Dansen voor vader

Dit boek geeft in de eerste plaats een mooi tijdsbeeld dat de oudere lezers onder ons zeker zullen herkennen. Centraal staat de zoektocht in het leven van de schrijver en hoe deze verbonden is aan de geschiedenis van zijn ouders. Duidelijk wordt hoe het verhaal van de ouders geleid heeft tot onvermogen, waar je helaas als kind niets mee kunt, zeker niet als er nooit over gesproken kan worden of als herstel niet mogelijk is. Een triest verhaal, vol herhalingen, wat de kracht van familiesystemen en hoe dat op alle kinderen anders doorwerkt duidelijk maakt. Maar toch ook met de nodige luchtigheid beschreven waardoor je als lezer niet gevangen raakt in de beklemming ervan. Ik wil Dick Witte feliciteren met de overwinning om dit kwetsbare verhaal zo op papier te krijgen.

De schrijver schrijft over zijn leven op een kwetsbare wijze. Hij vertelt zijn levensverhaal en de daarbij behorende maatschappelijke geschiedenis heel beeldend. Ook maakt hij regelmatig gebruik van gedichten en songteksten welke een betekenis in zijn leven hebben (gehad), dit sprak mij erg aan. De wijze waarop geschreven wordt over al dan niet terugkerende patronen in de familiegeschiedenis vond ik heel mooi.
Hij schrijft het verhaal dichtbij zichzelf, ik beveel dit boek zeker aan.

Het boek raakt me door zijn directheid. Het beschrijft de onmacht in de familie van de schrijver die steeds opnieuw lijkt te worden doorgegeven aan een volgende generatie. Het is een breekbaar verhaal waarin Witte zich wonderbaarlijk goed weet te verplaatsen in het kleine kind dat hij ooit was. Een kind dat je graag zou willen beschermen voor alles wat hem te wachten staat in het leven.
Naast de vele ontkenningen die hij in het leven tegenkomt, zijn er gelukkig ook mensen die hem hun liefde geven. Probleem is alleen hoe die liefde te ontvangen als je er in je jeugd te weinig van meekreeg?

Witte rekent in het boek af met de demonen uit zijn verleden. De kwetsbaarheid die hij daarbij laat zien - bijna ongebruikelijk voor een man - maakt zowel de schrijver als het boek bijzonder mooi.

Dansen voor vader is een openhartig geschreven persoonlijke levenstocht. Door het boek heen verweeft Dick Witte herinneringen uit zijn jeugd met zijn zoektocht door het leven als volwassene. In intieme sfeerbeelden neemt hij je mee naar de arbeiderswijk in Dordrecht, waar hij opgroeit bij een driftige vader en een moeder die niet bij machte is om hem liefde te geven. Afwijzing en angst om verlaten te worden lopen als een rode draad door zijn leven - en het blijft de vraag of de geschiedenis zich zal herhalen. Het antwoord, op het eind van het boek, komt toch nog als een verrassing.

Dick Witte beschrijft het met lichtheid, relativering en bij vlagen met humor, en daardoor gaat het verhaal nergens zwaar aanvoelen. Zijn levensreis geeft tegelijkertijd een mooi tijdsbeeld van Nederland in de voorbije halve eeuw, van de dorpskruidenier en de schillenboer tot Doe Maar en de laatste Elfstedentocht.

De inhoud werd al voldoende bescheven in de andere reviews. Daar sluit ik me volledig bij aan. In aanvulling daarop. Ik heb dit boek, tijdens een lange treinreis, in één keer uitgelezen. Af en toe even wegleggend. Soms omdat het je even naar de strot vliegt. Soms om het even te laten bezinken en op eigen associaties verder te mijmeren. Met één woord mooi en met twee aangrijpend mooi.
Mooi in de opbouw van het springen in de tijd en de verbindingen tussen de generaties die de schrijver daarmee legt. De systemische blik van een ‘zorg’man en een mooi treffend tijdsbeeld. In al zijn openheid en kwetsbaarheid laat de schrijver je heel dichtbij komen. Dat bereikt hij dan toch maar.
Heel mooi ook vond ik de troost die spreekt uit de beleving van de relatie met zijn vader in de laatste fase van diens leven. Die gun je hem zo.