze weet niet meer waarin ze moet geloven. Toeval of het lot?"
Hoever zal Marie gaan? Houdt ze het bij deze ene one-nightstand in Amsterdam, of stemt ze toe in meer?
Marie gaat uiteindelijk door de knie-en en gaat voor meer.Ze stelt soms haar eisen tegenover Michael en wordt zelfs - tot spijt van wie haar benijdt - presentatrice van een eigen TV-programma Nieuwsuur, maar ondanks dat alles denkt ze nog al te vaak aan 'haar' Lio.
Hoe het verhaal verder evolueert en afloopt is voer voor de lezer...zoniet doe ik aan leesbederf.
Het boek van Hilde springt hoe dan ook in het oog.De cover is versiert met een naar beneden gerichtte roze-rode dildo waaronder een klauwende vrouwenhand met vuurrode nagels.Ik kon mij niet ontdoen van de gedachte: "Ze heeft hem bij zijn pietje!"
Nieuwsgierig begon ik te lezen en was erg verbaasd en verwonderd en dacht: "toch weer geen boek over platte sex".Het kwam allemaal als erg vulgair bij mij binnenBenieuwd naar meer en niet wetend wat verder te kunnen verwachten las ik verder.
Hilde Van Malderen schrijft gewoon waarover het gaat en waar het op staat, zonder poeha en zonder franjes benoemt ze de dingen zoals ze überhaupt zijn.
Gaandeweg wordt wel duidelijk dat Marie een ongelukkige vrouw is zonder veel persoonlijkheid en zelfvertrouwen.Ondanks de "gekochte en beloonde liefde", haar onverwachtte professionele succes is het duidelijk dat Marie een ongeleid projectiel is.
Een jeugdtrauma, het volledige stilzwijgen en niet erkennen hiervan en de slechte relatie met haar ouders en zus, maken Marie tot een ongelukkige,complexe en verbitterde vrouw.
Hilde Van Malderen heeft een vlotte pen en ze schrijft in een mooie beeldende, expressieve, vlot leesbare en begrijpende taal, doorspekt met wijsheden, wist-je-datjes en luchtige humor.
De ondertoon in het boek is er één van veel onbegrip over een jeugdtrauma dat Marie eens volwassen compenseert met "liefde" en "sex".
Het boek heeft me verrast en ook erg aangegrepen, want "liefde" en "sex" in handen van charlatans zijn een explosieve mix met desastreuse gevolgen.

Enige tijd geleden kreeg ik ‘Kathaai’ toegestuurd om te lezen en recenseren. Een paar dagen geleden startte ik met lezen en kon ik niet meer stoppen.
‘Kathaai’ bestaat uit vijf delen; elk deel heeft als titel de naam van een diersoort. Tijdens het lezen zul je merken hoe toepasselijk de titel op dat stuk in het verhaal gekozen is.

Marie Margolis vertrekt na een breuk met haar vriend Lio vanuit Gent hals over kop naar Amsterdam. De keuze voor Amsterdam is niet door haar gemaakt maar door Michael Courtois, iemand die ze nauwelijks kent. Dat maakt haar helemaal niets uit op dat moment, niets maakt haar nog iets uit.
Marie denkt terug hoe het anderhalf jaar allemaal begonnen is. Op de nieuwsredactie waar ze werkt valt haar de klusjesman Lio op tijdens haar zesentwintigste verjaardag. Hij is de enige die haar een verjaardagscadeau gaf en er was een klik tussen hen. Maar hij is getrouwd.
Marie heeft geen vertrouwen in relaties en mannen.

Het verhaal speelt zich af vanuit het perspectief van Marie en gaandeweg leer je haar beter kennen. Beter kennen… denk niet dat je al snel weet hoe Marie eigenlijk in elkaar zit en hoe dat zo gekomen is.
In Amsterdam heeft Marie maar één enkel doel en dat is om Lio uit haar hoofd te zetten, op wat voor manier dan ook. Ze is enorm ongelukkig en dat wil ze veranderen. Ze probeert dat tot stand te brengen door seksuele remmingen overboord te gooien en er op los te leven.

‘Ik slaap niet. Lig naast een man die ik niet eens 24 uur ken. Dat maakt van mij een slet. En dat is Lio’s schuld. Sinds hij weg is zijn vooral de nachten het ergste. Dan kruipt de eenzaamheid onder mijn vel en wordt de wereld steeds minder mooi.’

De vele seksuele handelingen worden uitgebreid beschreven en dat heeft tot doel om de lezer steeds meer in de denkwereld van Marie te betrekken. Ze is soms vrij kinderlijk in haar denken, terwijl haar handelingen heel volwassen zijn.
Het boek hangt op een goede manier van tegenstellingen aan elkaar. Marie op zoek naar liefde, terwijl om iedere hoek wel een vrouwenhater te vinden is. Ze blijft op zoek naar familiegevoel, terwijl haar familie haar heeft laten barsten op een moment dat ze hen hard nodig had.

Hilde Van Malderen heeft in deze roman een duidelijke waarschuwing achtergelaten voor iedereen die denkt dat liefde en seks hetzelfde betekent.
‘Kathaai’ is een indrukwekkende roman; een roman over verlies, over misbruik, over misplaatst vertrouwen en vooral een roman waarin de auteur verhaalt over het op zoek gaan naar jezelf.

Liet me verleiden door een eerder positieve commentaar in een krant over een sportjournaliste die zich als romanschrijfster ontpopte, maar het verhaal bleek heel dun, de literaire kwaliteit eerder beperkt.