Chariots Of Fire

Chariots of Fire is een Britse sportfilm uit 1981, met een scenario van Colin Welland en geregisseerd door Hugh Hudson. De film is gebaseerd op een echt gebeurd verhaal van Britse atleten die zich voorbereiden op de Olympische Spelen van 1924. De film was genomineerd voor zeven Oscars en kreeg er uiteindelijk vier, waaronder die voor Beste Film.

De film begint in 1919, wanneer Harold Abrahams gaat studeren aan de Universiteit van Cambridge. Hij wordt echter niet warm onthaald door het antisemitische personeel. Hij wordt echter wel toegelaten tot de Gilbert en Sullivan-club, waar hij de eerste persoon is die de Trinity Great Court run voltooit. Abrahams blijkt al snel talent te hebben voor hardlopen daar hij meerdere wedstrijden op rij wint. Hij krijgt tijdens zijn verblijf bij Gilbert and Sullivan een oogje op de sopraan Sybil.

Dan keert op een dag Eric Liddell, de in China geboren zoon van Schotse missionarissen, terug naar Cambridge voor een kort verblijf. Hij ziet hardloopwedstrijden als een perfect middel om God te eren. Hij daagt Abrahams uit voor een wedstrijd en verslaat hem. Abrahams vat dit zwaar op omdat het zijn eerste nederlaag is. Hierop biedt Sam Mussabini, een professionele trainer, Abrahams aan te helpen zijn techniek te verbeteren. Harold aanvaardt dit aanbod, tot ongenoegen van de professoren aan de universiteit. Ondertussen mist Liddell door zijn hardlopen per ongeluk een kerkdienst, waarop zijn zus Jennie hem ervan beschuldigt niet meer om God te geven. Eric verwerpt deze kritiek daar hij zich tijdens het hardlopen juist geïnspireerd voelt door God, en dat stoppen met lopen juist een belediging tegenover God zou zijn.

Jaren gaan voorbij en zowel Abrahams als Liddell boeken grote vooruitgang op het gebied van hardlopen. Dan worden beide atleten gevraagd om het Verenigd Koninkrijk te vertegenwoordigen op de Olympische Spelen van 1924 in Parijs. Naast Abrahams en Liddell worden ook Abrahams' Cambridge-vrienden Lord Andrew Lindsay, Aubrey Montague, en Henry Stallard uitgenodigd. Tijdens de boottocht naar Frankrijk hoort Liddell dat de 100 meter sprint, het onderdeel waar hij op ingedeeld is, op een zondag zal plaatsvinden. Gelovig als hij is, weigert hij daarom de race te lopen, ondanks aandringen van de Prins van Wales en het Olympisch comité. Zijn beslissing haalt wereldwijd de voorpagina’s van de kranten. Lord Andrew Lindsay, die reeds een zilveren medaille heeft gewonnen op de 400 meter hordelopen, biedt Liddell aan om zijn plaats in de 400 meter sprint aanstaande donderdag af te staan aan Liddell. Liddell accepteert dit aanbod en haalt goud op de 400 meter.

Ondertussen wordt Abrahams verpletterend verslagen op de 200 meter sprint door de Amerikaanse hardlopers. Zijn laatste kans op een medaille is de 100 meter, waar hij nu in plaats van Liddell het Verenigd Koninkrijk moet vertegenwoordigen. Abrahams wint en kan nu volgens zijn coach eindelijk zijn leven weer oppakken. Het Britse team keert triomfantelijk terug naar huis.