A Serious Man

Laat je niet ontmoedigen door de 'onbegrijpelijke' proloog: een Joodse parabel waarin de voorouders van de hoofdpersoon de geest van een overledene binnenhalen en daarmee het nageslacht opzadelen met verdoemenis........Wat hierna volgt, het eigenlijke verhaal, lijkt een schijnbaar eenvoudige en o zo grappige concretisering van Murphy`s Law.
Lees echter het op internet te vinden recensie-essay van rabbi Anne Brener ( 'When the truth is found to be lies: The Coen brothers' Rorschach for serious people'.) over deze film en je weet: dit is weliswaar een vermakelijk maar ook hoogst ingewikkeld meesterwerk.

Inmiddels vier keer gezien en telkens ben ik weer onder de indruk van deze film, ondanks dat ik geen enorm groot fan van de gebroeders Coen ben (op een aantal na zoals O brother where art thou). De sfeer van een slaperige Amerikaanse wijk in de jaren 70 is perfect in scène gezet. Daarbij ook nog de muziek (Somebody to love - Jefferson Airplane), het abrupte einde, bijzondere begin en de bizarre dialogen, dat maakt de film wat mij betreft tot een meesterwerk!

Je moet wel van zwarte komedie houden. Eigenlijk is het een tragisch verhaal, maar door de manier waarop de scènes en dialogen zijn opgezet komt het erg komisch over. Het is ook de manier waarop de karakters met elkaar omgaan, ze hebben het allemaal erg druk met hun eigen leventje, terwijl de hoofdpersoon tegenslag na tegenslag heeft te verduren. De bijna onverschillige manier waarop hij met deze situaties omgaat, zet te denken over het citaat aan het begin van de film "Aanvaard ongecompliceerd alles wat u overkomt".

De interpretatie van de film is, zoals traditie bij de Coen broers, iets waar je wel wat tijd voor mag uittrekken. En dat bedoel ik alleen maar als een grote plus, want het is een opnieuw een film die niet afgelopen is na de aftiteling maar waar je nog wat langer (denk)plezier van kunt hebben. Maar los daarvan is het in veel opzichten zo al een meesterstuk. De beelden, de dialogen, de ontwikkelingen, de humor - alles druipt van kwaliteit en originaliteit. Dat de broers om de paar jaar zulke meesterwerken maken - nadat ik Fargo en No Country For Old Men zag, was ik verkocht - is eigenlijk ook een godswondertje. Een klein voorbeeldje van hun kunst (een interpretatie daarvan, spoilergevaar!). De cover van dvd toont de hoofdpersoon op een dak, met op de achtergrond een tv-antenne. Prachtig shot, geeft in de ilm een mooi tijdsbeeld: zoonlief kan zijn favoriete tv-programma niet goed ontvangen en palief kruipt het dak op van zijn o zo middleclass, suburb, 1967 Amerikaans huis om de antenne beter te stellen. Maar kijk eens naar het grote verhaal: een 'ontwortelde' Amerikaanse Jood, beproefd als een moderne Job, op zoek naar een nieuwe spiritualiteit. Op een ladder geklommen om de signalen uit het heelal beter op te vangen... Hier kan ik zo van genieten.

Film met meerdere lagen.