Bob Dylan: The 30th Anniversary Concert Celebration

Dylan is natuurlijk het best als anderen zijn liedjes ten gehore brengen. Op dit live album komen prachtige versies van Dylan-songs voor. Het klinkt allemaal goed en er wordt gelukkig niet op gekletst, zoals op sommige live cd's. Ik vind het een aanrader.

Als fervente Bob Dylan liefhebber, zowel als “performing artist” als “song-writer”, heb ik zowel een video (eigen VHS opname van een Nederlandse TV uitzending uit 1992 van Veronica dacht ik), een DVD (Tribute to Dylan van Immortal (?) uit 2009, maar er is misschien een betere versie, echter niet leverbaar door Bol.com), als een dubbel-CD (Columbia 1993) van het fameuze “30th Anniversary Concert Celebration” (“Bobfest”) van 16 oktober 1992 in Madison Square Garden, New York. Nu snap ik best dat de diverse producers er een beetje mee ‘gerommeld’ hebben om er iets moois van te maken maar er blijven toch naast wat duidelijke ‘producers choices’ een paar onduidelijkheden zoals:
• “Leopard-Skin Pill-box Hat” door John Mellencamp: alleen op CD, niet op DVD en video.
• “You ain’t going nowhere” door Mary-Chapin Carpenter/Rosanne Cash/Shawn Calvin: alleen op CD, niet op DVD en video.
• “I Want You” door Sophie B. Hawkins: alleen op video (een prachtige vertolking trouwens van Sophie, die de lelijke groene legerjas van de opkomst ineens afgooit voor een prachtige blauwe japon en dan ook nog eens heel mooi zingt, die nu verloren dreigt te gaan).
• “Boots of Spanish Leather” door Nancy Griffith/Caroline Hester: alleen op DVD, niet op CD en video.
• “Gotta Serve Somebody” door Booker T. and the MG’s: alleen op de DVD, niet op de CD en de video.
• “My Back Pages”: niet op DVD (wel op CD en video), een gemiste kans want dit is een grootse vertolking door ware pop-giganten.

Ik vraag mij nu af of er een integrale versie van dit concert bestaat, al is het maar op papier, zodat we kunnen zien wat er zich werkelijk en in welke volgorde heeft afgespeeld. Er schijnen ook (bootleg?) opnames te zijn van de “Bobfest Rehearsals”, misschien dat die meer licht op de zaak kunnen werpen maar die heb ik nog niet te pakken kunnen krijgen.
Overigens zijn alle uitvoeringen op de Columbia CD’s van redelijk hoge kwaliteit en/of uitstraling, in mindere mate die van Dylan zelf maar daar zou mogelijk een technische storing aan ten grondslag hebben gelegen (zie bijvoorbeeld de wisseling van gitaar op de DVD en VHS).

Mijn persoonlijke top 10 van dit event is:
1. “My Back Pages” door Roger McQuinn, Tom Petty, Neil Young, Eric Clapton, Bob Dylan en George Harrison (in die volgorde); een grootse medley door top-artiesten.
2. “Masters of War” van Eddy Vedder, Mike McCready en de prachtige mandoline bijdrage van ‘concert-master’ G.E. Smith.
3. “When I Paint my Masterpiece” door The Band, bijna nostalgische muziek uit de ‘Big Pink’ periode. Wat zijn ze weer heerlijk bezig!
4. “Like a Rolling Stone” door John Mellencamp met ondersteuning van twee prachtige zangeressen, een even prachtige violiste en de onvolprezen Al Kooper op het orgel, die het fameuze rifje uiteindelijk heeft bedacht.
5. “Blowin’ in the Wind” door Stevie Wonder, bijgestaan door een goeie backing vocalist en Booker T. op orgel. Stevie maakt Dylan tot de ‘protest zanger’ die hij nooit heeft willen zijn.
6. “Just Like Tom Tumb’s Blues” door Neil Young; de rauwheid van Neil op zijn best (I’m going back to New York City, I do believe I’ve have had enough).
7. “License to Kill” door Tom Petty & The Heartbreakers; in zijn bijna timide stijl weet hij de ‘Bob Dylan’ sfeer goed te raken.
8. “Mr. Tambourine Man” door Roger McQuinn met vocale ondersteuning van Tom Petty & The Heartbreakers, zoals we hem kennen van de Byrds, niets nieuws dus maar wel weer erg goed.
9. “Highway 61 Revisited” door Johnny Winter; ruige rock zoals het hoort te zijn, wat is die man een gitaar-virtuoos zeg!
10. “Knockin’ on Heaven’s Door” jam session met zo’n beetje alle medewerkende artiesten met magistrale gitaar solo’s van Eric Clapton.

En dan heb ik het nog niet eens over al die andere grote artiesten die hun opwachting hebben gemaakt. Ga het allemaal maar eens zelf ervaren. Dit concert was ‘Music history in the making’ zoals de DVD m.i. terecht vermeldt.

Een terechte ode door grootse muzikanten. Oude reuzen, waarvan een paar niet meer bestaan. Een genot om verschillende muziekstijlen te horen met de teksten van Dylan.