Als je maar gelukkig bent

Als je maar gelukkig bent leest als een trein. De interviews zijn heel openhartig. Sommige verhalen zijn aangrijpend, andere ontroerend of juist komisch. Het is heel mooi om te lezen hoe al deze mensen hun coming out hebben ervaren en hun leven nu hebben ingericht. Eindelijk een boek dat op een eerlijke en vooral positieve manier de LHBTIQ+-gemeenschap beschrijft!

Dit boek is echt een aanrader! De interviews, die de levensverhalen van allerlei verschillende mensen belichten, zijn openhartig en eerlijk.
Het boek is duidelijk met grote zorgvuldigheid geschreven.

wat een ontroerend en geweldig boek, een mozaiek aan vertellingen over hoe het is om open en eerlijk te durven zijn, zoveel verschillende verhalen en bijdragen, super van Jessica en Robbert dat ze dit project hebben gedaan!

En aanrader voor iedereen; ik ben al jaren groot bewonderaar van de auteur Jessica van Geel. Dit thema, nav het 20-jarig bestaan van het ‘homo’huwelijk (ik noem het altijd gewoon huwelijk) is perfect gekozen. Ik wil meer van dit soort boeken, zet dit maar op de leeslijst

Mooie verhalen van mensen uit de LHBTI-hoek, met deels gemeenschappelijke ervaringen maar ook heel verschillende. Feest der herkenning en verrassend tegelijkertijd! Aanbevolen aan iedereen die LHBTI-ers kent of er meer over wil horen. Al zal het in de praktijk wel zo zijn dat het vooral mensen zijn die er al iets over weten en een positieve houding hebben, terwijl je juist graag zou willen dat mensen met een negatieve houding het zouden lezen, zoals ouders die hun gay-zoon het huis uit zetten. Want ook dat gebeurt anno 2021 nog steeds, er is nu zelfs een opvang voor opgezet. Goed dat dit er is maar heel erg dat het ook in Nederland nog nodig is.

Gewoon een goed boek met diverse meningen en inzichten over het lgbtqi wereldje

‘Aanrader voor een ieder.. om te lezen,
Ongeacht hoe je jezelf identificeert!

‘Want: ‘Ik ben wie ik ben
en jij mag zijn wie jij wil zijn’ ~ Frederique


… Denk ook dat dit boek wel een divers beeld geeft.
En dat elk mens in de 1e plaats mens is en dat we allemaal uniek zijn
en dat verschillen er mogen zijn!
Ook zou het vooroordelen kunnen wegnemen/ verminderen,
bij hen die ze nog hebben.

En het boek kan helpen voor hen,
die nog zoekende zijn…
En ook dat mag…
‘Take your time !‘

‘Denk niet wit, denk niet zwart
denk niet zwart/wit…
Maar in de kleur van je hart.’ uit het lied ‘Zwart Wit’ van Frank Boeijen ~ Debbie ‘

Erg leuk boek, met meerdere losse verhalen en ervaringen.

Als je maar gelukkig bent. Door Jessica van Geel en Robbert Blokland.

Als je maar gelukkig bent is een soort van Gloei (door Edward van de Vendel) voor volwassenen. In dit geval was de aanleiding voor dit boek het feit dat het eerste huwelijk tussen 2 personen van hetzelfde geslacht, in Nederland, alweer 20 jaar geleden plaatsvond. Er is dus juridische gelijkheid maar is dat ook zo in de praktijk? En waarom blijven die clichés rond lhbtiq (zoals ze in dit boek zeggen) bestaan?

Jessica en Robbert (beide gelukkig gay gehuwd) gingen in gesprek met een hele hoop (bekende) gay Nederlanders. Gaande van Paul de Leeuw, over Cary Slee tot Rocky Hehakaija; iedereen vertelt weer een heel ander verhaal. Over hun coming-out, het huwelijk, gebroken harten, stiekeme afspraakjes en zo veel meer. Wat dit boek goed aantoont is hoezeer we allemaal (hetero of niet) gemeen hebben én hoezeer we allemaal verschillen. Of we nu tot hetzelfde ‘hokje’ behoren of niet. (Trouwens: het hele hokjes-idee is zo achterhaald als het groot is maar alla…)

Het mooie is dat de interviewers er in dit boek voor gekozen hebben om geen hokjes te gebruiken. Ieders verhaal komt aan bod, zonder hen onder te verdelen in groepen. Doorheen de gesprekken zie je de verschillen tussen de oude en de jongere generaties. Maar ook tussen de generatiegenoten. Sommigen gebruiken zelf etiketten, anderen vallen dan weer niet onder één noemer te plaatsen. Clichés blijken onvermijdelijk, zelfs soms in de vraagstelling van Blokland en van Geel. Je kan dat jammer vinden maar je kan het ook zien als het bewijs dat boeken als deze noodzakelijk zijn.

We hoeven niet allemaal op de barricaden te gaan staan, als ervaringsdeskundigen of bondgenoten, maar we moeten wel naar elkaar blijven luisteren. “Onbekend maakt onbemind.” Laten we samen leren van elkaar. Van elkaar leren en van elkaar houden. Want liefde is liefde en hoe meer liefde hoe beter. De wereld kan momenteel wel wat extra liefde gebruiken. Bedankt Jessica en Robbert!