Blauwtje

Liesbeth en kampen.
Als dat deze keer maar wel goed gaat.

Liesbeth en kampen, dat is tot nu toe niet echt een goede match. En nu gaat ze mee op een kamp voor autistische jongeren. Als begeleider.

Niet iedereen vindt dat een goed plan. Liesbeth zelf ook niet altijd. Ze heeft wel ervaring met dit soort jongeren, haar broertje en zusje zijn tenslotte autistisch. Toch vindt haar moeder het kamp ook geen goed idee, maar ja die heeft zelf Asperger. Haar vader en Misja willen juist wel dat ze meegaat, en die wil Liesbeth niet teleurstellen. Daarnaast is haar vriendje Beer er ook. Het moet dus allemaal wel goed komen.

“Dit gebeurt bij uitjes en reisjes. Ik ga ervan uit dat ik me onmogelijk zal maken dus ga ik bij voorbaat al niet (mee). Verjaardagen, festivals, wintersport, kampen, finalewedstrijden, teamweekend. Ik stuur mezelf bij voorbaat al weg.” Lydia Rood

Liesbeth is niet goed in groepen. Ze gaat vreemde dingen doen en denken. Mensen vinden haar raar en sluiten haar buiten, of misschien sluit ze zichzelf wel buiten. Het begint altijd wel goed, maar dat duurt nooit lang. Ze kan dit soort dingen gewoon niet. Wat zal er gebeuren, nu ze opnieuw met een groep op kamp gaat?

Met Blauwtje kruipt Lydia Rood, na Survival en Niemands meisje, opnieuw in het hoofd van het personage Liesbeth. Mocht je de eerdere boeken over Liesbeth niet gelezen hebben, dan vormt dat zeker geen belemmering om wel gewoon van Blauwtje te kunnen genieten.

Blauwtje is, naast mooi geschreven, ook heel aantrekkelijk vormgegeven. De cover spreekt tot de verbeelding, maar het is vooral het binnenwerk dat het boek, naar mijn mening, bijzonder maakt. De verschillende manieren waarop het verhaal verteld wordt, de icoontjes en de verwijzingen naar hoe Liesbeth haar gedachten en ervaringen probeert te organiseren, zijn allemaal op elkaar afgestemd.

In eerste instantie kan dit best een beetje chaotisch overkomen. Toch zal je al heel snel merken, dat dit juist heel goed aansluit bij de manier waarop het brein van Liesbeth lijkt te werken. Liesbeth is opgegroeid in een bijzondere gezinssituatie. Hierdoor voelt Liesbeth zich niet altijd gezien. Gaandeweg ga je beter begrijpen waarom ze zo naar zichzelf zoekt.

Lydia Rood omschrijft zonder poespas wat er van Liesbeth wordt verwacht, en wat Liesbeth van zichzelf verwacht. Het is duidelijk dat Liesbeth regelmatig worstelt met haar gedrag en gedachten. De auteur legt de innerlijke belevingswereld van Liesbeth heel mooi vast. Ook de omschrijving van manier waarop haar familie haar benadert en behandelt, en de relatie tussen Beer en Liesbeth, geven best wat stof tot nadenken.

Door middel van allerlei hersenspinsels, krabbels en fragmenten vertelt Lydia Rood in Blauwtje over het leven van Liesbeth en over haar belevenissen tijdens het kamp met de autistische jongeren. Ze doet dit eerlijk, met gevoel en een vleugje humor. Blauwtje krijgt 4 sterren van mij.

Deze recensie schreef ik voor, en is terug te vinden op, de blog In de Boekenkast: https://indeboekenkast.com.