Black Gives Way To Blue (Special Edition)

Toen ik hoorde dat Alice in Chains zou terugkomen nadat zanger Layne Staley in 2002 overleden was, had ik goede hoop. Gitarist Jerry Cantrell was immers altijd creatief leider geweest, maar zou iemand ook het griezelige stemgeluid van Staley kunnen vervangen? Het antwoord is natuurlijk nee, want hij was uniek. Wat de band wel heeft bereikt met nieuwkomer William DuVall is ongelijfelijk goede comeback, en een passende nagedachtenis aan het overleden icoon gemaakt (zowel met het hele album als met het speciale titelnummer, waar Elton John piano op speelt). Anno 2009 zijn de jongens uit de drugsverslaving en alle donkere geluiden die daarmee gecreëerd werden zijn ver verdwenen. Alice in Chains blijft trouw aan hun oorspronkelijke sound, maar met een vleugje meer optimisme. Eigenlijk geeft de titel de transformatie ook perfect weer. Als de singles 'A Looking in View', 'Check My Brain' en 'Your Decision' je aanspraken, kun je dit zonder twijfel kopen, aangezien alles op een hoog niveau ligt. Qua kwaliteit zeker het meest verassende album van 2009.

Geschreven bij Alice In Chains - Black Gives Way To Blue (CD)

IJzersterk album van de legendarische Grunge band. Na vele jaren radiostilte is Alice In Chains terug met een nieuwe zanger. De songs klinken volwassen en hebben de kenmerkende meeslepende riffs. De sterke muziek wordt ondersteunde door diepzinnige teksten. Mijn favoriete nummer: A Looking In View.

Geschreven bij Alice In Chains - Black Gives Way To Blue (CD)

De eerste cd uitgebracht in 2009 na de dood van frontman Layne Staley van Alice in Chains in 2002!Inmiddels met de drie overgebleven bandleden,waaronder de oprichter van de band Jerry Cantrell en de nieuwe zanger William DuVall!Hoewel velen er nog steeds moeite mee hebben dat dit een AIC is zonder hun geweldige frontman Layne,zou ik het zeker aanraden om ook deze nieuwe formatie met William als zanger eens te beluisteren!Alice in Chains heeft met Jerry Cantrell en William DuVall,aangevuld met Sean Kinney en Mike Inez een prachtplaat afgeleverd,die ik in meerdere opzichte zeker wel kan vergelijken met de oude Alice!!

Natuurlijk is het zonde dat Layne Staley niet meer is, maar het is wel een feest dat Alice in Chains een nieuwe zanger en een nieuw album heeft!!! Wat is dit toch weer een TOP plaat. Aangezien Cantrell voorheen ook al verantwoordelijk was voor 80% van de composities en alle 2de stemmen kun je toch wel stellen dat hij de drijvende kracht achter AIC is. En met de nieuwe zanger wordt het niveau van vroeger ook zondermeer weer gehaald. In eerste instantie vond ik vooral de eerste helft van de CD ongelofelijk goed en de 2de wat minder. Echter, na een aantal luisterbeurten vind ik ook de 2de helft steeds sterker worden. Dat zijn de beste CDs, CDs die groeien naar verloop van tijd.

Dit is zonder twijfel een van de beste (rock) CDs van dit jaar. Kopen is dus het advies.

Prima album met goede zang van William DuVall en Jerry Cantrell. Goede afwisseling rock en ballads.

Alice In Chains heeft, 14 jaar na het titelloze laatste studioalbum van de groep, een comeback plaat uitgebracht; Black Gives Way To Blue. Na de dood van zanger Layne Staley in 2002, die één van de meest onheilspellende stemmen uit de muziekgeschiedenis had, bleef het enkele jaren stil, maar vanaf 2005 begint de groep toch weer hier en daar op te treden met Robert Duvall als vervanger voor Staley. De samenwerking pakt goed uit en in de daarop volgende jaren wordt er weer gewerkt aan nieuw materiaal, wat heeft geresulteerd in het dit jaar verschenen nieuwe album. Grote hamvraag was natuurlijk, missen we Staley’s vocalen niet, en hoe klinkt Duvall? Welnu, Duvall heeft, godzijdank, niet hetzelfde geluid als zijn voorganger: hij klinkt wat helderder en lichter. Maar vooral in combinatie met de zang van Cantell op die vertrouwd klinkende zanglijnen lijkt het soms of je de overleden zanger erdoorheen hoort. Het fantastisch sterke album kent louter hoogtepunten: All Secrets Known; Check My Brain; Last Of My Kind; Your Decision; A Looking In View; When The Sun Rose Again. Als Acid Bubble inzet bekruipt je even het gevoel dat de band wat insukkelt, maar het refrein schudt de luisteraar weer even flink wakker. Lesson Learned is weer een parel, en hoewel de laatste 3 nummers Take Her Out; Private Hell en Black Gives Way To Blue op een heel laag pitje voortkabbelen, blijven ze compositorisch van een ongekend hoog niveau. De titelsong, dat een eerbetoon aan Staley is, wordt stijlvol begeleid op piano door Elton John (wonderlijke combi!), en is een fabelachtig mooi liedje. Alice In Chains is terug, en hoe! En nu maar hopen dat ze allemaal nog lang zullen leven.