BLOOD WORK

Van het begin tot het eind heb ik met aandacht naar deze film gekeken met Eastwood in de hoofdrol. Meesterlijk acteerwerk ook van Tina Lifford in de rol van Jaye, zijn oud collega in de film die hem tegen de regels in helpt aan details over de moorden. Lifford acteert heel subtiel en kan zoveel met haar ogen en glimlach, waardoor er chemie ontstaat met Eastwood. Ik heb me geen moment verveeld.

"Dirty Harry" met een hartkwaal, het klinkt perfect voor Clint Eastwood. En een tijd lang lijkt het erg goed uit te vallen. 'Blood Work' heeft het lekker rustige tempo van een wandelaar die het rustig aan moet doen van z'n dokter; 'Blood Work' heeft het relativeringsvermogen van iemand die weet dat het leven elk moment op z'n einde kan zijn gekomen; en 'Blood Work' lijkt aanvankelijk de constante spanning te bevatten die een dreigende hartkwaal met zich meebrengt. Maar geleidelijk aan verandert het rustige tempo in langdradigheid, wordt het relativeringsvermogen lachwekkend en - dat is het ergste - loopt de spanning nergens echt hoog op. Wat begint als een intrigerend verhaal over een detective met een hartkwaal die de moordenaar wil vinden van de vrouw die zijn hart heeft geleverd, eindigt in een doodgewoon en voorspelbaar wraakfilmpje.

Wat ook stoort zijn de wat al te politiek correcte ondertoon en de bijbehorende winkelwagen vol positieve boodschappen. McCabe krijgt het hart van een Latino-vrouw, een dappere, alleenstaande vrouw met kind die ondanks al haar problemen een donor was die wekelijks bloed aan de bloedbank gaf. En haar zus Wanda De Jesús (Graciella Rivers) blijkt een al even bewonderenswaardig vrouwpersoon te zijn. Graciella Rivers speelt deze vrouw met de air van iemand die zich bewust is van haar zelfstandigheid en dat aan de rest van de wereld wil uitdragen door te kijken als een op de staart getrapte leeuwin. De overdosis goedheid die 'Blood Work' wil verkondigen, maken het geheel wat onverteerbaar. Dientengevolge zit 'Blood Work' vol met momenten die 'cheesier' zijn dan het wereldkampioenschap kaasfonduen.

Nu wil dit niet zeggen dat 'Blood Work' nergens genietbaar is. Het blijft een Eastwood-film. Maar, het is een treurige vaststelling: ons aller Clint wordt oud. Robert Altman heeft onlangs met 'Gosford Park' bewezen dat ouderdom helemaal geen bezwaar hoeft te zijn bij het maken van goede films. Hopelijk ziet Clint één dezer jaren ook het licht en kunnen we nog eens van een echt goede Eastwood-film genieten.