Art Since 1900: Modernism, Antimodernism, Postmodernism Modernism, Antimodernism, Postmodernism: 1945 To The Present

"Harold Rudolph (Hal) Foster (Halifax, 16 augustus 1892 – Spring Hill (Florida), 25 juli 1982) was een Amerikaans striptekenaar van Canadese afkomst die vooral bekend werd door de stripverhalen van Prins Valiant, die hij vanaf 1937 geschreven en getekend heeft. Foster was een autodidact. Nadat hij op zijn dertiende de school verliet, ontwikkelde hij zijn kennis op de bibibliotheek van Winnipeg. Ook tekenen leerde hij zelf. Om zich de menselijke anatomie meester te maken ging hij zelf naakt voor de spiegel staan en maakte schetsen. In 1910 werkte hij als tekenaar voor de Hudson Bay Company, waar hij damesondergoed tekende voor de postordercatalogus. Als gevolg van een economische crisis die Canada in die jaren teisterde, moest Foster het bedrijf al in 1913 verlaten. Hij begon voor zichzelf. Niet lang daarna ontmoette hij Helen Wells met wie hij in 1915 in het huwelijk trad. Al snel werden er twee kinderen geboren. Aangezien er met tekenen weinig viel te verdienen, werkten Foster en zijn vrouw als gidsen voor jachtgezelschappen. In 1917 besloten ze om goud te zoeken in de omgeving van Lake Rice. Drie jaar later werden ze van hun claim beroofd en keerden ze berooid terug. Foster besloot terug te keren naar zijn oude liefde, het tekenen. Hij vertrok naar Chicago en schreef zich in bij het Chicago Art Institute. Overdag werkte hij bij de Jahn & Ollier Engraving Company en ’s avonds volgde hij schilder- en tekenlessen. Na het afsluiten van zijn studie ging hij werken bij de Palense-Young Studio waar hij advertenties en omslagen van tijdschriften ontwierp. In 1927 kreeg Foster een nieuwe uitdaging. Joseph H. Neebe had de rechten verworven om de verhalen van Edgar Rice Burroughs over Tarzan om te zetten in een krantenstrip. Neebe richtte zich op de eerste roman van Burroughs, Tarzan of the Apes uit 1912. Aanvankelijk benaderde Neebe een collega van Foster, J. Allen St. John. St. John weigerde omdat hij schrok van de korte deadlines voor de krantenstrip. Niet lang daarna werd Foster benaderd, die ook niet stond te springen, hij beschouwde strips als iets inferieurs. Uiteindelijk haalde Neebe Foster over. Op 7 januari 1929 verscheen Tarzan in de kranten. Al snel verwierf Foster de bijnaam, de “Michelangelo of the comic strip”. Fosters Tarzan is nog altijd onovertroffen qua realisme, compositie en anatomie. De uitbeelding van Tarzan door Foster beïnvloedde iedere artiest die na hem de ‘heer van de jungle’ op papier zou zetten. Foster schreef ook de tekst van de strip. Hij nam het boek van Burroughs en bewerkte de tekst tot korte tekstblokken die onder de tekeningen werden geplaatst. Dit was een noviteit in de stripwereld waar tot dan toen werd gewerkt met tekst in tekstballonnen. Deze techniek gaf Foster alle ruimte voor zijn gedetailleerde tekeningen. Het verhaal van “Tarzan of the Apes” verscheen in zwart en wit in dagelijkse afleveringen. Nadat hij het verhaal had afgerond, keerde Foster weer terug naar zijn oude baan en ging weer advertenties ontwerpen. Hij zag de strip nog altijd als inferieur vergeleken met zijn andere werk en hij was er niet rouwig om dat Rex Hayden Maxon de strip overnam. Al snel moest Foster echter inzien dat hij iets te snel afscheid had genomen van zijn creatie. De grote crisis van de jaren dertig sloeg toe en veel bedrijven die advertenties maakten, gingen op de fles, ook het bedrijf waar Foster werkte. Met tegenzin aanvaardde Hal Foster het aanbod van Neebe om voor de zondagbijlagen van de kranten een pagina in kleur over Tarzan te maken. Het was de gouden eeuw van de krantenstrip en al snel kreeg Foster gezelschap van Alex Raymond met Flash Gordon, Chester Gould met Dick Tracy en Lee Falk met the Phantom. Strips waren populair in de crisisjaren en Foster ontving veel fanmail. Langzamerhand verloor hij zijn aanvankelijke weerzin tegen de ‘inferieure’ krantenstrip. Wel begon Foster genoeg te krijgen van het keurslijf van Tarzan. Hij zocht naar andere goede scenario’s voor een strip, maar hij vond geen goede alternatieven. Uit frustratie besloot hij eigen held te creëren. Dat werd “Derek, Son of Thane”, een naam die al snel werd veranderd in “Prince Arn”. Voordat Foster echter het idee voorlegde aan United Features Syndicate, het syndicaat waarvoor hij Tarzan tekende, werkte hij eerst zijn idee uit. Hij maakt Arn tot een ridder van de Ronde Tafel en werkte de geschiedenis van zijn hoofdpersoon uit, compleet van vele duizenden tekeningen. United Features wees het idee voor een strip rond Prins Arn echter af. Foster was hierdoor echter niet uit het veld geslagen, dat hij het syndicaat benaderde was eigenlijk niet meer dan een vorm van beleefdheid. William Randolph Hearst de eigenaar van King Features Syndicate had Foster al eerder benaderd met een voor die tijd ongewoon aanbod. Hearst beloofde Foster het eigendom en volledige controle over de stripfiguur die de artiest zou bedenken. Het aanbod was gestoeld op de enorme bewondering die Hearst koesterde voor Hal Fosters Tarzan. Na de afwijzing van United Features ging Foster dus met prins Arn naar de concurrent. Toen Foster zijn plannen voorlegde aan Joseph Connelly, de directeur van King Features Syndicate veranderde die de naam van Prins Arn in “Prins Valiant”. (De naam van Prins Arn zou overigens weer terugkeren als de naam van de oudste zoon van Valiant). Op 13 februari 1937 verscheen de eerste aflevering van Prince Valiant in the Days of King Arthur.br /br /Bron: Wikipedia. Beschikbaar onder de licentie a href=""https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/deed.nl""Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen/a.

(Foto: Wikipedia. Beschikbaar onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen.)"