Dagboek van Maria Magdalena een fictief verhaal over de vrouw van Jezus

Dagboek van Maria Magdalena net uitgelezen, in 1 adem.
Het lijkt alsof je naast Maria Magdalena meezeilt op het schip richting Marseille. Met een vrouw van vlees en bloed, die vlucht voor de Romeinen en haar echtgenoot (Jesus) meeneemt in haar gedachten. Ze is op weg naar Marseille – mogelijk een veilige haven– om daar de boodschap van liefde door te geven. Een intens verhaal, licht verteld met veel diepgang, mede door geschiedkundige details, waardoor je ook een beeld krijgt van de gebruiken van de streek en haar familie in het jaar 44. Maria is tastbaar, als een wijze zuster waar je mee kunt lachen en die je om advies kunt vragen.

Een klein & fijn boek – licht chaotisch, onderzoekend en direct. Een soort logboek van de ziel, dat je in de juiste stand zet om grote gebeurtenissen te verwerken zoals verlies, overgang en verandering. De universele liefde draagt deze vrouw veilig over golven van eenzaamheid en pijn, naar een nieuwe, nog onbekende maar steeds concretere bestemming. Het tijdelijk met Magdalena 'op open zee zijn' is wel een bijzonder gevoel - een soort retreat. Er hoeft niks, er kan ook niks - dit is het niemandsland tussen de ene fase en de andere. Een oefening in ontspannen, uitzitten, in vertrouwen en geborgenheid vinden binnen de scheepswanden van de eigen ziel. De eretitel Vrouw der Vrouwen kan je intussen moeiteloos op jezelf toepassen, want Magdalena is hier niet groter dan wij. Haar grotere wezen lijkt tijdelijk versluierd; ondergedompeld in gewone, kwetsbare menselijkheid. Ze komt langzaam op krachten en hervindt haar koers. Dat ze dat niet in haar dooie eentje hoeft te doen maar op de koesterende bescherming van een man mag hopen, is goed nieuws in post-feministische tijden. Jacobus is een liefdevol, eenvoudig en krachtig beeld van de aardse partner, die weliswaar nooit aan zijn hemelse broeder Jeshua/Christus kan tippen, maar wel verantwoordelijkheid neemt. De kosmische liefde tussen Jeshua en Magdalena zal intussen nooit eindigen, en dat is een grote troost. Het contact tussen moeder en zoon Ioannis is ook mooi als beeld - dat je zó op voet van gelijkwaardigheid en wederzijdse waardering met je kind kan omgaan. De vrucht van een opvoeding die de essentie in het kind heel laat... De verteltrant is soms een tikje zoet en kan in herhalingen vallen, maar dat mag - het is een dagboek. Daar kijkt niemand over je schouder mee ;).

Met haar eerste fictie boek laat auteur Danielle van Dijk ons letterlijk op adem komen. Diepe gevoelens en universele waarheden worden op een milde en heel vrouwelijke manier bij ons binnen gebracht. Als lezer krijg je de vrijheid om het verhaal tot je te nemen op het niveau wat je wilt. Het boek is zowel te lezen als de ontboezemingen van een bijzondere vrouw als een esoterisch onderricht. Het is alleen maar jammer dat het boek niet dikker is!

Het is een prachtig verhaal wat ik in een ruk uit heb gelezen. Jammer dat het niet langer was. Maria magdalena wordt door dit dagboek opeens een heel tastbaar iemand. Een vrouw zoals andere vrouwen en tegelijkertijd voel je toch hoe speciaal ze is! Mooi om vanuit deze kant het verhaal te bekijken. Een zoektocht naar wat er gebeurd kan zijn 2000 jaar geleden en wat voor impact het nu nog steeds heeft. Daniëlle heeft het voor mij heel duidelijk gemaakt door deze vertelling. Al haar jaren van onderzoeken heel mooi in dit verhaal aaneengeregen . Kortom voor mij heeft het veel gebracht.

Sommige boeken blijken onverwacht heel belangrijk voor je te zijn, iets speciaals voor je te betekenen, zonder dat je goed kunt achterhalen waarom dat zo is. Het Dagboek van Maria Magdalena is voor mij zo’n boek. Het inspireert en is troostrijk.

Het is een indrukwekkend verhaal, het geeft een prachtig beeld van de tijd van de eerste decennia na Christus. Het schildert het ook een geweldig beeld van een heilige, die ook gewoon mens is. Al lezend vergeet je dat het geen authentieke tekst uit de eerste eeuw is. Je krijgt een indruk wat het geloof kan zijn. De liefde van Maria Magdalena is haast voelbaar.
De liefde waarmee het geschreven is, straalt erdoorheen.

Het is een schitterende manier om iets uit te leggen dat in het huidige dominante denken redelijk onbekend en ingewikkeld is.

Schitterend: Het lijdensverhaal, nu vanuit een vrouwelijk perspectief
Dit boek is een pareltje. Het is geschreven vanuit het perspectief van Maria Magdalena. Zij denkt op haar vlucht naar Frankrijk terug aan Jezus en aan hun liefde. Bijna het hele lijdensverhaal is hier in een notendop weergegeven. Ook een paar bijzondere geheimen worden onthuld; althans ik kende ze niet.
Het is echt een aanrader, omdat je het Nieuwe Testament als het ware opnieuw leest, maar nu door de ogen van een vrouw!

Mooi verhaal en wie weet niet ver van de ‘waarheid’
Dit boek leest vlot weg, al is de stof niet altijd makkelijk te begrijpen. Je moet een beetje thuis zijn in de esoterie, maar met enig denk en -speurwerk lukt het de leek ook wel. Althans zo verging het mij. Ik ben veel te weten gekomen over de diepere laag in het lijdensverhaal.
Het is een mooi en ontroerend verhaal, vlot geschreven. Van Dijk heeft zich ook goed ingeleefd. Dit dagboek lijkt me een fictieve ‘samenvatting’ van haar gehele onderzoek naar Maria Magdalena. Wie weet is het niet ver van de ‘waarheid’?

Klasse hoe de auteur haar werk presenteert. In dit Dagboek, geschreven vanuit Maria Magdalena, komt de gelijkwaardigheid tussen man en vrouw, moeder en zoon, zeer duidelijk naar voren. Haar leven met Jezus beschrijft ze net zo. Geniaal vind ik de proloog uit het Johannesevangelie. Deze is herschreven. De moeder God is niet alleen aanwezig, zij schept mee! En er is de zoon Christus en de dochter Sophia. Nog meer mysteriën worden onthuld, maar het blijft geloofwaardig. Mooi geschreven bovendien. De vrouw wordt geëerd, maar de man ook: e-mensipatie zal ik maar zeggen.

ongeloofwaardig fictief verhaal