Orewoet Genomineerd voor De Bronzen Uil 2017

Orewoet is prachtig geschreven en pakt meteen. De personages zijn krachtig uitgewerkt en de afwisseling tussen hun stemmen zit heel sterk in elkaar. Een meeslepende roman die me nog lang bij zal blijven. Een aanrader!

Intrigerend verhaal over hoe verschillend drie personages tegen een geliefd persoon aankijken.

Mooi, meeslepend verhaal over een persoon, verteld vanuit verschillende personages en in verschillende periodes. Erg goed geschreven!

Ik hoop dat het genomineerd wordt voor een van de prestigieuze literaire prijzen, of in elk geval op een longlist daarvoor wordt geplaatst

Een boeiend verhaal waarbij de drie verhaallijnen mooi in elkaar overlopen. Door gebruik van verschillende fonts zijn deze verhaallijnen lokgoed van elkaar te onderscheiden en dat verhoogt de leesbaarheid. De schrijfstijl van de auteur is vlot en leest lekker weg.

Orewoet is een sterk debuut, een roman die afwisselend de thema’s zelfontdekking, worsteling met waarheid en beeldvorming en liefde behandelt. Het speelt zich af in de jaren ‘70 en in 2002 waarbij de tijdsgeest goed tot uiting komt.

Als Alex 16 jaar is, gaat hij met zijn moeder mee naar een begrafenis van een kunstenaar, waar hij aan de hand van de foto van de overledene ontdekt dat dat zijn vader was. Alex trekt zich terug, zet zich af van zijn moeder en gaat op zoek naar antwoorden en naar zichzelf. Hij krijgt contact met Dirk, de vriend van zijn vader Lucas.

Het boek is geschreven vanuit drie personages. Bij Alex lees je wat hij denkt en meemaakt en hoor je de puber in hem. Bij Dirk lees je a.h.w. een lange brief aan May en gaat het om zijn motieven en rol in het geheel. Vanuit May is minder geschreven, wat zich afwisselt met oude dagboekstukjes waardoor je kennismaakt met haar liefde voor Lucas en de keuzes en zorg voor haar zoon. Bijzonder is dat alle personages denken en praten over Lucas. Het beeld van Lucas wordt hiermee gecreëerd zonder dat we hem echt leren kennen.

p. 68 “May, heb je al wel gehoord van “orewoet”?
Jij schudde je verrukkelijke hoofd.
Ik ging er eens goed voor zitten “Furor amoris! Extase, drift, vurigheid! Liefde die grenst aan waanzin, heen en weer geslingerd tussen hoop en wanhoop……..”
De term Orewoet verklaart het gedrag van Dirk en van May, verklaart hun verregaande fascinatie voor resp. May en Lucas en verklaart van daaruit ook de keuzes die invloed hebben gehad op het leven van Alex nu. Stapje voor stapje komen de geheimen aan het licht en ontdekt Alex stukjes van zichzelf.

De schrijfster heeft een bijzondere schrijfstijl, waardoor je je goed kunt verplaatsen in de diverse vertellers en ze heeft een prachtig woordgebruik, waarbij je door woordkeuze zoveel meer leest dan dat ene woord. Zo luidt de startzin “Dus we zitten tegenover elkaar, ik en Agatha” waarna we het “dus” gaan ontdekken.

Erg goed geschreven roman, die me nog lang bij blijft. Vanuit een heel herkenbare jaren zeventig periode de ultieme liefde en de bijzondere bescherming van het kind. Prachtige vondsten, die je gretig doet verder lezen. Heb het boek inmiddels al voor de tweede keer gelezen....

Heb boek gekocht na lezen van lovende recensnie in NRC. En inderdaad: prachtig verhaal, ontroerend, en zit onwijs knap in elkaar (vanuit verschillende vertellers). En interessant te lezen over de nederlandse "anti" psychiatrie in jaren 60/70.

Het beste Nederlandse boek dat ik in jaren heb gelezen. Op unieke wijze brengt Koopman de meest uiteenlopende personages tot vlees en bloed, die allemaal denken het middelpunt van het verhaal te zijn. Het is heerlijk om ieders gedachten tot in het extreme te kunnen volgen, maar vooral het quasi-intelligente gestuntel van Dirk zal me nog lang bijblijven. Het einde is ook prachtig! Ik kan niet wachten op haar volgende boek!

Orewoet is een ongelooflijk intrigerend boek. Het verhaal pakte me onmiddellijk en ik heb het dan ook nauwelijks kunnen wegleggen.In een dag had ik het uit.....
De manier waarop Emy Koopman liefde en waanzin beschrijft en in dit geval vooral ook de dunne scheidslijn tussen die twee is ronduit meesterlijk, mede ook doordat de geschiedenis vanuit het gezichtspunt van drie personen wordt verteld!