Brenna Spector 1 - En ze was

Geschreven bij Brenna Spector 1 - En ze was

Sommige momenten wil je liefst zo snel mogelijk vergeten. Die dag waarop je er in slaagde om te struikelen terwijl er een grote schare toeschouwers achter je stond, of die keer dat je zelf getuige was van iets erg triest. Na zo'n gebeurtenis kijk je uit naar het moment waarop je de herinneringen aan die dag naar de achtergrond kan verbannen, of nog beter … ze ergens feilloos kan opbergen in een uiterste hoek van je geheugen tot ze niets meer zijn dan een vage, vrijwel onbestaande herinnering.

De luxe der vergetelheid is echter niet weggelegd voor Brenna Spector. Zij is één van de zeldzame mensen die het leven moet zien te doorstaan met een neurologische aandoening waardoor elk detail, hoe miniem ook, vereeuwigd wordt in haar geheugen. Niet enkel die zaken die ze gelezen of gezien heeft. Nee, het gaat nog een stapje verder. Elke herinnering is bij haar een combinatie van wat ze met al haar zintuigen heeft waargenomen op een specifiek moment. Van de killigheid op een bepaalde ochtend tot de lyrics van het rocknummer dat tegelijkertijd op de radio speelde. Maar eveneens de geur van de pruttelende koffie, de inhoud van het krantenartikel dat ze die morgen aan het lezen was en de smaak van de muesli die ze ondertussen als ontbijt at.

Het spreekt voor zich dat deze aandoening er mede voor verantwoordelijk is dat Brenna Spector niet enkel een origineel maar ook fascinerend hoofdpersonage is geworden. Iemand die er in slaagt om met haar beperking om te gaan en die zelfs zo aan te wenden dat ze uiteindelijk in haar voordeel werkt. Vooral in haar functie van privé-detective komt die oneindige opslag van direct opvraagbare kennis erg goed van pas. Jammer genoeg heeft ze niet alle antwoorden in zich en dat merkt ze al snel wanneer haar hulp wordt ingeroepen bij de zoektocht naar een vermiste vrouw.

Een op het eerste zicht gelukkig getrouwde echtgenote tot Brenna die façade van perfectie weet te doorbreken en er veel meer aan het licht lijkt te komen...

Alison Gaylin was voor mij alweer een auteur die ik dankzij dit boek, voor het eerst leerde kennen. Gelukkig was die eerste kennismaking opnieuw heel geslaagd, want het is toch steeds even afwachten wanneer je in het boek van een alleszins voor jou onbekende auteur begint te lezen.

Haar hoofdpersonage is erg goed uitgewerkt, ook enkel andere karakters worden iets meer onder de loep gelegd, maar dit gebeurd niet bij alle personages die in dit boek aan bod komen. Hierdoor lijkt het alsof die boek het eerste deel is in reeks waarin Brenna Spector de rol van 'leading lady' mag invullen.

Gaylin weet bepaalde karakters heel treffend te omschrijven, zo kon ik me echt een beeld vormen van de erg slimme, maar tevens platvloerse, zonnebank-bruine assistent Trent. Een twintiger die een heel aparte garderobe bezit en een hip (en vaak onverstaanbaar) taaltje lijkt te hanteren.

De schrijfster slaagt er ook in om met bepaalde woordkeuzes een heel specifieke sfeer op te roepen en hiermee specifieke scènes nog beter tot hun recht te laten komen. De voor Brenna's aandoening typerende flashbacks , die vaak door iets heel eenvoudig worden uitgelokt zorgen ervoor dat je als lezer van het ene uiterste in het andere lijkt te glijden.

Dit boek bevat alle ingrediënten van een spannende thriller. 'En ze was' is goed opgebouwd én mooi geschreven. Bovendien weten de geloofwaardige personages en het verhaal je aandacht probleemloos vast te houden tot aan de knap uitgewerkte plot.

De basis van het verhaal is best aardig. De zeldzame afwijking van Brenna Spector geeft het boek een meerwaarde, en biedt een interessant uitgangspunt voor een thriller. Ook het raadsel waarmee het boek begint is goed bedacht en zet aan tot doorlezen.

Toch zijn er ook minpunten. De hyperthymesia wordt in zoverre uitgemeten dat het mij begon te storen. De continue flashbacks worden langdradig en hebben vaak geen directe functie in de plot, waardoor je de neiging krijgt ze over te slaan. Sowieso vind ik het vervelend dat de auteur de spanning telkens probeert te versterken door vlak voor een ontdekking een langdradig verhaal of stuk introspectie van Brenna te beginnen. Dat je een onthulling uitstelt is een beproefd thrillermechanisme, maar dit lijkt meer op 'rekken' van het verhaal, wat op mij juist een averechts effect heeft. Mogelijk zijn er lezers die deze schrijfstijl wel kunnen waarderen, maar ik hou meer van vlotte pageturners.

