Britse groep die de grandeur van de Simple Minds koppelt aan de postpunk van The Sisters Of Mercy, waar ze gedeeltelijk uit voortspruit. Tegenstrijdige muzikale visies van doemdenker Andrew Eldritch enerzijds en gitarist Wayne Hussey en bassist Craig Adams anderzijds betekenen medio '85 het einde voor deze uit Leeds afkomstige formatie. Beide partijen kiezen vervolgens voor hun afzonderlijke projecten de naam The Sisterhood, doch na een korte twist over het alleenrecht besluiten Hussey en Adams hun boreling The Mission te noemen. Met Simon Hinkler (ex-Red Lorry Yellow Lorry en ex-Artery, met wier zanger Mark Gouldthorpe hij eerst nog het psychedelische Flight Commander Solitude & The Snake opneemt) als tweede gitarist en Mick Brown op drums presenteren Hussey en Adams zich als een commercieel vervolg op The Sisters Of Mercy. The Mission meet zich een quasi-romantisch hippie- imago aan en stort zich op meeslepende, spannende en breed georkestreerde gitaarmuziek, de teksten vol godsdienstige verwijzingen, mythologie en paradijselijke landschappen. Al vanaf het single-debuut Serpents Kiss (mei '86) is het goed raak: de groep wordt in Engeland met open armen ontvangen en in een mum van tijd behoort men tot de populairste groepen aldaar. Eind '86 verschijnt Gods Own Medicine, waarop de glad geproduceerde bombast mag wedijveren met mooi geconstrueerde liedjes en welhaast hemelse melodieën. Het gezwollen imago van de groep en de pretentieuze perspraatjes van Hussey dragen er echter toe bij dat The Mission door velen niet serieus genomen wordt. Children, geproduceerd door ex Led Zeppelin-bassist John Paul Jones, is nog pretentieuzer en pathetischer dan Gods Own Medicine en moet het vooral hebben van de lang uitgerekte en slim opgezette songconstructies à la Simple Minds en - toeval? - Led Zeppelins Stairway To Heaven. Een strategie die in elk geval ook effect sorteert in Nederland, waar het van Children afkomstige Tower Of Strength een hit wordt en The Mission enkele malen voor steeds meer en steeds enthousiaster volk concerteert, met als voorlopig hoogtepunt een prestigieus slotoptreden op de eerste Pinkpop-editie van de jaren negentig. Carvedinsand biedt dan ook weinig nieuws onder de zon, maar kent een wat overdadiger produktie (veel percussie en sixties-foefjes als sitar en phaser) en een tegenvallend compositorisch gehalte. Dat de groep zelf daarover ook zo haar twijfels heeft, blijkt wanneer een half jaar later Grains Of Sand verschijnt, met daarop alle resterende nummers van de opnamesessies voor Carvedinsand, vergezeld van de uitnodiging aan de koper om aan de hand van dit totaalbeeld zelf uit te maken of de tracklisting voor Carvedinsand een juiste keuze is geweest. Het vermoeden dat de groep ten prooi is gevallen aan een identiteitscrisis wordt verder gevoed door de wetenschap dat eerder dat jaar Hinkler het midden in een Amerikaanse tournee voor gezien houdt, waardoor The Mission tijdelijk een beroep doet op Red Lorry Yellow Lorry-gitarist David Wolfenden, alsmede door haar op Grains Of Sand volgende incarnatie als de authentiek ogende en klinkende glamrockband The Metal Gurus. Een opvallend groot aantal optredens van deze nepformatie, die bovendien een dikke kersthit scoort met een cover van Slades Merry Xmas Everybody, plus het besef dat Hinkler zich voor deze gelegenheid doodleuk weer bij zijn voormalige collega's heeft gevoegd, maken de situatie er voor de fans niet geruststellender op. Niettemin komt voorjaar '91 het bericht dat de heren met medewerking van o.a. Miles Hunt (The Wonder Stuff) en Anthony Thistletwaite (The Waterboys) begonnen zijn aan de preproduktie van een nieuw album, waarvan de release gepland staat voor begin '92. Bron: OOR Popencyclopedie