Aurora

Aurora is beroepshalve lerares en heeft de gave voor eenieder een luisterend oor te hebben. Sedert haar huwelijk werd ze dan ook de vertrouwelinge van haar man Gabriel, diens oudere zussen Andrea en Sonia, Horacio, de ex- van Sonia, en van haar schoonmoeder.

Gabriel, gehuwd met Aurora en jongste zoon uit een gezin van drie, oppert het idee een groot familiefeest te organiseren voor de tachtigste verjaardag van zijn moeder, wier lieveling hij steeds is geweest. Aurora wil hem van dit idee afbrengen, omdat ze weet dat dit feest oude wonden zal openrijten, ruzies zal teweegbrengen, oude vetes zal doen oplaaien, vijandschap zal aanwakkeren … maar Gabriel is vastbesloten en zet zijn zin door.

Haar vrees wordt bevestigd, want vlug na de bekendmaking van zijn voornemen wordt Aurora overstelpt met negatieve reacties over het familiefeest. Aurora neemt vervolgens haar leven, haar huwelijk, de relatie met haar schoonfamilie onder de loep en ontdekt al heel vlug dat haar echtgenoot verborgen kantjes heeft en dat er heel wat familiegeheimen het daglicht beter niet zien. Zal zij haar man en haar schoonfamilie kunnen samenhouden? Zal het familiefeest al dan niet plaatsvinden?

Aurora is de eerste roman die ik van Luis Landero lees, tot dit boek was hij voor mij een onbekende.

Luis Landero heeft een heel aparte schrijfstijl. Hij wisselt lange gekunstelde zinnen af met korte eenvoudige zinnen. Voor mij was dit wel even wennen, maar door de bank genomen deed deze schrijfstijl niets af aan de leesbaarheid en begrijpbaarheid van het verhaal.

Luis Landero is een woordkunstenaar, een meester in het gebruik van metaforen en iemand die heel beeldend en beschrijvend proza neerschrijft.

Het boek heeft twee verhaallijnen die uitmonden in een uitstekende plot.
De eerste verhaallijn is een monoloog van Aurora’s gedachten, ideeën en mijmeringen.
De tweede verhaallijn betreft Aurora’s overpeinzingen die worden afgewisseld met (telefonische) gesprekken van en met de schoonfamilie.
Aurora vertelt en draagt het volledige verhaal.

Ik vind de invalshoek van dit boek uitstekend gevonden. Een familiegeschiedenis vertellen uit oogpunt van een aangetrouwd persoon, die alle feitelijkheden, alle smeuïge verhalen, alle roddels, alle hebbelijkheden, alle nijd, alle jaloezie, alle opgekropte woede, alle… over zich heen krijgt en hiermee om moet kunnen gaan! De keerzijde van Aurora’s luisterende oor is dat zij zelf tegen niemand kan ventileren, tegen niemand iets kan opmerken want haar mening doet er niet toe, naar haar wordt gewoon niet geluisterd.

Ik vind het heel sterk hoe de schrijver gedachten en herinneringen van alle spelers weergeeft en Aurora doet nadenken over haar plaats binnen haar gezin en binnen de familie.

Dit verhaal speelt in Spanje, maar zou eender waar neergezet kunnen worden, vele families kunnen zich zeker met deze familiegeschiedenis vereenzelvigen.

Een aantrekkelijke foto met een woonkamer gestoffeerd met oude meubels en met een dame in rugaanzicht aan de grote eettafel siert de cover.

Voor het fijne woordgebruik, voor het aparte emotionele verhaal waardeer ik dit boek graag met 3,5 sterren.

Meer leuke recensies zijn te lezen op www.indeboekenkast.com

Lees het boek!