Brothas Be, Yo Like George, Ain'T That Funkin' Kinda Hard On A Memoir

Even excentrieke als briljante en vernieuwende
Amerikaanse funkateer, alias Dr. Funkenstein. Zanger/componist Clinton, geboren in Kannapolis,
North Carolina, en via Washington D.C. en Plainfield, New Jersey, in Detroit verzeild geraakt, maakt
naam als de drijvende kracht achter een der meest vooraanstaande funkfamilies uit de
pophistorie. Een uitgebreid conglomeraat van groepen, met als belangrijkste Parliament en
Funkadelic, die in elkaar overlappende en telkens wisselende bezettingen 's mans p-funkfilosofie
uitdragen. Vrede en vrije seks zijn daarbij de voornaamste doelen, funk in diverse uitingen is het
ultieme middel. Elke groep heeft een specifiek door Clinton uitgedokterde eigen sound, waarbij de
nadruk varieert van psychedelisch gitaargeweld (Funkadelic) tot gospelachtige harmonyzang (The
Brides Of Funkenstein). De populariteit van de p-funkfamilie is in de tweede helft van de jaren
zeventig op een hoogtepunt, niet in de laatste plaats dank zij uiterst spectaculaire live-shows. De
oudste groep is Parliament; in '56 te Detroit opgericht als de doo-wopformatie The Parliaments
brengt ze het de eerste tien jaar niet veel verder dan wat lokale bekendheid, waarna in '67 haar
eerste en enige nationale hit volgt in de vorm van de soulsong (I Just Wanna) Testify. Datzelfde
jaar begint Clinton te experimenteren met diverse hard drugs en raakt hij onder invloed van
rioolrockbands als Mc5 en The Stooges, een invloed die een jaar later leidt tot de oprichting van
Funkadelic, waarmee de eerste familie-uitbreiding een feit is. The Parliaments is inmiddels
Parliament geworden en neemt haar eerste funkplaat op, Osmium, op de voet gevolgd door
Funkadelic, die in de daaropvolgende jaren behoorlijk productiever is en tevens een cultaanhang
weet op te bouwen. In '74 wordt Parliament gereactiveerd en breekt ze prompt door met Up For
The Down Stroke en de gelijknamige hitsingle. Daarna gaat het snel; zowel de extravagante, harde
funk van Funkadelic als de wat meer commercieel gerichte, door jazzy blazers gedomineerde
klanken van Parliament bereiken een miljoenenpubliek. Goud en platina vliegen Clinton om de
oren. In '76 wordt Clintons meest interessante satelliet, de op 26 oktober '51 in Cincinnati, Ohio,
geboren bassist William 'Bootsy' Collins, gelanceerd. Zijn albums met 24-karaats funk-soul zijn in
de Verenigde Staten stuk voor stuk goed voor goud. In '78 verschijnen de eerste platen van
Clintons dochterondernemingen The Brides Of Funkenstein en Parlet. Terwijl Bootsy Collins steeds
zelfstandiger gaat opereren en zelf ook acts onder z'n hoede neemt (o.a. de Sweatband), gaat het
Clintons syndicaat vanaf '80 minder goed. Door beëindiging van zowel Funkadelics Warner Bros-
contract als de Casablanca-deal komen alle Clinton-acts op non-actief te staan. Wel weet Clinton
zelf een solocontract los te krijgen, resulterend in Computer Games. Met de single Atomic Dog
scoort hij in '83 een grote hit in de Verenigde Staten en vanaf dat moment begint hij aan de
wederopbouw van zijn onderneming. Urban Dancefloor Guerillas, You Shouldn'T - Nuf Bit Fish en
Some Of My Best Jokes Are Friends worden gemaakt met dezelfde ploeg muzikanten. Met Urban
Dancefloor Guerillas, waarop o.a. Sly Stone en Bobby Womack te gast zijn en dat in '95 op cd wordt
uitgebracht onder de titel Hydraulic Funk, maakt Clinton zijn sterkste plaat in tijden. Uitstekend is
ook Federation Of Tackheads van Jimmy G. And The Tackheads, een nieuwe harde funk-
afsplitsing; daarnaast maakt Clinton de single May The Cube Be With You met Thomas Dolby en
werkt hij aan nieuwe albums van Parliament en Funkadelic, wier Connections And Disconnections
overigens wordt gemaakt door enkele dissidenten, met nadrukkelijke afwijzing van elke Clinton-
connectie. Het van R&B Skeletons In The Closet afkomstige Do Fries Go With That Shake
wordt, mede door de grappige videoclip, bijna een hit. Als Prince hem eind '87 inlijft bij zijn Paisley
Park-label kan Clinton het vanouds sterke The Cinderella Theory maken. Met Prince schrijft hij
tevens een viertal songs voor de film Graffiti Bridge. Clinton zelf schrijft de themamuziek voor de
Tracy Ullman-show en produceert songs voor Ladysmith Black Mambazo. Clintons carrière zit
onmiskenbaar weer in de lift. Jonge funkgeoriënteerde groepen als de Red Hot Chili Peppers,
Fishbone en F.F.F. halen hem aan als inspirator, terwijl Public Enemy, wier Chuck D en Flavor Flav te
horen zijn op The Cinderella Theory, hem vragen hun mentor te zijn. Diverse dansacts sampelen
zijn jaren zeventig-werk (o.a. De La Soul en Mc Hammer) en Clinton zelf lanceert weer tal van
nieuwe projecten, waaronder de plaat van Trey Lewd, de groep van zijn twee zoons. Met zijn 24-
koppige P-Funk All Stars geeft Clinton eind '92 enige uitputtende optredens in ons land. Begin '93
overlijdt Funkadelic- en Parliament-gitarist Eddie Hazel aan een leveraandoening. Voor Hey Man...
Smell My Finger trommelt Clinton een grote schare jong raptalent op, al wordt het resultaat niet
onverdeeld juichend ontvangen. De door Clinton zelf samengestelde Pt. 1, Pt. 2 en Part 3 Is The
Funk bevatten onuitgebrachte restopnamen uit de p-funkkeuken, die van hoogstaande kwaliteit
blijken te zijn. Tear The Roof Off bevat de allereerste, tamelijk psychedelische Parliament-singles
uit de periode '70-'72. Live 1976-93 is een 4CD-box. De titel van T.A.P.A.O.A.F.O.M. staat voor The
Awsome Power Of A Fully Operational Mothership, maar de plaat voegt weinig opzienbarends toe
aan zijn oeuvre. Jersey Girl is een collectie opnieuw gemixte versies van diverse Clinton-classics,
alsmede voorheen onuitgebracht werk, met gastbijdragen van onder meer Coolio, Ice Cube en
Busta Rhymes. De Dvd The Mothership Connection geeft een fraai beeld van de extravagante
shows die Clintons Parliament eind jaren zeventig ten beste geeft.

Bron: OOR
Popencyclopedie