A History of Histories Epics, Chronicles, Romances and Inquiries from Herodotus and Thucydides to the Twentieth Century

Geschreven bij A History of Histories

Laat me beginnen met het aangeven dat ik dit boek niet uit interesse had gehaald. Ik had hem nodig voor mijn studie. We zouden kijken hoe de geschiedschrijving door de eeuwen heen is veranderd en wat elke eeuw heeft toegevoegd aan de geschiedschrijving van nu.

Op het eerste gezicht vond ik het boek er saai uitzien met zijn grauwe kleuren, maar het is wat ze zeggen: never judge a book by its cover...

Zodra ik begon te lezen vond ik het een goed boek! John Burrow beschrijft de geschiedschrijving aan de hand van de bekendste en (naar zijn mening) de invloedrijkste geschiedschrijvers. Hij begint in zijn inleiding met de uitleg wat hij precies met het boek heeft willen bereiken: een geschiedenis geven van de geschiedschrijving, vandaar ook de titel.
Hij heeft de geschiedschrijvers ook weer ingedeeld in thema's: Greece, Rome, Christendom, The revival of secular history en Studying the past. Wat je hier al gelijk ziet is dat hij met de laatste twee thema's niet zo duidelijk is. In bijv. 'studying the past' heeft hij het over de geschiedschrijving van 1600 - 2000. Dit beslaat best wel veel veranderingen en zorgt ervoor dat jij zelf de tijdsveranderingen goed in de gaten moet houden.

Burrow schrijft over griekse schrijvers als Herodotus en Thucydides en beschrijft heel mooi wat deze Grieken hebben opgeschreven en met welk doel en wat latere geschiedschrijvers van hun hebben meegenomen in hun werk.
Dit is de grote draad door het boek. Bij elke schrijver wordt mooi en duidelijk door Burrow vertelt waar hij over heeft geschreven, wat dit heeft bijgedragen aan de geschiedschrijving en waarom deze schrijver zelf heeft besloten om te gaan schrijven. Hier wordt dan ook terugverwezen naar eerder genoemde schrijvers om te zorgen dat de verbanden en de samenhang goed duidelijk wordt.

Wel moet ik zeggen dat Burrow heel sterk begint met de thema's: Greece en Rome, waarbij vooral de verhalen over Herodotus, Thucydides en Tacitus geweldig zijn geschreven door Burrow! Naarmate je verder leest zullen de verhalen wat ingewikkelder worden en zullen ook de geschiedschrijvers niet meer zo duidelijk genoemd worden, maar meer in een stroming worden geplaatst, zoals revoluties, culturele geschiedenis en filosofische geschiedenis. Op zich is dit geen groot probleem, maar het wordt ingewikkeld gemaakt, omdat Burrow niet uitlegt waarom hij de schrijvers verdeeld in stromingen. Hij gaat er al vanuit dat je enige voorkennis hebt van de geschiedenis. Dit zie je wel bij meer dingen, want hij vertelt over geschiedschrijvers van de Franse en Engelse revoluties op een manier waarin hij er van uitgaat dat je deze revoluties al kent.

Toch is het mooi om dit boek te lezen, ookal heb je geen voorkennis. Er wordt mooi uitgelegt door Burrow hoe de geschiedschrijving zich door de eeuwen heeft ontwikkeld. Grote namen als Thucydides, Eusebius, Machiavelli en Marx komen er in voor, maar ook minder grote namen met toch een grote bijdrage aan de geschiedschrijving. Het engels is ook niet te moeilijk om te lezen. Wel jammer is het dat Burrow geen aandacht besteedt aan schrijvers als Erasmus en Homeros en helemaal geen aandahct besteedt aan islamitische schrijvers, terwijl zij ook een grote bijdrage hebben geleverd aan de geschiedschrijving.