Altijd dichtbij

Freelance fysiotherapeut Paula Daly las op aanraden van een vriendin een boek van Stephen King en de volgende dag besloot ze om zelf te gaan schrijven. Ze had hier wel eerder over nagedacht, maar het boek van King gaf haar zoveel vertrouwen dat ze eindelijk deze stap durfde te zetten. Na een aantal korte verhalen vond ze dat ze klaar was voor iets nieuws: het schrijven van een boek. Het werd een frivole psychologische thriller, maar was niet goed genoeg om te worden gepubliceerd. In 2013 had ze meer succes en verscheen haar eigenlijke debuut Ontaard. Haar tweede thriller Altijd dichtbij is in 2017 Nederland uitgegeven.

Tijdens een schoolkamp in Frankrijk wordt Felicity, de veertienjarige dochter van Natty en Sean, ziek. Als Natty besluit naar haar toe te gaan, biedt haar goede vriendin Eve aan om tijdens haar afwezigheid voor haar andere dochter Alice en haar man Sean te zorgen. Na ongeveer een week komen Natty en Felicity terug en blijken Sean en Eve verliefd op elkaar te zijn geworden. Natty heeft het er moeilijk mee, maar doet haar best er iets nieuws van haar leven te maken. Tot ze een anoniem briefje ontvangt waarin staat dat Eve dit vaker gedaan heeft. Vanaf dat moment staat Natty's besluit vast: ze wil te weten komen wie haar vriendin werkelijk is.

Het verhaal is onderverdeeld in twee tijdsperiodes: zeven maanden eerder en tien dagen later. Het begint met de eerste en gaat dan stapsgewijs verder in de tijd. Waarom Daly voor deze opzet gekozen heeft, is onduidelijk want het verhaal verloopt chronologisch. Hoewel het niet storend of verwarrend is, is het maken van een onderscheid tussen deze twee tijdsaanduidingen is in feite overbodig en heeft geen enkele toegevoegde waarde. Wat het wel had kunnen zijn als het verhaal in het heden begint en er gebruik wordt gemaakt van flashbacks.

In de eerste hoofdstukken werd het al snel duidelijk dat er een gespannen sfeer dreigde aan te komen en dan in het bijzonder in de onderlinge relaties. Wie de veroorzaker hiervan was, was even zo snel niet moeilijk te raden. Hierdoor werd direct al een groot deel van een eventueel spanningsveld weggenomen. Wat wel in het ongewisse bleef, was wat er allemaal zou gaan gebeuren en daardoor bleef het verhaal min of meer toch wel boeien en was het niet moeilijk de aandacht erbij te blijven houden. Dit komt ook omdat twee van de belangrijkste personages zich anders voordoen dan ze werkelijk zijn of zijn geweest. Zoiets als 'niets is wat het lijkt'. Ondanks de plotwendingen die zich richting ontknoping voordoen, ontbreekt de echte spanning die de lezer aan een boek doet kluisteren. Terwijl het thema er zich in principe wel voor leent.

Hoewel het verhaal in feite wel af is, worden er nog wel wat vragen onbeantwoord gelaten. Met wat verbeeldingskracht zijn de antwoorden hierop wel in te vullen, maar het wekt in eerste instantie de indruk dat er nog een vervolg aan zou kunnen komen. Die er natuurlijk niet aankomt. Daarnaast heeft Altijd dichtbij het predicaat literaire thriller meegekregen. Dat is onbegrijpelijk. Dat het onder het thrillergenre valt, is te billijken, maar er is geen enkel literair raakvlak. De uitgever slaat de plank hierbij mis. Toch is het tweede boek van Paula Daly zeker geen straf om te lezen. Want het heeft een aangename, maar ook wel pretentieloze schrijfstijl. Dit alles maakt dat het boek geen misser, maar ook geen topper is.

Geschreven bij Altijd dichtbij

Een heerlijk spannend boek!

'Altijd dichtbij' is de tweede thriller van de Britse Paula Daly. Eerder verscheen in Nederlandse vertaling 'Ontaard'.

