Britse groep die de (hard)rockhistorie op overtuigende <br>wijze nieuw leven weet in te blazen. Het vijftal komt voort uit de Londense pubrockgroep <br>Terraplane en slaagt erin de beste elementen van Led Zeppelin en Bad Company tot ijzersterke <br>songs samen te smelten. Belangrijkste schakel hierbij is de linkshandige en roodharige gitarist <br>Morley. Geen snarenvirtuoos bij uitstek, maar een die zich toelegt op heldere <br>gitaarrarrangementen, die er in de eerste plaats voor dienen om de stem van zanger Danny Bowes <br>op een presenteerblaadje de hemel in te dragen. En terecht, want Bowes kruist de klankkleur van <br>Frankie Miller met de power van Ronnie James Dio, en voegt daar een gezonde dosis Engelse <br>humor aan toe. Een en ander wordt in juiste banen geleid door voormalig Duran Duran-gitarist <br>Andy Taylor, als producer verantwoordelijk voor Back Street Symphony, dat maar liefst vijf Britse <br>hitsingles voortbrengt. Toch klinkt de eveneens door Taylor geproduceerde Laughing On <br>Judgement Day evenwichtiger en volwassener, waarbij de band als een stoomlokomotief op halve <br>snelheid voor heerlijk voorttsjoekende ritmes zorg draagt. Hoewel Thunder qua plaatverkoop in <br>Nederland geen doorslaand succes weet te bewerkstelligen, is het absoluut een van de leukere <br>live-bands uit het genre, zoals men via meerdere clubtoers en een festivaloptreden op Parkpop <br>'93 onderstreept. Bassist Matt 'Snake' Luckhurst heeft dan inmiddels het veld moeten ruimen <br>voor de Zweed Michael Höglund, met wie Behind Closed Doors opgenomen wordt. Een <br>consistente plaat, waarin een prominentere rol is weggelegd voor de achtergrondkoortjes en de <br>band erin slaagt een steeds duidelijker eigen identiteit te koppelen aan sterke <br>songs. <br> <br>Bron: OOR Popencyclopedie