A Scarcity Of Miracles - A King Crimson Projekt

Bij het beluisteren van fragmenten van deze cd in de winkel "ging" ik direct voor de prachtige sferische intro's van zowel electronische als akoestische klanken; eenmaal thuis moest ik wel even wennen aan o.a. de zang en de soms nogal prominent aanwezige saxofoon van Mel Collins, echter, hoe vaker ik de cd beluister, hoe mooier hij wordt ! Het is echter géén gemakkelijke muziek ! Hier moet je echt voor gaan zitten om te LUISTEREN, maar dan is het ook genieten. De muziek valt te omschrijven als een mix van complexe pop, jazz (mede door de saxofoon van Collins; doet me overigens soms denken aan het saxofoongeluid op sommige cd's van Joni Mitchell), symphonisch (ja, ook) en sferische muziek. Met name het laatste nummer zit muzikaal gezien uiterst complex in elkaar, maar dit is nou zo'n cd die alleen maar mooier wordt als je hem meerdere keren beluistert.

Geschreven bij A Scarcity Of..

Vijf top muzikanten bijeen hebben hier een meesterwerk neergezet. Dit is een van de projekcts, met 'kc' van King Crimson. Robert Fripp is al sinds eind jaren 60 de kern waar King Crimson om draait. Tony Levin draait al lange tijd mee in zijn orbit. Mel Collins was verbonden met King Crimson in de beginjaren, toen jazz-invloeden sterk aanwezig waren in de muziek. Op dit album zijn ook de soundscape achtige geluiden te horen waarmee Fripp furore maakte. Op de CD zijn de 'definitieve' versies van de 6 nummers te horen, maar de echte liefhebber zal de dvd ook weten te waarderen om de improvs en alternatieve takes van de songs. Geen makkelijke muziek. King Crimson weet als geen ander zich steeds te vernieuwen. Uitstekende producer-werk zorgt voor een welhaast perfecte geluidsreproductie.

Inderdaad, zeker niet minder. Met 3 van de 5 personen uit K.C. maakt nog geen King Crimson. De muziek heeft geen scherpe randen zoals K.C. maar is byna pop/ballad-achtig maar ook weer niet. Heb deze CD met ongehoorde oor gekocht maar ben niet teleurgesteld. Met Gavin Harrison (o.a. Porcupine Tree) & Tony Levin als ritmesectie is gewoon een droom-duo. Robert Fripp met gitaar & soundscapes. Jakko Jakszyk ,zang, gitaar anders als Adrian Belew, zyn stem bevat meer soul. Mel Collins op saxofoon wat de muziek wat meer jazz-gevoel geeft maar gelukkig niet word. De muziek zelf: Moeilyk uit te leggen, sfeervol, experimenteel, in de verte wat King Crimson, soms spannend, nooit saai.

Dit is een album van een band die met recht progressief is te noemen. Steeds weten ze zichzelf te vernieuwen, en dat al sinds 1969! Dit laatste album is weer zo'n prachtige plaat die getuigt van vernieuwing. Daar waar de huidige generatie symfonische/progressieve groepen vaak oude geluiden herhalen en herkauwen, komt King Crimson met iets dat ze nog niet eerder hadden gemaakt, maar waarin toch echo's zijn te bespeuren van meesterwerken van weleer, zoals Lark's tongues in aspic, Red en The power to believe. Deze invloeden zijn verwerkt tot een prachtig, nieuw meesterwerk. Erg de moeite waard. Iedere keer dat je luistert, ontdek je iets nieuws en groeit het album. Je krijgt dus waar voor je geld.