Wat ik verder miste in het boek is afwisseling. Een groot deel van het boek bestaat uit Brenna die achter een computer zit en mails of documenten leest. Daar doet ze ook de meeste ontdekkingen. Een beetje variatie in locaties was wel leuker geweest.

Wat me stoorde was de soms overdreven emoties van Brenna op momenten waarop dat niet geloofwaardig is. Meermaals lees je dat ze verstijfde van schrik of dat haar mond droog wordt door wat ze leest, terwijl, laten we eerlijk wezen, datgene wat ze ontdekt echt niet zo heavy is. Wederom een manier van de auteur om spanning te creëren die ik op een bepaald moment echt ergerlijk vond worden. Een goede auteur weet spanning te creëren zonder zulk overdreven en cliché taalgebruik.

De basis van het verhaal bevat ook wat ongeloofwaardigheden. Zo vind ik het niet erg geloofwaardig dat een privé-detective na haar ontslag op eigen initiatief een zaak doorzet en daar compleet in opgaat, alsof haar eigen leven er vanaf hangt. Er wordt in het boek geen motief gegeven voor Brenna's overgave aan de zaak.

Niet alles is slecht: het boek bevat een aantal goed uitgewerkte en geloofwaardige karakters. Sommige karakters zijn wat te overdreven gekarikaturiseerd naar mijn smaak (zoals Trent).

Al met al een aardig verhaal maar zeker niet de meest kwalitatieve thriller die ik gelezen heb. De plot kabbelt iets te gemakkelijk door, inhoudelijk kent het verhaal wat haken en ogen, de oplossing van het mysterie verloopt veelal hetzelfde, de apotheose van het boek was meer een anticlimax, en de schrijfstijl... tja, je moet er van houden. Ik hou er niet van.

Geschreven bij En ze was

Eenmaal je begint te lezen in dit boek, stop je niet meer. Je wil gewoon weten hoe het afloopt!

Geschreven bij Brenna Spector 1 - En ze was

“en ze was” Alison Gaylin
Brenna Spector heeft een zeldzame neurologische afwijking: hyperthymesia
Zij kan zich alles tot in detail herinneren wat er vanaf haar jeugd is gebeurd.
De aandoening is ontstaan nadat haar zus Clea spoorloos is verdwenen.
Brenna's afwijking komt goed van pas bij haar werk als privé detective.
Ze is goed in het opsporen van vermiste personen.
De 6 jarige Iris Neff is spoorloos verdwenen na een barbecue.
Na 11 jaar verdwijnt Carol Wentz uit dezelfde woonplaats waar Iris woonde.
Carol was één van de laatste personen die Iris in leven had gezien.
In het huis van Lydia Neff, de moeder van Iris, wordt Carols portemonnee gevonden met een briefje waar Brenna's telefoonnummer op staat.
Carols echtgenoot, Nelson, huurt Brenna in om zijn vrouw op te sporen.
Nadat Nelson een koffer heeft gevonden met een heel archief over de verdwijning van Iris, begrijpt Brenna dat Carol een obsessie had voor Iris.
Na enkele dagen wordt Carol vermoord teruggevonden in de kofferbak van haar auto.
De verdenking gaat al snel naar Nelson.
Wanneer rechercheur Nick Moresco op Brenna's pad komt, wisselt ze gegevens met hem uit.
Brenna heeft een vermoeden dat er veel meer aan de hand is als er verschillende mensen worden bedreigd en vermoord die meer over de verdwijning schijnen te weten rondom Iris en Carol.
Ze vermoed zelfs dat er een verband is met de verdwijning van haar zus Clea.
Mijn mening:
Dit is mijn eerste kennismaking met Alison Gaylin en het is mij niet tegen gevallen.
In het begin van het boek moest ik wennen aan de flashbacks die Brenna had omdat je steeds terug gaat in de tijd die Brenna in het nu beleeft.
Maar als je verder leest, merk je vanzelf dat het de spanning opvoert.
Het boek leest makkelijk en toen ik halverwege was, wilde ik het uitlezen.
De andere karakters in het verhaal worden goed neergezet en je ziet precies voor je hoe ze eruit moeten zien.
Ik vond het een realistisch verhaal en ik wil graag meer lezen van Alison.
Dit boek krijgt van mij 4 ****
Annemarie Van de Kuilen, 22 oktober 2014