Battle Royale 2

In het jaar 2000 brachten de gebroeders Fukasaku, Kinji en Kenta, een adaptatie uit van een roman geschreven door Koushun Takami. De film Batoru Rowaiaru is altijd een cultklassieker gebleven - meesten onder ons zullen deze film kennen als Battle Royale - waarin een beeldvorming gegeven word van een extreme vorm van overlevingsdrang. In 2003 kwam het tweede deel uit, voortgeborduurd op de overgebleven personages, de wensen van de cult aanhang en het originele plot, zonder dat er een schriftelijke basis was voor het afsluitende deel. Deze apotheose van het verhaal kreeg de toepasselijke naam "Requiem" (dodenherdenking) en word nog steeds gezien als het onbekendere tweede deel wat een waardig opvolger is gebleken.

Wat deze film een waardig opvolger maakt van zijn illustere voorganger die meer krediet heeft verdient, is het gebruik van de overgebleven personages en deze verder uit te diepen, waarbij de andere personages op de achtergrond verdwijnen, alwaar zij dienen als kanonnenvoer. Er is dus wederom veel gebruikt gemaakt van zinloos geweld - vaak bewust in het oog doen springende beelden.

Battle Royale verdiende een duidelijker einde en Requiem verschaft deze. We sluiten vrede met de apotheose en zijn wendingen en fans van het eerste bedrijf krijgen waar voor hun geld, wanneer ze zien dat er rekening gehouden is met diens wensen. Het plot is ongeloofwaardig, maar reëel geschetst -dus we voorzien geen hinder hiervan. Het acteerwerk bij de hoofdpersonages is sterk - van de anderen word niet het uiterste gebracht noch verwacht - ook hiervan ondervind je geen hinder, sinds het geen relevante bijdrage was geweest en er zelfs sprake had kunnen zijn van "over-acting".

Buiten dat deze film de volledige vijf sterren verdient, zul je in mijn beoordeling een kanttekening zien, waardoor deze film enkel vier van zijn vijf glinsterende objecten toebedeeld krijgt. Dit komt door de uitgave van A-film, die enigzins tekort schiet in zijn aanbieding van extra mogelijkheden, maar dat laat ik in het midden, sinds niet iedereen gaat voor de extra mogelijkheden of daarvan andere verwachtingen en verlangens heeft.

Dit verhaal is zelfs nog beter en gestoorder dan in de eerste Battle Royale, enkel nog maar het begin van deze film geeft je al het gevoel van: "Ik wil meer van dit".
Enorm veel actie, hoog blood&gore gehalte en er ditmaal helemaal over qua geloofbaarheid.. ook zitten er rustige emotionele momenten in verwerkt waarbij de gevoelens op extreme manier worden uitgedrukt -> Typisch Japanse stijl
Om het verhaal te begrijpen moet je natuurlijk wel de eerste Battle Royale bekijken en daarna dit vervolg.
Let op, dit is voor een select publiek: niemand van mijn familie en de meerderheid van mijn vriendenkring vind deze films de moeite waard om te bekijken.