Bound For Glory

Prachtig, sociaal drama naar de gelijknamige autobiografie (verschenen in 1943) van de Amerikaanse folkzanger Woody Guthrie (1912-1967), die middels zijn zelfgeschreven songs opkwam voor de mensen die het ergst getroffen werden door de gevolgen van de Grote Depressie in de jaren dertig. Het hierop gebaseerde en uitstekend geschreven scenario van Robert Getchell werd genomineerd voor een Oscar. Mooie productie van Robert F. Blumofe en Harold Leventhal, genomineerd voor de belangrijkste Oscar ('beste film'), werd geregisseerd door de eigenzinnige Hal Ashby (1929-1988). Hoofdrolspeler David Carradine (1936-2009) geeft op ingetogen wijze een schitterende acteerprestatie ten beste. Wellicht de beste uit zijn carrière die zo abrupt en tragisch ten einde kwam. Ronny Cox is haast net zo goed als de meevoelende radio-muzikant Ozark Bule. Actrice Melinda Dillon vertolkt niet alleen de rol van de echtgenote van Guthrie, maar ook die van zangeres Memphis Sue! Verder nog in de cast onder andere Gail Strickland, John Lehne, Ji-Tu Cumbuka en Randy Quaid. Het adembenemend mooie camerawerk werd verzorgd door Haskell Wexler en terecht beloond met een Oscar. Een tweede Oscar ging naar de soundtrack, geadapteerd door componist Leonard Rosenman, waarbij uiteraard de liedjes van Woody Guthrie (gezongen door David Carradine zelf!) centraal staan: "Hard Travelin", "This Train is Bound for Glory", "I Ain't Got No Home", "So Long", "Pastures of Plenty", "Do Re Mi", "Oklahoma Hills", "Howdido", "Deportee", "Talking Dust Bowl Blues", "The Sinking of the Ruby James", "Roll on, Columbia", "Taking It Easy", "Lonesome Valley", "Union Maid", "Better World", "Gypsy Davy", "Tom Joad", "Blowin' Down the Dusty Old Road" en natuurlijk zijn meest bekende nummer, "This Land is Your Land". Twee Oscarnominaties gingen nog naar 'beste kostuumontwerp' (William Ware Theiss) en 'beste montage' (Robert C. Jones en Pembroke J. Herring). Deze haast vergeten filmparel uit de jaren zeventig, schetst op sublieme wijze het leven van Woody Guthrie gedurende de jaren 1936-1940. De jaren die voorgoed een stempel op zijn verdere leven zouden drukken. Na de Tweede Wereldoorlog bleef Guthrie, al zwervend door het land, muziek maken, totdat in 1954 een erfelijke ziekte bij hem werd geconstateerd, waar hij uiteindelijk, na een lang ziekbed, op 3 oktober 1967 aan bezweek. Zijn poëtische liedjes worden echter nog altijd gezongen, tot op de dag van vandaag!