Het verhaal begint in Lakeshore Lodge, het hotel van Sean en Natty. Zij zijn al sinds hun tienerjaren een koppel en hebben twee kinderen, Alice en Felicity. Tijdens haar studententijd raakte Natty bevriend met Eve, die sindsdien af en toe langskomt. Wanneer Felicity tijdens een buitenlands schoolkamp in het ziekenhuis belandt en Natty halsoverkop afreist naar haar dochter, biedt Eve aan het huishouden draaiende te houden. Wanneer Natty weer thuiskomt, blijkt dat Eve iets te zeer haar best heeft gedaan, ze heeft Sean het hoofd op hol gebracht en de twee besluiten als koppel door het leven te gaan.

Natty begrijpt er niets van en duikt het verleden van Eve in. Plots beseft ze dat er altijd al dingen waren die niet kloppen. Al zeer snel komt het tot een confrontatie tussen de twee vrouwen en moet de politie erbij gehaald worden. Rechercheurs Joanne en Ron zullen het verhaal kleur geven, leuke personages. Een belangrijke rol is weggelegd voor Natty's hulpbehoevende vader Ken en zijn nieuwe liefde Jackie, een van zijn thuisverpleegsters.

'Altijd dichtbij' begint met een drie bladzijden tellende proloog, die zich zeven maanden voor het eigenlijke verhaal afspeelt. Deze proloog kan gezien worden als een soort 'bewijs' voor dingen later in het boek (meer uitleg zou tot spoilers leiden). Het verhaal is aanvankelijk voornamelijk in de ik-vorm geschreven, de lezer krijgt de gebeurtenissen mee vanuit Natty's perspectief. Wanneer later meer personages zijn geïntroduceerd is ook regelmatig een alwetende verteller aan het woord, met name wanneer we rechercheurs Joanne en Ron volgen. Die afwisseling werkt goed.

Het einde van het boek is klasse, kort maar krachtig. En op één punt zeer duidelijk. Na het dichtslaan van het boek heb je niet op alle vragen een antwoord, maar dat stoort in dit geval geenszins.

'Altijd dichtbij' is een ontzettend fijn boek om te lezen. Niet vernieuwend of bijzonder origineel, niet overdreven complex, maar gewoon vlot geschreven, met herkenbare personages die misschien niet altijd even logisch handelen, maar zich door hun emoties laten leiden. 'Altijd dichtbij' is hot genoeg om veel lezers te kunnen bekoren.

‘Altijd dichtbij’ is een thriller waarbij de achterflap wat mij betreft iets te veel heeft verraden om compleet van het boek te genieten. Het grootste deel van het verhaal wordt voor je verteld en dat is jammer. Het begin is daarom een beetje traag en lastig doorheen te komen.

Ik vind Natty niet echt een fijne hoofdpersoon. Ze vertrouwd haar beste vriendin voor geen meter en daar heeft ze natuurlijk gelijk in, maar ze gedraagt zich irrationeel en soms komt het over alsof ze compleet gestoord is. Er zitten scenes in waarbij ik mijn wenkbrauwen optrok, omdat het niet meer geloofwaardig overkomt.

De schrijfstijl van Paula Daly doet me soms een beetje denken aan die van Nicci French, maar helaas komt ze daar niet in de buurt. Het verhaal is vooral negatief, zonder echte hele spannende momenten. Natuurlijk wilde ik wel weten hoe het afliep, maar dit is zeker niet een van de beste thrillers die ik heb gelezen.

Het einde, daar moet wel een stukje over gezegd worden. Ik vond het heftig, een beetje gestoord en vooral onbevredigend. Je weet wat Natty heeft gedaan, maar toch eindigt het niet zoals ik zou willen. Als je het boek uit hebt, heb je zeker geen ‘en ze leefden nog lang en gelukkig’ gevoel en dat vind ik zeker een gemiste kans. Een korte vooruitblik of iets had het boek wat mij betreft beter gemaakt.

‘Altijd dichtbij’ van Paula Daly heeft een boeiend onderwerp, maar een minder goede uitvoering. Soms ongeloofwaardig, vooral gestoord en het einde was totaal onbevredigend. Niet een van de beste thrillers die ik ooit gelezen heb.